Kronika Akaszy
Kronika Akaszy lub Kroniki Akaszy - to w duchowości i misteryjnej religii teozofii oraz pochodzącym od teozofii ruchu rozłamowym zwanym antropozofią, opisywane przez teozofów Kroniki Akaszy są kompendium wszystkich uniwersalnych wydarzeń, myśli, słów, emocji i intencji, które kiedykolwiek miały miejsce w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości w odniesieniu do wszystkich bytów i form życia, nie tylko ludzkich. Teozofowie uważają, że są one zakodowane w niefizycznej płaszczyźnie istnienia znanej jako płaszczyzna mentalna, a odzwierciedlane jako sceny i obrazy lub księgi pamięci na podplanach piątego żywiołu zwanego eterem lub niebiańskim duchem. Nie ma materialnych dowodów na istnienie kronik Akaszy, a proponowane rygorystyczne badania naukowe w tej dziedzinie spotkały się z niewielkim zainteresowaniem. Z samej natury piątego żywiołu wiadomo, że jest to poziom niematerialny czyli duchowy, zatem nie należy do dziedziny badanej technikami zjawisk materialnych.
Akasza (ākāśa आकाश) to sanskryckie słowo oznaczające „eter”, „niebo”, "ducha" lub „atmosferę”. Sanskrycki termin akaśa został wprowadzony do języka teozofii przez zamieszkałą w Ameryce rosyjską ezoteryczkę i okultystkę Helenę Bławacką (1831–1891), która scharakteryzowała go jako rodzaj subtelnej, wyższej siły życiowej, odwoływała się również do „niezniszczalnych tablic światła astralnego”, gdzoie astralny znaczy gwiezdny, kosmiczny, od greckiego astron - ciało niebieskie, rejestrujących zarówno przeszłość, jak i przyszłość ludzkich myśli i działań, ale nie używała terminu „akaszny” czy "akaśny". Pojęcie zapisu w akaszy zostało dalej rozpowszechnione przez Alfreda Percy’ego Sinnetta w jego książce Esoteric Buddhism (1883) czyli Buddyzm Ezoteryczny, kiedy cytuje A Buddhist Catechism (1881) Henry’ego Steela Olcotta. Mistrz Olcott napisał, że „Buddha nauczał, że dwie rzeczy są wieczne, a mianowicie „Akaśa” (Eter, Duch) i „Nirwana” (Wyzwolenie, Zbawienie): wszystko wyszło z Akaśam zgodnie z prawem ruchu w nim zawartym i przemija. Nic nigdy nie wychodzi z niczego”. W książce jasnowidza i ezoteryka z Australii, C. W. Leadbeatera pod tytułem Clairvoyance (1899) skojarzenie terminu z ideą było kompletne, a on sam zidentyfikował Kroniki Akaszy po nazwie jako coś, co jasnowidz mógłby odczytać. W swojej książce Man: Whence, How and Whither z 1913 roku Mistrz Leadbeater twierdzi, że zapisana tam jest historia Atlantydy i innych cywilizacji, a także przyszłe społeczeństwo Ziemi w 28 wieku trzeciego tysiąclecia. Wygląda na to, że zdolność do jasnowidzenia to także zdolność wglądu w Kroniki Akaśa.
Podobnie jak cztery elementy zgrubne, ziemia, woda, powietrze i ogień, akasza (akaśa) jest jednym z aspektów substancjonalnych pięciu żywiołów. Żywioły nie są pustą przestrzenią, ale rodzajem substancji wypełniającej przestrzeń. Nie mylimy akaszy z pustą przestrzenią, z materialną próżnią. Akasza to jest eter, duch, niebo. Słowo „eter” nie jest do końca dokładne, ale jest najbliższym i bodaj najlepszym tłumaczeniem, chociaż perskim. Eter nie jest przestrzenią, to subtelny rodzaj istnienia, jak naczynie dla pozostałych zgrubnych czterech Żywiołów. Przestrzeń czy próżnia to kala lub nieistnienie, bardziej jak to, czego nie ma. Akaśa, Eter, Czysty Duch, to Śiva i Śakti w jedności, równowaga i harmonia męskiego i żeńskiego, stan równowagi energetycznej, Akaśa to jest „to, co jest”, coś jak farba podkładowa na płótnie dla namalowania obrazu substancjami czterech pozostałych elementów. Pięć elementów to to, co uznajemy za podstawowe składniki życia. Nazywamy to w filozofi mistycznej Jogi magią żywiołów, ponieważ zbyt wiele zrobiono z zaledwie pięcioma rzeczami. Z pięcioma rzeczami to, co przedstawia się jako życie i jako wszystko, co możemy zobaczyć, usłyszeć, powąchać, posmakować i dotknąć, wykracza daleko poza permutacje i kombinacje, o których możemy pomyśleć. Jeśli coś wykracza poza permutacje i kombinacje, to nie jest już matematyką, jest magią, białą magią, siddham. Najbardziej podstawowym wymiarem klasycznej jogi jest opanowanie tej magii żywiołów poprzez Bhuta-Dźaja-Jogę. Zasadniczo, gdy ludzie chcą być fizycznie silni, ziemia byłaby ważna, ale dla kogoś, kto jest na ścieżce duchowej, kto chce postrzegać, najważniejszą rzeczą jest akaśa, piąty żywioł, czyste złoto, białe złoto w alchemii (udi, wibhuti). W tworzeniu tej ludzkiej formy siedemdziesiąt dwa procent wykonane jest z wody, dwanaście procent z ziemi, sześć procent z powietrza i cztery procent z ognia jak to jest w dużej mierze określone, a reszta to akaśa. Przez „odpoczynek” nie mamy na myśli sześciu procent, lecz mamy na myśli całą resztę.
Jeśli zwiększymy proporcję elementu akaśa w systemie witalnym ciała eterycznego i w szerszym kontekście tego, kim jesteśmy, wówczas nasza zdolność postrzegania zostanie ogromnie wzmocniona. Jeśli ta proporcja pozostanie w kimś niska lub akaśa będzie minimalna w czyimś systemie energetycznym i konstrukcji, wówczas ich zdolność postrzegania będzie bardzo minimalna (a miejsce będzie nieprzyjazne dla studiów duchowych i medytacji). Nawet jeśli mają wielki intelekt, ten intelekt będzie żerował wyłącznie na rzeczach przyziemnych, bez pojmowania spraw wyższych. Nigdy nie będzie w stanie wznieść się, aby postrzegać coś więcej niż zgrubną materię. W tym kontekście jednym z ważnych aspektów postępu duchowego, vidźńanam lub viśesza dźńanam, jest postrzeganie poza pięcioma zmysłami tego, co nie jest fizyczne w naturze i eksplorowanie mistycznej natury naszego istnienia, i tu potrzebne jest wzmacnianie akaśa. Żywioł Akaśa to bezgraniczny wymiar, nieskończony, anantam, a kiedy skład akaśa jest wzmocniony w proporcjach, wówczas bezgraniczność staje się naturą czyjegoś bytuo lub doświadczeniem miejsca duchoweg. Jeśli nie bezgraniczność czy nieskończoność, to przynajmniej granica, której nie można zobaczyć i poczuć zmysłowo. Daje to indywidualnej osobie wielkie poczucie wolności i natchnienia, bez konieczności przywiązania do niczego oprócz ducha czy nieba. Ten brak niewoli materialnej w sobie jest niezbędną ilością przestrzeni czy ducha, eteru, której potrzeba, jeśli chce się mieć pewną władzę nad tymi pięcioma elementami. Aby utrzymać system funkcjonowania w wydajnym i skutecznym trybie, ale nie utożsamiać się z nim, jest to bardzo ważny krok, który trzeba podjąć, jeśli chce się mieć władzę nad elementami tworzenia świata i życia.
Ezoteryczna Mistrzyni z Arcane School, Alice A. Bailey napisała w swojej książce The Light of the Soul on The Yoga Sutras of Patanjali – Księga 3 – Union Achieved and Its Results (1927):
Zapis akaszy (akaśah) jest jak ogromny film fotograficzny, żywa pamięć i film życia, rejestrujący wszystkie pragnienia i doświadczenia ziemskie naszej planety, natury, wszystkich czujących stworzeń, w tym ludzi i ludzkości. Ci, którzy go postrzegają, zobaczą na nim przedstawione:
- Doświadczenia życiowe każdej istoty ludzkiej od początku czasu,
- Reakcje na doświadczenia całego królestwa zwierząt,
- Agregację form myślowych o naturze karmicznej (opartej na pragnieniu czyli na kaama) każdej jednostki ludzkiej w czasie. Tylko wyszkolony okultysta czy ezoteryk, prawdziwy jogin, może odróżnić rzeczywiste doświadczenie od tych astralnych obrazów stworzonych przez wyobraźnię i silne pragnienie.
Austriacki ex-teozof, a później założyciel lucyferiańskiej antropozofii, Rudolf Steiner, zwolennik satanistycznego kultu Lucyfera, używał koncepcji Kronik Akaszy głównie w serii artykułów w swoim czasopiśmie Lucifer-Gnosis od 1904 do 1908 roku, gdzie pisał o swoich wizjach na Atlantydzie i Lemurii, tematach związanych z ich lucyferyczną historią i cywilizacją (zwaną także cywilizacją demonów lemuriańskich i atlantydzkich). Poza tym użył tego terminu w tytule wykładów na temat okultystycznej i gnostycznej Piątej Ewangelii, które odbyły się w 1913 i 1914 roku, wkrótce po założeniu Towarzystwa Antropozoficznego i wykluczeniu Rudolfa Steinera z Towarzystwa Teozoficznego Adyar za uprawianie satanistycznego kultu Lucyfera i Arymana.
Mistyk i uzdrowiciel z Ameryki Edgar Cayce twierdził, że ma dostęp do zapisów Kronik Akaszy, a odczytywał ciekawe porady medyczne, które ciągle się sprawdzają. Muzyk Prince używał odniesień do zapisów Kronik Akaszy jako środka opowiadania historii w całym swoim albumie The Rainbow Children, szczególnie w odniesieniu do historii niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Od czasu reaktywacji czy ponownego uaktywnienia się w 2012 roku postać Obadiah Archer z serii komiksów Valiant Comics Archer & Armstrong ma dostęp do planu Akaszy, aby naśladować wszystkie znane ludzkie i nadludzkie zdolności od czasu swojego wielkiego powrotu z 2012 roku. W mistycznych tradycjach wywodzonych z Biblii i Koranu mamy odpowiednik Kroniki Akaszy w formie Księgi Życia.
W judaizmie i chrześcijaństwie Księga Życia (biblijny hebrajski: ספר החיים, transliterowany Sefer HaChaim; starogrecki: βιβλίον τῆς ζωῆς, zromanizowany: Biblíon tēs Zōēs; arabski: سفر الحياة, zromanizowany: Kitab al-ḥayā) jest niebiańską księgą, w której Bóg (El, Eloah, Elohim, Allah) zapisuje lub zapisze imiona każdej osoby przeznaczonej do Nieba i przyszłego świata, co jest odpowiednikiem idei Księgi Akaszy. Według Talmudu jest ona otwierana w Rosz Haszana, żydowski Nowy Rok, podobnie jak jej odpowiednik dla niegodziwych, Księga Umarłych. Z tego powodu o Księdze Życia wspomina się szczególnie podczas recytacji amidah w czasie Wielkich Świąt, dziesięciu dni między Rosz Haszana a Jom Kipur, dniem pojednania (dwoma Wielkimi Świętami). Święci Sufi w tradycji ezoterycznej islamu z Bliskiego Wschodu, Persji i Indii specjalizują się w rozwijaniu wglądu w ludzkie losy, czytaniu z Księgi Życia, a także w zmienianiu zapisów jakie pojawiają się w Księdze Życia (Kitab al-ḥayā).
W Biblii hebrajskiej Księga Życia zapisuje tylko ludzi uważanych za sprawiedliwych przed Bogiem (Sprawiedliwy - Cadik, Tsadik). Wymazanie z tej niebiańskiej księgi oznacza śmierć, a także zapomnienie przez Boga i aniołów, a istoty upadłe jako demony są już wymazane z Księgi Życia. Znalezienie się w Księdze Życia zapewnia życie w dniu sądu ostatniego nad duszami. Nawet przed narodzeniem ci, którzy się narodzą, są zapisani w Księdze Życia ponieważ rodzą się dla osiągnięcia Życia. Podobna koncepcja jest używana w tradycji mistycznje Księgi Ezechiela 9:4, gdzie anioł oznacza Sprawiedliwych (Cadikim, Tsadikim) na ich czołach na Życie Wieczne, podczas gdy pozostali mieszkańcy Jerozolimy są skazani na zagładę, akażda zagłada związana z przyjściem kolejnego Proroka lub Mesjasza oznacza wieczną śmierć złych dusz i wymazanie z Księgi Zycia, a zapisanie w Księdze Śmierci, gdzie śmierć Duszy opisana jest jako Śmierć Druga, w odróżnieniu od samej śmierci ciała.
Apokryficzna Księga Jubileuszy mówi o dwóch niebiańskich tablicach lub księgach: Księdze Życia dla sprawiedliwych i Księdze Śmierci dla tych, którzy kroczą ścieżkami nieczystości oraz deprawacji i są zapisani na niebiańskich tablicach jako przeciwnicy Boga czyli szatani lub demony (szedim). Ponadto, zgodnie z Jubileuszami 36:10, ten, kto wymyśla zło przeciwko swemu bliźniemu, zostanie wymazany z Księgi Pamięci ludzi i nie zostanie zapisany w Księdze Życia, ale w Księdze Zatracenia. W Księdze Daniela 12:1 i Henocha 47:3 „Starożytne Dni” jest opisany Bóg jako siedzący na tronie chwały z „Księgą” lub „Księgami Życia” („Żywych”) otwartymi przed Nim. Tak samo, według Enocha 56:1, sprawiedliwi są „zapisani przed chwałą Wielkiego”, a według Enocha 108:3 przestępcy są „wymazani z Księgi Życia i z ksiąg świętych”. Wzmianka znajduje się również w Pasterzu Hermasa (Wizja i. 3; Nakaz viii.; Podobieństwo ii.); w Objawieniu 3:5, 13:8, 17:8, 20:12–15, gdzie mówi się o „dwóch Księgach”, że zostały „otwarte przed tronem, Księdze Życia i Księdze Śmierci, w której niesprawiedliwi są zapisani razem ze swoimi złymi uczynkami, aby zostać wrzuconymi do jeziora ognia i siarki”. Jest to Księga Życia, w której imiona apostołów są „wypisane w niebie” (Łk 10,20), lub „współpracowników” Pawła (Flp 4,3) i „zboru pierworodnych” (Hbr 12,23; por. I Clem. 45). Nawiązanie do tego znajdujemy także w Enoch 81,4, 89,61–77, 90,17–20, 98,6–15, 104,7; 2 Bar 24,1; Wniebowstąpienie Izajasza 9,20.
Podczas gdy dominującą tendencją wśród pisarzy apokryficznych szkoły chasydzkiej było nadawanie Księdze Życia znaczenia eschatologicznego, liturgia żydowska i tradycja odnosząca się do Nowego Roku i dni Przebłagania trzymały się starożytnego poglądu, który przyjmował Księgę Życia w jej naturalnym znaczeniu, preferując, z praktycznego punktu widzenia, świeckość judaizmu nad niebiańskością esseńczyków. Zamiast przenosić, jak to uczyniono w Księdze Henocha, Testamencie Abrahama i gdzie indziej, wielki Dzień Sądu w życie pozagrobowe, szkoła faryzejska nauczała, że pierwszego dnia każdego roku (Rosz Haszana) Bóg (El, Eloah, Elohim, Allah) zasiada na sądzie nad swoimi stworzeniami i ma Księgi Życia razem z księgami zawierającymi zapisy sprawiedliwych i niegodziwych.
Początku niebiańskiej Księgi Życia należy szukać w Babilonii czy Chaldei, Akkadi, gdzie legendy mówią o Tablicach Przeznaczenia i tablicach zawierających wykroczenia, grzechy, przewinienia, przekleństwa i złorzeczenia osoby, która powinna zostać „wrzucona do wody”, to znaczy wymazana czyli oczyszczona. Żyjący to Sprawiedliwi, Prawi, którzy jako jedyni są dopuszczeni do obywatelstwa w niebiańskiej teokracji, podczas gdy niegodziwym odmawia się członkostwa i zostają wymazani z Księgi Bożej (Wj 32, 32 i nast.). Życie, w którym uczestniczą Sprawiedliwi, Cadikim, należy rozumieć w sensie doczesnym, ponieważ o życie doczesne najwyraźniej modlono się w liturgicznej formule: „Zapisz nas w Księdze Życia”.
W Księdze Daniela 12, 1 jednak ci, którzy zostali zapisani w księdze i którzy uniknęli kłopotów przygotowujących nadejście Królestwa Mesjańskiego, są tymi, którzy wraz ze zmartwychwstałymi męczennikami są przeznaczeni do udziału w życiu wiecznym. Życie wieczne jest z pewnością omawiane w Enoch xlvii. 3, civ. 1, cviii. 3, a często także w Nowym Testamencie, szczególnie w Objawieniu. Targum (Isa. iv. 3; Ezek. xiii. 9) mówi o „Księdze Życia Wiecznego”. Miszna stwierdza, że czyny każdej istoty ludzkiej są zapisywane w księdze (Abot, ii. 1; patrz iii. 16). Sefer Ḥasidim (xxxiii) wyraźnie dodaje, że Bóg nie potrzebuje księgi zapisów, a chodzi o zapisy finansowe w synagogach, a „Tora mówi językiem człowieka”. Generalnie, zgodnie z naukami kabbalah czyli mistyką i ezoteryką kabalistyczną judaizmu, tylko ci, którzy wspinają się po stopniach wtajemniczenia czy inicjacji na Drzewie Życia, z jego dziesięcioma czy jedenastoma stopniami, godni są zapisania ich Imion w Księdze Życia. Oznacza to, że nie ma indywidualnego zapisywania do Księgi Życia, a jedynie dotyczy to wtajemniczonych w misteria grupowe, chociażby tylko na najniższym stopniu Drzewa Życia, w sefirze Malkuth, która oznacza Królestwo, a zatem realną Wspólnotę Duchową, Eklezję, pod kierunkiem Mistrza Bożego. Nie przynależysz do Wspólnoty Duchowej, nie jesteś członkiem Królestwa Bożego na Ziemi u konkretnego Mistrza-Króla, nie masz szans na zapisanie w Księdze Życia. Może teraz lepiej także zrozumieć będzie symboliczne karty dworskie w kartach Tarota - nie należysz do Dworu Króla, Posłańca Boga, nie masz szans na Królestwo Boże ani na wpisanie do Księgi Życia u Boga w Niebiosach.
Książka Ervina László (1932) na temat Pola Akaszy z 2004 roku, Science and the Akashic Field: An Integral Theory of Everything, zakłada, że pole informacji jest substancją kosmosu. Używając sanskryckiego i wedyjskiego terminu „przestrzeń” czy "kosmos", Akasza (akaśa), nazywa to pole informacji „Polem Akaszy” lub „Polem A” (A-field). Zakłada, że „kwantowa próżnia” (patrz stan próżni) jest fundamentalnym polem energii i informacji, które informuje nie tylko obecny Wszechświat, ale wszystkie przeszłe i obecne wszechświaty (łącznie, Zapisy Akaszy czy Kroniki Akaszy lub „Metawersum”). László uważa, że takie pole informacji może wyjaśnić, dlaczego nasz Wszechświat (Brahmanda) wydaje się być tak dostrojony, aby tworzyć galaktyki i świadome formy życia, i dlaczego ewolucja jest procesem świadomym, a nie losowym. Uważa, że hipoteza ta rozwiązuje kilka problemów, które wyłaniają się z fizyki kwantowej, zwłaszcza nielokalność i splątanie kwantowe. Wedyjska koncepcja Akaszy jako piątego Żywiołu, Macierzy czy Matrycy, w której budowane są formy z Czterech Żywiołów i zachowane są obrazowo wspomnienia o wszystkim, zyskuje zatem niejako nowe wcielenia, także oparte o współczesną naukę i filozofię nauki. Całkiem mozliwe, że z czasem nauka współczesna, chociaż materialistyczna, dosięgnie możliwości badania rzeczy i zjawisk subtelnych, takich jak Akaśa i Kroniki Akaśa oraz zagadnienia Dewolucji (Ewolucji cyklicznej Dewów - Świetlistych Niebiańskich Bóstw).