Rok platoński

Rok platoński - okres precesji osi obrotu Ziemi, który trwa 25.700 lat. Nazwa została nadana na podstawie cytatu z dzieł Platona. Mikołaj Kopernik zadziwiająco dokładnie obliczył okres czasu precesyjnego ruchu Ziemi. Ustalił, że precesja osi Ziemi zatacza pełny stożek, czyli obiega 360° w ciągu 25.816 lat (rok platoński) po 365 dni każdy tj. jeden stopień w ciągu 71,66 lat juliańskich.

Epoka astrologiczna – jednostka podziału roku platońskiego według astrologów, gdzie każda epoka trwa średnio około 2150 lat. Epoki astrologiczne biorą swoje nazwy od znaków zodiaku, ale następują w odwrotnej kolejności niźli podawane dla kierunku obiegu Słońca w ruchu rocznym po ekliptyce. Różne daty podawane są przez różne źródła odnośnie do okresów położenia Punktu Barana, Meśadi, w odpowiednich gwiazdozbiorach, chociażby przewidywane jest wejście do konstelacji Wodnika (którą odróżnić należy od znaku Zodiaku o tej samej nazwie) około XXVI wieku, dokładnie w roku 2597. Ponieważ era astrologiczna to czas przechodzenia Punktu Barana przez gwiazdozbiór o odpowiedniej nazwie, a długość kątowa gwiazdozbiorów wzdłuż ekliptyki nie jest równa, w odróżnieniu od znaków zodiaku, poszczególne epoki astrologiczne różnią się długością w latach, a do najdłuższych należą ery Ryb oraz Panny, jako że są to najdłuższe konstelacje wzdłuż pasa zodiaku.

Liczba lat roku platońskiego jest przybliżeniem. W literaturze przedmiotu znaleźć można dane różniące się w szczegółach. Jerzy Stodółkiewicz „We wnętrzu Wszechświata” (1981 ISBN 83-214-0180-5, s. 111n) podaje około 26.000 lat, Ludwik Zajdler „Dzieje Zegara” (1977 ISBN 83-214-0132-5, s. 174) 25.807 lat, Serwis Astronomiczny 25.770 lat. Cykl odnawiania się świata średnio, co 25.765 lat. Rok platoński = 1/[(1/rok zwrotnikowy) – (1/rok gwiazdowy)] = około 25.792 lat.