Tuszita

Tuszita, Tuṣita, ang. tushita - z sanskrytu dosł.: "spokojnie zadowoleni; wywodzi z się z rdzenia "tush" w znaczeniu "stawać się spokojnym i zadowolonym, usatysfakcjonowanym; sfera czy loka (świat) niebios zamieszkała przez spokojne i zadowolone bóstwa, przez anioły pokoju i błogostanu. Niebo Tuszita jest zarezerwowane dla wszystkich bodhisattwów i buddhów, którzy tylko jeszcze raz muszą się narodzić na Ziemi, aby strzepnąć z siebie ostatnie resztki karmana. Z niebios Tuszita zstąpił historyczny Siddhartha Gautama Buddha Śakjamuni jako awatara niebiańskiej postaci Bodhisattwa Śwetaketu, podobnie w niebiańskim świecie Tuszita przyszły Buddha Maitreja (w niebiosach Bodhisattwa Natha (Strażnik, Protektor) przygotowuje się do swojej roli i zstąpienia na Ziemię do ludzkości.

Tuszita loka jako niebiosa Buddy Maitreji była przez wieki obiektem tęsknoty zwolenników buddyzmu w Chinach, miliony ludzi dążyło do tego, aby się w tych niebiosach odrodzić. Widzieli oni Maitreji zbawcę, zbawiciela, który nie tylko obwieszcza naukę dharmy, lecz także wyzwoli świat ziemski z nieszczęść i cierpień doprowadzając go do stanu niezakłóconej radości i szczęśliwości. Odrodzenie się w niebiosach Tuszita można osiągnąć kultywując całkowite oddanie się Buddzie Maitreji oraz recytując intensywnie Jego wielkie Imię Święte. W buddyzmie chińskim i japońskim w podobnym celu praktykuje się z Imieniem Buddy Amitabhy, gromadząc zasługę dharmiczną dla odrodzenia się w Krainie Czystej i Pomyślnej Ziemi zwanej Sukhawati.

Tuszita (tushita), Tuszitowie, Tuszita Dewa, Tuszitadewowie to także gatunek niebiańskich istot, rodzaj niebian, aniołów i bóstw nieba, mocno związanych z Wisznu, którzy zamieszkują niebiosa Tuszita. Tuszita to także imię bóstwa Wisznu w trzeciej manwantarze, stąd historyczny Gautama Buddha postrzegany był w sowich czasach jako awatara, emanacja bóstwa Wisznu.

Tuszita jest szóstą sferą niebiańskich istot zwanych dewami, szóstą licząc od najniższych niebios w górę dewaloką. Niebiańska doba w sferze Tuszita trwa 400 ziemskich lat, zatem miesiąc (30 dni) trwa 12 tysięcy ziemskich lat, a tuszitowy rok trwa 144 tysiące lat ziemskich. Tydzień w takich niebiosach to na Ziemi mija 2.800 lat. Ezoteryczne nauki o niebiosach Tuszita wspominają, że maksymalny czas pobytu w tej sferze niebiańskiej trwa 4 tysiące jej własnych lat, zatem po przeliczeniu mamy 576 milionów lat ziemskich (144.000 x 4000 = 576 mln).

Maharyszi Wjasa wspomina, że Tuszitowie to gatunek dewów (bóstw nieba), które wspólnie z pięcioma innymi rodzajami dewów zamieszkują Swarga Lokę (Swarlokę) - niebiański świat Indry.