Bhakti
Bhakti z sanskrytu bhakti - dzielenie się, dystrybucja, sukcesja, porządek, przynależność, przywiązanie, poświęcenie, zaufanie, pobożność, oddanie, hołd, wiara, dekoracja, a także porcja czy partycja, miłość, wielbienie; termin zwykle oddawany jako pobożność - forma religijności w hinduizmie przejawiająca się głębokim uczuciowym i intelektualnym oddaniem oraz poświęceniem Bogu, której metaforą może być miłosny związek z bóstwem, a zarazem niezwykle silny, żywiołowy ruch religijno-społeczny. Osoba praktykująca bhakti nazywana jest bhaktą. Nie należy myśleć o bhakti jako o jednorodnym, zwartym ruchu - poszczególne grupy zaangażowane w kulty pobożnościowe kierowały się ku różnym bóstwom, a przede wszystkim ku Śiwie, Krysznie, Ramie i Kali, i przyjmowały odmienne stanowiska teologiczne. Dla wszystkich jednak kluczowe było uczestnictwo w Bogu, docieranie do niego i odnalezienie z nim bliskości. Ruchy bhakti zaowocowały nowymi formami jogi, m.in. powstaniem bhakti jogi. Najbardziej charakterystyczną praktyką średniowiecznego bhakti była poezja religijna, ceniona do tej pory ze względu na szczególne walory estetyczne (m.in. poezja śiwaitów kaszmiru, poezja krysznaicka oraz poezja ramaicka). Nauki bhakti miały też znaczący wpływ na sztukę indyjską, w szczególności na malarstwo miniaturowe w północnych Indiach.