Magadha

Magadha w dewanagari मगध – jedno z szesnastu mahādźanapada, w sanskrycie, "wielkich państw" starożytnych Indii. Główny obszar królestwa stanowił obszar Biharu na południe od Gangesu; stolicą było miasto Rajagaha (obecnie Radźgir).

Magadha często jest wspominane jako jedno z indyjskich królestw w dziełach takich jak Ramajana, Mahabharata oraz w licznych Puranach.

Dynastia Brihadratha

Pół-legendarna dynastia magicznych władców wymienionych w Puranach rządziła Magadhą ponad tysiąc lat.

• Brihadratha
• Jarasandha
• Sahadeva
• Somapi (1678-1618 p.e.ch.)
• Srutasravas (1618-1551 p.e.ch.)
• Ayutayus (1551-1515 p.e.ch.)
• Niramitra (1515-1415 p.e.ch.)
• Sukshatra (1415-1407 p.e.ch.)
• Brihatkarman (1407-1384 p.e.ch.)
• Senajit, Senadźit (1384-1361 p.e.ch.)
• Srutanjaya (1361-1321 p.e.ch.)
• Vipra (1321-1296 p.e.ch.)
• Suchi, Suci (1296-1238 p.e.ch.)
• Kshemya (1238-1210 p.e.ch.)
• Subrata (1210-1150 p.e.ch.)
• Dharma (1150-1145 p.e.ch.)
• Susuma (1145-1107 p.e.ch.)
• Dridhasena (1107-1059 p.e.ch.)
• Sumati (1059-1026 p.e.ch.)
• Subhala (1026-1004 p.e.ch.)
• Sunita (1004-964 p.e.ch.)
• Satyajit, Satjadźit (964-884 p.e.ch.)
• Biswajit (884-849 p.e.ch.)
• Ripunjaya (849-799 p.e.ch.)

W VI wieku p.e.ch., państwo Magadha było rządzone przez dynastię Śiśunagów. W 543 p.e.ch., władzę objął król Bimbisara, który w ciągu 52 lat panowania rozszerzył granice państwa, przyłączając królestwo Anga oraz Kośalę. Współczesny Buddzie i Mahawirze, patronował buddystom i dżinistom. Syn Bimbisary, Adźataśatru, kontynuował ekspansję ojca, m.in. na tereny między Gangesem a Himalajami. Przeniósł stolicę z Radżagryhy do Pataliputry (dzisiejsza Patna).

W IV wieku p.e.ch., w Magadhi panowali Nandowie. Pod ich rządami znalazła się przejściowo Kalinga i znaczna część Dekanu. Byli wyznawcami dżinizmu i popierali jego rozwój. Około 320 p.e.ch., tron Magadhi objął cesarz Ćandragupta z dynastii Maurjów, który opanował Indie środkowe, zajął Awanti. 305-303 p.e.ch., opanował ziemie na zachód od Indusu, należące do Seleukosa I Nikatora.

Poseł Seleukosa, Megastenes, przebywał na dworze Ćandragupty i w swoich pismach (Indika) wzmiankował o Magadhi wnuk Ćandragupty, Aśoka, w czasie swych rządów (270-227 p.e.ch.) rozszerzył granice Magadhy po Kaszmir i Chotan, pokonał (około 250 p.e.ch.) Kalingę. Przyjął buddyzm i gorliwie go propagował, wznosił liczne świątynie i klasztory buddyjskie. W 184 p.e.ch., władzę w Magadhi objęła dynastia Śungów, założona przez Puszjamitrę, panująca do 72 p.e.ch. Podczas jej rządów nastąpił rozpad Magadhi na wiele mniejszych państw, m.in. na południe od Gangesu istniały: Magadha, Kaśi (dzisiejsze Waranasi), Kauśambi, Mathura, na wschodzie Wideha, Kośala i Pańćala.

W IV wieku e.ch., w czasach panowania dynastii Guptów, nastąpił ponowny rozkwit Magadhi W VII wieku została podporządkowana Harszy, władcy krainy nad górnym Gangesem. W IX-X wieku rządzona przez dynastię Palów. W XII wieku władzę objęli Senowie, wyznawcy hinduizmu, wywodzący się z kasty braminów. Na przełomie XII i XIII wieku rozpoczęły się najazdy muzułmanów, którzy w XIII wieku opanowali Magadhę.