Uran

Uran (łac. Uranus) - siódma wedle kolejności od Słońca planeta układu słonecznego (szósta w klasycznej astrologii). Uran jest trzecią co do wielkości i czwartą co do masy planetą Układu Słonecznego. Nazwa planety jest związana ze starym władcą nieba z mitologii greckiej, Uranosa, którego namiętności spowodowały bunt jego licznych dzieci, kastrację i przejęcie władzy przez Kronosa (Saturna). Po tej rewolucji wśród bogów nastąpił wedle mitologii złoty wiek ludzkości, a z obciętych genitaliów Urana narodziła się Wenus (może to dawny mit o pochodzeniu planety Wenus). Warto zauważyć, że Wenus i Uran to dwie jedyne znane nam planety, które obracają wokół własnej osi w inny sposób, niż pozostałe.

Uran z uwagi na swoją jasność na granicy możliwej widoczności pomiędzy 5,38 magnitudo a 6,03 magnitudo, jest jedyną ze współcześnie odkrytych planet Układu Słonecznego, którą na poważnie można dodać do kanonów starożytnej astrologii. Moc wpływu w astrologii jest związana z jasnością obiektu wyrażaną w stopniach magnitudo, a obiekty znajdujące się na granicy widoczności mają minimalny wpływ (nie ma zatem sensu uwzględniać obiektów tak słabych w swoim świeceniu jak Neptun i Pluton oraz planetoidy, gdyż ich wpływ jest tak słaby, że w praktyce zaniedbywalny). Z planetoid jedynie Westa przez około 3 miesiące, raz na ponad 3,5 roku wchodzi w zakres widzialności mając na tyle dużą jasność iż można ją spróbować uwzględnić w analizie horoskopu.

Ze względu na 84-letni obieg i siedem lat przebywania w każdym z 12-tu znaków zodiaku, rozumiana jest współcześnie jako planeta pokoleniowa i wiąże się m.in. z rodzajem buntu charakterystycznym dla danego pokolenia, co wiąże się z przemianami cywilizacyjnymi - tak technicznymi, jak i humanistycznymi. Uran wedle współczesnych astrologów może współwładać razem z Saturnem znakiem Wodnika. Jej odkrycie nastąpiło w czasie, który wiążemy z Wielką Rewolucją Francuską i rozwojem technicznym cywilizacji. Za moment odkrycia Urana przyjmuje się datę 13 marca 1781 i astronoma Williama Herschela, mimo że zachowały się obserwacje Urana z 1690 roku, jednak nikt wcześniej nie wpadł na to, że obserwowany obiekt to nowa planeta w Układzie Słonecznym. Odkrycie Urana w niewielkim zachwiało starożytne wyobrażenia nieba z jego siedmioma planetami i światłami oraz powiązanymi z nimi sferami niebieskimi.

Planeta Uran dość długo - przez 70 lat - czekała na ustalenie nazwy, która się przyjmie. Początkowe nazwy to:

- Hypercronius (J. Bernoulli, 1781), - Georgium Sidius (zaproponowana w 1782 roku przez odkrywcę na cześć króla Jerzego III), - Herschel - na cześć odkrywcy (propozycja Le Verriera).

Nazwa Uran, mimo że pojawiła się po raz pierwszy w roku odkrycia, 1781 (propozycja J.E. Bodela), to została przyjęta i weszła do użytku w 1850 roku dopiero po tym, jak zaakceptował ją wybitny matematyk i angielski astronom, John Couch Adams, który zasłynął z teoretycznych wyliczeń orbity nieznanej dotąd planety, która nazwano potem Neptunem.