Domy

Domy - w horoskopie, inaczej: pola, sektory. Pojęcie domów horoskopowych w literaturze, jaka dotrwała do naszych czasów pojawia się chociażby w IV wieku e.ch. u Firmicusa. Ptolemeusz rozróżniał strefy wpływów. Podobnie, jak Zodiak odzwierciedla wędrówkę pozornego Słońca po niebie w cyklu rocznym, tak podział na domy horoskopowe jest odwzorowaniem dziennego ruchu pozornego Słońca.

W interpretacji horoskopu domy określają dziedzinę życia, w której manifestuje się energia planety, zmodyfikowana przez Znak Zodiaku, w którym przebywa i Aspekty, jakie tworzy ona z innymi planetami.

W opiniach astrologów współczesnych nie ma jednoznaczności, co do tego, jak należy dokonywać podziału horoskopu na domy. Powstało wiele różnych systemów domifikacyjnych opartych na różnych zasadach podziału i każdy z nich ma zarówno grupę zwolenników, jak i przeciwników. W Europie najpopularniejszy jest stosunkowo młody podział domów według systemu Placidusa. Wobec takiej różnorodności w każdej analizie astrologicznej wymaga się podawania, w oparciu o jaki system domów ona powstała.

Tradycja astrologii wedyjskiej, perskiej i chaldejskiej stosuje domy równe, jako najlepsze do dokonywania predykcji. Domy równe, o długości znaku zodiaku można nazwać domami predykcyjnymi.

Domy równe (już II wiek ne Vettius Valens) - najstarszy (często niesłusznie przypisywany Ptolemeuszowi) i najprostszy system domifikacyjny, używany obecnie głównie przez największych profesjonalistów astrologii. Wykorzystuje Ekliptykę jako podstawową płaszczyznę podziału. Poczynając od Ascendentu dzieli Ekliptykę na 30-stopniowe równe odcinki, tak jakby Punkt Ascendentu pokrywał się z Punktem Barana. W tym systemie wierzchołek dziesiątego domu wypada w innym miejscu niż Medium Coeli (odpowiednio również wierzchołek domu czwartego nie pokrywa się z IC).

Dom zamknięty - całkowicie zawierający się w jednym znaku i nie zawierający żadnej planety.