Roszi

Roszi, Roshi, w spolszczeniu Roszi lub Rosi to w japońskim buddyzmie najwyższy, mistrzowski stopień uprawniający do nauczania Dharmy Buddy. Rōshi (老師) po Chińsku w pinyin: Lǎoshī; w Sanskrycie: ṛṣi czyli Rishi, po tybetańsku Rimpoche lub Rinpoche. W spolszczeniu Ryszi to Mędrzec, osoba ucieleśniająca Mądrość Oświeconą, Mistrz Mądrości. W indyjskiej radża jodze Ryszi to Uczeń-Mistrz coś jak najwyższy czarny pas w sztukach walki. Jedno wielkie z pięciu wielkich wtajemniczeń duchowych, czasem pierwsze, czasem drugie. W Japonii czy Chinach to otwarcie kolejnego płatka kwiatu śliwy/wiśni z pięciu oznaczających kręgi oświeconej mądrości. W Indii zwykle za mistrzów uważa się MahaRishi czyli Wielkich Roshi. Tytuł zaczerpnięty z Sanskrytu, w japońskiej wymowie pokazuje skąd pochodzi Zen, w sanskrycie Dhyana! Prawda o buddyzmie Zen i jego pochodzeniu z Indii, z praktyki królewskiej Radża Jogi.

Japońskie słowo Roshi czytamy bardziej jak Loshi (Loszi), gdyż głoska R w języku japońskim jest czytana jako dźwięk bardziej podobny do L niż do R, także jako dźwięk głęboki, tylny, brzuszny, pośredni pomiędzy L a R. Zasada dotyczy wszystkich pojęć języka japońskiego, które w transliteracji zawierają znak literowy R (np. Rei, Reiki, Ronin, Roku, Ryu).

Roszi - Mistrz Zen

Mistrz zen (czytaj "dzen") to w tradycjach chan, sǒn, zen i thien, w pełni Oświecony człowiek, o dojrzałej osobowości i nieugiętym charakterze, który włączył Dharmę Buddy w swoje życie i potrafi prowadzić innych do Oświecenia. Zen czy chan to dosłownie medytacja (jogiczna dhyana), zatem mistrz zen jest faktycznie mistrzem medytacji, mistrzem życia kontemplacyjnego w buddyzmie. Aby zostać mistrzem zen trzeba urzeczywistnić prawdziwą naturę jaźni, otrzymać przekaz Dharmy od swojego nauczyciela (i ewentualnie innych mistrzów zen) i dojrzewać latami w walkach Dharmy z innymi mistrzami. Mistrz zen jest dhyana guru wedle terminologii indyjskiej jogi, czyli mistrzem medytacji i kontemplacji. W Indii, tradycyjnie do Mistrza Medytacji zwracamy się tytularnie per "Swami", Swami-Ji (Słami-Dźi), co oznacza dosłownie: Jaźnio (Swa od Swaha) Doskonała, Wszechświetlista (Ami od Amitaba).

Rōshi (jap. 老師 dosłownie "starszy mistrz", z chiń. laoshi; kor. 노사, nosa; wiet. lao su') - czcigodny duchowy nauczyciel, starszy, mistrz, guru, swami. Dawniej był to tytuł mistrza zen w Japonii, który wyparł określenie zenji i był bardzo trudny do zdobycia z uwagi na wymogi poziomu Mistrza Mądrości. Obecnie wartość tego tytułu znacznie się zdewaluowała, szczególnie na Zachodzie, tak, że stał się on grzecznościowym określeniem i używany jest np. do osoby prowadzącej świątynię zen na zasadzie dziedziczenia. W okresie Meiji antybuddyjskie władze w celu większego podporządkowania sobie zen wprowadziły nawet zwolnienie mnichów zen z celibatu i wegetarianizmu.

Zenji lub zenshi (jap. 禅師 dosł. mistrz, nauczyciel zen) to stare japońskie słowo oznaczające mistrza medytacji (dhyana guru, dhyani guru), a także wysokiej rangi, zasłużonego mnicha zen. Słowo to pochodzi od chińskiego chanshi (pol. nauczyciel i przewodnik medytacji, dhjany). W buddyzmie zen Zenji lub Zenshi to honorowy tytuł nadawany szczególnie znaczącym nauczycielom. Nosili go np. Dogen Zenji, czy Hakuin Zenji. Dharmę (dobre prawo, prawa i zasady duchowe) przekazuje pełny, całkowicie oświecony mnich, swojemu uczniowi, całkowicie oświeconemu mnichowi.

Daishi (jap. 大師 dosł. wielki nauczyciel, wielki mistrz) – tytuł buddyjski używany także w grupach zorientowanych duchowo, na ogół nadawany dopiero po śmierci, komuś wybitnie zasłużonemu, czasem założycielowi szkoły medytacyjnej. Współcześnie ludzie używający tytułów wielki mistrz w kontekście duchowości czy uzdrawiania rodem z Japonii, zwykle się na zachodzie ośmieszają pokazując swoją marność i chęć bycia wysoko. Istnieje także pojęcie Do Shi (Dou Shi) czyli Przewodnik Drogi (Do, Dao), zaczerpnięte ze szkół taoistycznych.

Wschodni, japońscy mistrzowie medytacji, w tym zen, zwykle nie przedstawiają się jako "Roshi" czy "Laoshi", ani też zwykle nawet jako Sensei (Nauczyciel), gdyż są to tytuły honoryfikatywne, słowa jakimi zwracają się do Mistrza Dharmy, do Mistrza Mądrości czy Nauczyciela Duchowego jego uczniowie. W odniesieniu do siebie, używa się zwykle terminu kyōshi (jap. 教師) czytane kyoushi, co oznacza obiektywnie wykonywany zawód nauczycielski, prowadzenie nauczania, przekazywanie wiedzy i umiejętności w jakiejś dziedzinie.

Tennin DouShi 天人 道師 - to przewodnik duchowy, mistrz ścieżki duchowej.