Kalaczakra

Kalaczakra - inaczej pisana jako Kalaćakra lub kalacakra (w spolszczeniu: Kalaczakra), czyli Koło Czasu, osadzone jest na kole powozu Surja Dewa, bóstwa Słońca. Koło to jest zwane Samwatsarą. Siedem koni ciągnących powóz czy rydwan Słońca znanych jest pod imionami: Gajatri, Brhati, Usnik, Dźagati, Tristup, Anustup i Pankti. Zaprzężone są one przez niebiańskie bóstwo Arunadewę (Aruna Dewa) do jarzma szerokiego na 900 tysięcy jodźanów. W ten sposób powóz unosi Aditjadewę, bóstwo Słońca. Kalaczakra jest zatem w istotny sposób Kołem Życia czyli Zodiakiem z jego znakami ruchomymi Raśi (12-cie znaków) i 27 lub 28 znakami stałymi znanymi jako Nakszatry.

W astrologii wedyjskiej, Rydwan Słońca odnosi się do pięciu planet jasnych (Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn) oraz do Księżyca i Ascendentu, a w innej wersji wykładu astrologii, do pięciu planet jasnych oraz do Rahu (Głowa Smoka) i Ketu (Ogon Smoka) czyli węzłów zaćmieniowych. Słońce i Księżyc oraz pięć jasnych planet w czasie przechodzenia przez obszar wpływu węzłów zacmieniowych nabieraja więcej negatywnych cech, tracą swoją beneficzność, o czym zdaje się zapominać współczesna zachodnia astrologia pozbawiona w ten sposób istotnych zdolnosci predykcyjnych.

Przed bóstwem Słońca (Surya) zawsze stoi i ofiarowuje mu modlitwy 60 tysięcy mędrców zwanych Walikhiljami. Jest też tam 14 gandharwów, apsaras i innych bóstw niebiańskich (aniołów i archaniołów), którzy podzieleni są na siedem grup i którzy każdego miesiąca wielbią Duszę Najwyższą – Paramatmana – przez bóstwo Słońca, odpowiednio do różnych imion.

Bóstwo słońca, Surja Dewa, podróżuje poprzez wszechświat przemierzając odległość 95 100 000 jodźanów (760 800 000 mil) z prędkością 16 004 mil w jednej chwili.

Kalaćakra Tantra

Kalacakratantra podzielona jest na pięć rozdziałów. Treść pięciu rozdziałów jest następująca:

Pierwszy rozdział dotyczy tego, co nazywa się „zewnętrzną Kalacakrą” (system światowy, loka-dhatu), która zapewnia kosmologię opartą na kosmologii Vaibhasika Abhidharma, Sankhya, Puranach i kosmologii Jain. Objaśniony jest kalendarz Kalacakry, narodziny i śmierć wszechświatów, nasz układ słoneczny i działanie żywiołów. Omówiono również mit i proroctwo królestwa Szambali.
Drugi rozdział zajmuje się „wewnętrzną Kalacakrą”, która dotyczy ludzkiej ciąży i narodzin, funkcji w ludzkim ciele i subtelnych aspektów ciała, głównie kanałów, wiatrów, kropli i tak dalej. Doświadczenie ludzkie jest opisane przez cztery stany umysłu: jawę, sen, głęboki sen i czwarty stan, który jest dostępny poprzez energie orgazmu seksualnego. Opisano potencjały (krople, bindus), które wywołują te stany, oraz procesy, które z nich wypływają.
Trzeci rozdział dotyczy wymagań i przygotowania do medytacji, głównie inicjacji (abhiseka) Kalacakry.
Czwarty rozdział wyjaśnia sadhanę i jogę (praktyki duchowe), zarówno medytację nad mandali i jej bóstwami na etapie tworzenia, jak i praktyki na etapie doskonałości „sześciu jog”.
Rozdział piąty opisuje stan gnozy (jñāna), który jest rezultatem lub owocem praktyki.

Kalaczakratantra obraca się wokół pojęcia czasu (kāla) i cykli lub kół (czakra, ćakra). Mówiąc konwencjonalnie, odnosi się to do cykli planet, cykli ludzkiego oddechu i subtelnych energii w ciele. Jeśli chodzi o zewnętrzny lub egzoteryczny aspekt konwencjonalnej rzeczywistości, Koło Czasu odnosi się do upływu dni, miesięcy i lat (a także cykli zodiaku), podczas gdy w odniesieniu do indywidualnego lub wewnętrznego aspektu odnosi się do „krążenia pran [powietrza witalnego] w kole nadis [subtelnych kanałów] w ciele”, co jest powiązane z 12 aspektami współzależnego powstawania i 12 znakami zodiaku. Te różne cykle są ze sobą powiązane i odpowiadają sobie nawzajem.

Kalacakra reprezentuje pojedynczą zjednoczoną rzeczywistość (zwaną również Adibuddhą, Sahadźakają, Dźńanakają, Sahadźanandą i Vadźrajogą).

Kālacakratantra zawiera fragmenty odnoszące się do wedyjskiego i śiwaickiego królestwa zwanego „Śambhalah”, rządzonego przez linię królów wedyjskich i tantrycznych, związanych śaiwą, którzy zachowują nauki Kalacakry. Mówi się, że królestwo to znajduje się w pobliżu góry Kailasa (święta góra Śiwa i Parwati, a jego stolicą jest Kalāpa. Wspomina również, jak to królestwo wchodzi w konflikt z najeźdźcami zwanymi mleccha (barbarzyńcy, prymityw, demony), co zgodnie z większością uczonych odnosi się od VIII wieku do muzułmanów i muzułmańskich inwazji na Indie, ale mleccha istnieli także dużo wcześniej i były to różne demoniczne plemiona barbarzyńskie, taki, które jadły surowe mięso, mordowały ludność cywilną w czasie najazdów i wojen, gwałciły kobiety i dzieci, nie uznawały podstawowych nauk wedyjskich, nie sprawowały mistyczno-magicznego kultu misteryjnego związanego z Surja Dewą.

Buddyjska praktyka Kalaczakra

W buddyzmie dosłownie Koło Czasu - w sanskrycie कालचक्र kālacakra; tyb.: དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ།, Wylie: dus kyi 'khor lo – to medytacyjny aspekt Buddy (tyb. jidam) należący do cyklu nauk tradycji Wadźrajana i tantr klasy Maha-Anuttara-Yoga.

Kalaczakra to niezwykła praktyka buddyjsko-tantryczna umożliwiająca osiągnięcie przebudzenia i oświecenia poprzez odpowiednie praktyki tantryczne, która pochodzi z końcowego okresu rozwoju nauk mahajany i wadźrajany i według tradycji pierwotnie przekazana została przez Buddę królowi krainy Śambhala. Kalaczakra posiada niezwykle rozbudowaną teorię na temat świata i kosmosu, astrologii, medycyny oraz unikalne tylko dla niej tantryczne metody medytacyjne, więcej szukaj w naukach Tantry Jogi Najwyższej. Uważana jest za najbardziej zaawansowaną tantrę w buddyzmie charakteryzującą się bardzo rozbudowanymi rytuałami oraz pięknymi formami artystycznymi np. wielobarwnymi malowidłami lub wielopiętrową konstrukcją mandali. Kalaczakra znana jest na Zachodzie m.in. ze względu na uroczyste inicjacje udzielane w formie błogosławieństwa, które przeprowadzane są przez wielu mistrzów buddyzmu tybetańskiego m.in.: J.Ś. XIV Dalajlamę, Kalu Rinpocze, Lopona Tseczu Rinpocze, Czcigodnego Tengę Rinpocze, J.E. II Beru Czientse Rinpocze.

Sekcja tantry w buddyzmie dotycząca kosmologii zawiera również objaśnienia astrologii indyjskiej. W Tybecie tekst Kalaczakry jest również podstawą tybetańskich kalendarzy astrologicznych.

Wallace dodaje również, że ten system kosmologiczny oparty na trzech Kalaczakrach jest postrzegany głównie przez literaturę Kalaczakry „jako heurystyczny model do celów medytacyjnych”. Według Wallace'a, wszystkie różne paradygmaty nakreślone w Kālacakratantrze są modelami kontemplacyjnymi, które „służą jako narzędzia do pogłębiania zrozumienia wzajemnych powiązań wszystkich zjawisk i trenowania umysłu do postrzegania świata w sposób niedualny”, a zatem poprzez ich używanie. może „zmniejszyć nawykowe skłonności zwykłego, dualistycznego umysłu”.

Ten pogląd na wzajemne powiązania jest również stosowany wśród wszystkich istot ludzkich i wszystkich czujących istot i zawiera metody trenowania umysłu tak, aby postrzegał wszystkie czujące istoty jako niedualne od siebie. Według Wallace'a, Kalacakratantra stwierdza, że „trzeba patrzeć na potrójny świat jako podobny do przestrzeni i jako jednolity”. Tantra stwierdza również, że „wszystkie sześć stanów transmigracyjnej egzystencji jest już obecnych w każdej jednostce” i jest to związane z doktryną trzech gun.