Odyn

Odyn (Odin) - najwyższy z bogów nordyckich z dynastii Azów, bóg wojny i wojowników, bóstwo mądrości, poezji i magii. Jest Odyn bogiem nieba i do niego należy decydujący glos we wszystkich sprawach. Odyn potrafił cudownie zmieniać się w zwierzęta. Od imienia Odyna pochodzi nazwa środy w języku duńskim, norweskim, szwedzkim i angielskim (Onsdag, Wednesday = 'dzień Odyna/Wodana'). Azowie to w mitologii germańskiej ród dobroczynnych bogów, który po pokonaniu Wanów rządził światem. Siedzibą Azów był Asgard. U południowych Germanów nosił imię Wodan (Wotan) i był bogiem wojny, zwycięstwa, zmarłych i założycielem wielu rodów książęcych. Kult Odyna często sprawowano w górach.

Odyn w swoich cechach i atrybutach przypomina wedyjskiego Boga Indra Dewa!

Imię Odyna znane jest w kilku wersjach:

1. Odhinn,
2. Odin,
3. Oden (szwedzkie)
4. Woden (anglosaskie)
5. Wuotan
6. Wotan
7. Wodan - władca Walhalli
8. Hlódyn

Odyn to władca bogów i ludzi; skandynawski odpowiednik zachodniogermańskiego Wodana (zwanego też Wotan, Wuotan) i anglosaskiego Wodena. Główny bóg Azów, ich władca, patron wojny, zwycięstwa, poległych w boju bohaterów, poezji, rolnictwa, zasiewów, mądrości, mag oraz mistrz czarów. Za cenę utraty oka wypił wodę ze źródła Mimira, co uczyniło go najmądrzejszym z bogów. Wyobrażany jako jednooki, potężny starzec przywdziany w błękitny płaszcz, kapelusz z szerokim rondem, który kładzie cień na część twarzy i oko, z kijem w ręku. Jego brakujące oko to Słońce.

Odin uważany jest za wynalazcę znaków runicznych i magii runicznej, co czyni go patronem poetów. Poezja nosiła miano daru, wynalazku, zdobyczy, napoju Odyna. Bóg ten zamieszkiwał Gladsheim, jego pałacem w Asgardzie była Walhalla. Odyn był synem Bora, bratem Ve i Viliego, jego żoną była Frigga. Należały do niego dwa kruki — Huginni (myśl) Muninn (pamięć), które przynosiły mu wieści z ziemi, rumak Sleipnir, wilki Geri i Freki. Własność Odyna stanowiły okręty Skidbladnir i Naglfar, niechybna włócznia Gungnir, pierścień Draupnir, tron Hlidskjalf. W dniu ostatecznej walki bogów Odyn miał zostać pożarty przez Fenrira.

Odin jako bóg wojny i wojowników przewodniczy wszystkim wyprawom wojennym, jest nieustraszony na polu walki, a jako wódz odznacza się sprytem i doskonałą taktyką wojenną. Włada on włócznią Gungir, która przynosi zwycięstwo tym, po których stronie się znajduje oraz łuk, z którego może wypuścić 10 strzał jednocześnie. Północni wojownicy nie znając strachu dokonywali niewiarygodnych wyczynów na polu walki. Śmierć w chwale na polu walki nie oznaczała dla nich końca żywota, wręcz przeciwnie była drogą do zbawienia. Nigdy też nie wycofywali się z pola bitwy i rzadko powracali do domów jako przegrani, stawką było zwycięstwo albo śmierć. Wiara dawała im taki hart ducha, a był tu też był to rodzaj transu w jaki wchodzili przy użyciu specjalnych praktyk magicznych.

Odyn jest współtwórcą świata, a według nordyckich mitów, wraz ze swoimi braćmi Wilim i We wyrzeźbił świat z ciała pierwszego lodowego giganta, Ymira. Bracia zabili Ymira, zmęczeni rosnącą brutalnością jego i rzeszy olbrzymów, które spłodził. Następnie wrzucili jego ciało do pierwotnej otchłani Ginnungagap, i tak powstała Ziemia. Z kości olbrzyma utworzyli góry, z czaszki - niebo, z mózgu - chmury, z krwi - morze, rzeki i jeziora, z zębów - głazy, a z mniejszych kosteczek - karły, które miały odtąd zamieszkiwać ukryte i niedostępne miejsca Ziemi. Słońce i inne ciała niebieskie trzej bogowie stworzyli z iskry zabranej z królestwa ognia - Muspelheimu.

Atrybutami Odyna są kruk, wilk i włócznia. Posiada dwa kruki - Hugin (Myśl) i Munin (Pamięć), które codziennie przynoszą mu informacje co się dzieje w dziewięciu światach i dwa wilki - Geri i Freki (Zachłanny i Srogi), które żywią się mięsem ze swego talerza w Walhalli. Odyn zasiada na tronie Hlidskjalf, z którego widać wszystko, co dzieje się w dziewięciu światach. Włócznia Odyna - Gungnir, przynosiła zwycięstwo stronie, po której walczyła w bitwie. Symbolem Odyna jest krzyż umieszczony w okręgu, znany jako krzyż celtycki.

Odyn był bogiem najwyższym, który nauczył ludzi wielu przydatnych rzeczy. Pokazał im jak zabijać i czerpać z tego korzyść, ale opiekował się także poezją i pismem, był bogiem mądrości. Małżonką Odyna była Frigg, miał on z nią kilkoro dzieci. Z tego związku narodził się Baldr, bóg jasności, osobistość bardzo szlachetna, dorównująca mądrością samemu Odynowi, a trzeźwością oceny sytuacji przewyższający wszystkich. Zginął w wyniku intrygi zaaranżowanej przez Lokiego z rąk własnego brata Hoda.Hod był najsilniejszym z bogów, ale jednocześnie był ślepy. Został zabity przez przyrodniego brata Waliego.

Najbardziej znanym synem Odyna jest Thor. Narodził on się ze związku z boginią Jord - Ziemią. Był to bóg bardzo silny i wytrzymały, władający potęgą burzy i piorunów, opiekun kowali. Thor był porywczym bogiem i niedobrze było go rozgniewać, a łatwo wpadał w gniew, z tego powodu otrzymał z czasem przydomek Gwałtowny. Thor był dobrym bogiem, w parze z gwałtownością bowiem szła jego prawość, dzielność i wielka odwaga. Stał on na straży porządku świata. Często wyprawiał się do Jotunheimu, gdzie siał śmierć uzbrojony w straszliwy młot Mjölner, żelazne rękawice i pas siły.

Odyn odznacza się prawdziwą mądrością - by ją posiąść, poświęcił jedno oko, dając je Mimirowi w zamian za napicie się z jego studni wiedzy. Następnie Odyn powiesił się na drzewie Yggdrasil na dziewięć dni, przebity własną włócznią, przez co nauczył się osiemnastu magicznych pieśni i dwudziestu czterech run. Wielu chrześcijan studiujących magię doszukuje się tutaj związku z Jezusem i jego ukrzyżowaniem. Inny mit obrazujący pragnienie wiedzy, które charakteryzowało Odyna, dotyczy Miodu Skaldów. By go zdobyć, Odyn posunął się do kradzieży. Miód Skaldów był cudownym napojem, powstałym ze zmieszania krwi mądrego Kvasera, zamordowanego przez dwóch złośliwych krasnoludów Flajara i Galara, ze zwykłym miodem. Jego wypicie dawało mądrość i dar poezji. Odyn wykradł go gigantowi Suttungowi, który wcześniej odebrał napój wspomnianym karłom. By tego dokonać, bóg przybrał postać węża, i tak wśliznął się do jaskini, gdzie olbrzym przechowywał miód, powierzywszy go opiece swojej córki - Gunnlod. Odyn uwiódł ją, a zakochana olbrzymka pozwoliła mu wypić cały napój. Następnie zamienił się w orła i odleciał do Asgardu, gdzie wypluł miód do dzbanów przygotowanych na jego powrót.

Odynowi przypisuje się odkrycie pisma runicznego i odkrycie jego magicznej mocy. Runy stawia się z pomocą koncentracji na magicznym imieniu Odyna. Swą mądrość wykorzystywał przy czynieniu czarów, rozwiązywaniu zagadek - miał dar poznawania ludzkich myśli. Odin jest bogiem wojowników i ich przywódców - cechuje go gwałtowność, ale również spryt i przebiegłość na polu walki. Zmarłych w boju wojowników Walkirie prowadziły do jego domu w Asgard - Walhalli, gdzie oczekiwali z nim ostatniej bitwy przy końcu świata, znanym Ragnarök- dzień Zmierzchu Bogów.

Według niektórych podań córkami Odyna są Walkirie, które zbierają dla niego połowę wojowników poległych w bitwie. Odyn przebiera się czasem za swego niepozornego sobowtóra Oda, aby go nikt nie rozpoznał. W tej postaci ożenił się z Freją na jedną noc, a potem uciekł. Odyn posiada ośmionogiego konia, Sleipnira, zdolnego podróżować poprzez światy (Asgard, Midgard, Niflheim). Koń został mu podarowany przez Loki, boga oszustw i ognia.

Jednym z przydomków Odyna jest Yggr lub Ygg (Straszliwy). Przydomek ten stanowi część nazwy Yggdrasil odnoszącej się do "Drzewa Świata", na którym znajdowały się Asgard, Midgard, Utgard i Hel. Składano mu ofiary z ludzi, wieszając ich na drzewach - na pamiątkę pokuty poniesionej na Yggdrasilu - palono lub przebijano włócznią np. gdy wikingowie najechali francuskie miasto Nantes w 842 roku, powiesili tam tysiące ludzi, dotrzymując obietnicy złożonej Odynowi. Paradoksalnie bóg ten pomógł pierwszym misjonarzom chrześcijańskim; postać cierpiącego na krzyżu Jezusa Zbawiciela tak wyraźnie kontrastowała z bogiem wisielców, że zafascynowała mieszkańców Skandynawii.

Do pierwotnego zakresu obowiązków Odyna jako boga wiatru, przewodnika dusz pędzących w powietrzu nawiązuje następujące podanie. Old English Chronicie pod rokiem 1127 mówi, że pewnej nocy wielu ludzi obserwowało myśliwych na niebie: "Byli oni czarni, ogromni i ohydni, jechali na czarnych koniach i na czarnych kozłach, a ich psy myśliwskie, czarne jak węgiel, miały straszne ślepia, wielkie jak spodki. Można to było widzieć w parku miasta Peterborough i we wszystkich lasach jakie rozciągają się od tego miasta do Stamford. Przez całą tę noc mnisi słyszeli ich odgłosy i grę na rogach."

Odyn jest archetypem szamana, posiadającego wiedzą tajemną i biegle posługującego się magią Seidr. Zasiadając w Asgardzie na tronie zwanym Hidskalf może Odin widzieć cały świat. Dosiada on ośmionogiego rumaka Slejpnira, który to porusza się z ogromna prędkością zarówno na ziemi jak i w przestworzach. Jest najmądrzejszym z bogów, który aby poznać mądrość świata gotów był ponieść ofiarę - ofiarował własne oko w zamian ze napicie się wody mądrości ze źródła Mimira. Miejsce ukrycia oka Odyna opisuje Edda Poetycka w następujący sposób:

‘Wiem, że Odina oko jest ukryte W sławnej Mimira studni; Każdego dnia Mimir pije miód Z zastawu Odina: wiecież teraz, czy nie’ /Wieszczba Wolwy, 29/

Edda mówi, ze jednym okiem Odyna jest Słońce, a drugie oko jest w wodzie.

Święte Imiona Odyna - Magiczne Słowa Mocy

1. Alford/Alfadhir - Ojciec Bogów, Wszechojciec
2. Atrir - Jeździec
3. Walford - Ojciec Poległych
4. Weratyr - Pan mężów
5. Bilejgr - Chytrooki
6. Blindi – Ślepy
7. Balejgr - Płonącooki, Fałszywie patrzący
8. Glapswidir - Szybki w podstępie
9. Gondlir - Ten z magiczną laską
10. Fjolswir - O rozległej mądrości
11. Farmatyr - Bóg ładunku na statku
12. Hangagod - Bóg wisielców
13. Haptagod - Bóg więźniów
14. Farmagod - Bóg przewoźników
15. Harr - Wysoki
16. Oski - Dawca życzeń
17. Grimr - W masce
18. Sidor - Ojciec zwycięstw
19. Sigford - Ojciec zwycięstwa
20. Swipall - Przebrany, Kapryśny
21. Hnikarr - Ognisty
22. Widurr - Niszczyciel
23. Yggr/Ygg - Straszliwy, Przerażający
24. i inne ekenames (nazwy) w zależności od tego co robił. Snorri Sturluson naliczył ich łącznie 49.