Sukkub

Sukkub, czasem sukkuba w liczbie mnogiej "succubi" - od śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod” – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich intensywnym i niezapomnianym współżyciem seksualnym (zwspół demona nocy, nocnica, nocna mara).

Niektóre źródła ezoteryczne i okultystyczne mówią, jakoby sukkuby mogły być demonami płci męskiej jedynie przybierającymi postać żeńską (trans), bądź też hermafrodytami (obojniakami). Aczkolwiek istota ta z natury swojej reprezentuje pierwiastek żeński, łaciński termin succubus jest gramatycznie rodzaju męskiego, co, jak się wydaje, związane było z przekonaniem o bezpłciowości demonów; forma żeńska tego wyrazu – succuba, trafia się jedynie sporadycznie, jednak kojarzymy z pojęciami ladacznica, nałożnica.

Według Malleus Maleficarum („Młot na czarownice”) sukkuby zbierały od skuszonych na sporadyczny stosunek seksualny mężczyzn nasienie, którego potem inkuby (męskie demony seksualne) używały do zapładniania kobiet. Dzieci spłodzone w ten sposób miały być szczególnie podatne na wpływ Szatana.

Od XVI wieku w Europie umieszczona przed gospodą rzeźba przedstawiająca sukkuba oznaczała, że karczma prowadzi również dom publiczny czyli burdel.

Demonologia twierdzi, iż królową sukkubów była pierwsza demoniczna żona Adama, Lilith, która po odejściu od niego stała się jedną z siedmiu żon Lucyfera czy ściślej Samaela. Średniowieczne przekazy głoszą, że demonica Lilith (Lilit, Lili, Lila) obiecała nie nasyłać sukkubów na ludzi którzy posiadają amulet, na którym wypisane były imiona trzech aniołów cnót czystości. Ezoteryczne pisma twierdzą, że sukkuby, oprócz wysysania energii życiowej (wampiryzowania) i kuszenia mężczyzn współżyciem seksualnym, starają się także przejąć duszę ofiary poprzez stopniową pogłębiającą się w niej demoralizację na tle seksualnym. Ludzie, którzy mówią, że stali się ofiarami ataków sukkubów, podają, że oprócz kontaktu fizycznego te demony w postaci pięknych kobiet potrafiły ukazywać się w ich snach celem dokonywania aktów seksualnych we śnie. Po zbliżeniu z sukkubą mężczyzna jest witalnie wyczerpany, zwampiryzowany, nie ma energii do życia ani działania, popada w acedię lub depresję, pozostaje długotrwale wyczerpany, stąd zespół przewlekłego zmęczenia. Sukkuba to taka demonica lilitowa, wyczerpująca erotomanka, a do tego narcystyczna i satanistyczna.

Seksualne interakcje z sukubami w wypadku mężczyzn zawsze pozostawia ślad w postaci zubożenia, wydrenowania z energii i zasobów, a także zranienia i uszkodzenia fizyczne oraz psychiczne. Podobnie w odwrotną stronę w wypadku inkubów. Sukkuba dla mężczyzny jest czymś jak oszustka matrymonialno-finansowa, zauroczająca chwilowo mamicielka odbierająca energię na wszystkich poziomach.

Syn sukkuba i mężczyzny to kambion.

Jak przedstawiono w żydowskim mistycznym traktacie Zohar i średniowiecznym żydowskim tekście satyrycznym Alfabet Ben Siry, Lilith była pierwszą żoną Adama, która później została demonicą i sukkubem. Opuściła swojego pierwszego męża, boskiego Adama i odmówiła powrotu do Ogrodu Eden po tym, jak połączyła się z upadłym archaniołem Samaelem, upadłym w ciemność i mrok czyli demonem. W kabale zoharistycznej było czworo rodzajów czy typów sukubów, którzy kojarzyli się z upadłym archaniołem czyli demonem Samaelem. Cztery pierwotne upadłe anielice, a potem królowe demonów to Lilith, Eisheth Zenunim, Agrat bat Mahlat i Naamah. Sukkub może przybierać postać pięknej kobiety, jednak bliższe przyjrzenie się może ujawnić rózne deformacje w postaci jej ciała, takie jak ptasie pazury (palce szpony) czy wężowe ogony (zwisy), różne garby albo deformacje jednostronne ciała, jak jedna noga zdecydowanie krótsza. Folklor opisuje również działanie kunnilingus na ich sromie, z którego kapie mocz i inne płyny (sikanie na mężczyzn przy stosunku). W późniejszym folklorze sukkuby przybrały także postać uwodzicielskich syren, jako ich podgatunek.

Na przestrzeni dziejów księża jak i rabini, w tym Hanina ben Dosa i Abaye, próbowali ograniczyć demoniczną władzę sukubów nad ludźmi (ucząc ograniczania masturbacji i fantazji seksualnych). Jednak nie wszystkie sukuby były złośliwe wobec ludzi. Według Waltera Mapa w satyrze De nugis curialium (Drobki dworzan) papież Sylwester II (999–1003) był związany z sukkubem o imieniu Meridiana, który pomógł mu osiągnąć wysoką pozycję w Kościele katolickim. Przed śmiercią pope Sylwester II wyznał swoje grzechy i umarł pokutując.

Według Kabały i szkoły Rashby, pierwotne trzy królowe demonów, Agrat bat Mahlat, Naamah, Eisheth Zenunim i wszystkie ich kohorty rodzą dzieci, z wyjątkiem Lilith. Według innych legend dzieci Lilith nazywane są Lilin, ale Lilith zaczęła mieć dzieci dopiero po zdradzeniu i porzuceniu Adama z demonem Samaelem.

Według Malleus Maleficarum, czyli "Młota na Czarownice", napisanego przez Heinricha Kramera (Institoris) w 1486 roku, sukuby zbierają nasienie od uwiedzionych mężczyzn. Incubi, czyli męskie demony, następnie wykorzystują nasienie do zapłodnienia ludzkich kobiet, wyjaśniając w ten sposób, w jaki sposób demony mogły najwyraźniej spłodzić dzieci, pomimo tradycyjnego przekonania, że nie są one zdolne do reprodukcji. Tak zrodzone dzieci – kambiony – zwykle urodzą się zdeformowane, z wadamiw rodzonymi i zniekształceniami lub bardziej podatne na wpływy nadprzyrodzone o charakterze czarnoksięskim, demonicznym.

Król Jakub w swojej rozprawie zatytułowanej "Demonologie" odrzuca możliwość rozmnażania się istot anielskich i zamiast tego zaproponował, że diabeł zastosuje dwie metody zapładniania kobiet – pierwszą, polegającą na kradzieży nasienia martwego mężczyzny i dostarczeniu go kobiecie. Gdyby demon mógł szybko wyodrębnić nasienie, substancja nie mogłaby zostać natychmiast przetransportowana do samicy, co spowodowałoby jej ochłodzenie. To wyjaśnia jego pogląd, że sukuby i inkuby to ta sama demoniczna istota, którą można opisać inaczej w zależności od rozmów z udręczonymi płciami. Drugą metodą był pomysł, że martwe ciało może zostać opętane przez diabła, powodując jego powstanie i nawiązanie stosunków seksualnych z innymi, jednak nie znaleziono jednak żadnej wzmianki o opętaniu zwłok kobiety w celu nakłonienia mężczyzn do seksu. Zatem pozostajemy w okultyzmie i ezoteryce przy tradycyjnych poglądach przechowywania i używania nasienia dla zapłodnień.

Buddyjskie pismo dotyczące modlitwy do Bodhisattwy Awalokiteśwary, Dharani Sutra Amoghapāśy, obiecuje tym, którzy się modlą, że „nie zostaniecie zaatakowani przez demony, które albo wysysają waszą energię, albo kochają się z wami w waszych snach”.

W mitologii arabskiej qarînah (قرينة) to duch demoniczny podobny do sukkuba, wywodzący się prawdopodobnie z religii starożytnego Egiptu lub z animistycznych wierzeń przedislamskiej Arabii. Qarînah „śpi z tą osobą i podczas snu utrzymuje stosunki, jak wiadomo ze snów”. Mówi się, że są niewidzialne, ale osoba z „drugim wzrokiem” czyli "trzecim okiem" może je zobaczyć, często w postaci kota, psa lub innego zwierzaka domowego (przesadna miłość do zwierząt często trąci zoofilią, mizianie i lizanie się z pieskami czy kotkami to zoofilia w związku z sukkubami lub inkubami). „W Omdurmanie jest to duch, który opętał. ... Tylko niektórzy ludzie są opętani i tacy ludzie nie mogą zawierać małżeństw, bo qarina ich skrzywdzi”. Zostają singlami, samotnikami.