Uran
Uran (łac. Uranus) - siódma wedle kolejności od Słońca planeta układu słonecznego (szósta w klasycznej astrologii). Uran jest trzecią co do wielkości i czwartą co do masy planetą Układu Słonecznego. Nazwa planety jest związana ze starym władcą nieba z mitologii greckiej, Uranosa, którego namiętności spowodowały bunt jego licznych dzieci, kastrację i przejęcie władzy przez Kronosa (Saturna). Po tej rewolucji wśród bogów nastąpił wedle mitologii złoty wiek ludzkości, a z obciętych genitaliów Urana narodziła się Wenus (może to dawny mit o pochodzeniu planety Wenus). Warto zauważyć, że Wenus i Uran to dwie jedyne znane nam planety, które obracają wokół własnej osi w inny sposób, niż pozostałe.
Uran z uwagi na swoją jasność na granicy możliwej widoczności pomiędzy 5,38 magnitudo a 6,03 magnitudo, jest jedyną ze współcześnie odkrytych planet Układu Słonecznego, którą na poważnie można dodać do kanonów starożytnej astrologii. Moc wpływu w astrologii jest związana z jasnością obiektu wyrażaną w stopniach magnitudo, a obiekty znajdujące się na granicy widoczności mają minimalny wpływ (nie ma zatem sensu uwzględniać obiektów tak słabych w swoim świeceniu jak Neptun i Pluton oraz planetoidy, gdyż ich wpływ jest tak słaby, że w praktyce zaniedbywalny). Z planetoid jedynie Westa przez około 3 miesiące, raz na ponad 3,5 roku wchodzi w zakres widzialności mając na tyle dużą jasność iż można ją spróbować uwzględnić w analizie horoskopu.
Ze względu na 84-letni obieg i siedem lat przebywania w każdym z 12-tu znaków zodiaku, rozumiana jest współcześnie jako planeta pokoleniowa i wiąże się m.in. z rodzajem buntu charakterystycznym dla danego pokolenia, co wiąże się z przemianami cywilizacyjnymi - tak technicznymi, jak i humanistycznymi. Uran wedle współczesnych astrologów może współwładać razem z Saturnem znakiem Wodnika, chociaż jego "władztwo" jest od ponad 100 do 250 razy mniejsze niż władza Saturna. Jej odkrycie nastąpiło w czasie, który wiążemy z Wielką Rewolucją Francuską i rozwojem technicznym cywilizacji. Za moment odkrycia Urana przyjmuje się datę 13 marca 1781 i astronoma Williama Herschela, mimo że zachowały się obserwacje Urana z 1690 roku, jednak nikt wcześniej nie wpadł na to, że obserwowany obiekt to nowa planeta w Układzie Słonecznym. Odkrycie Urana w niewielkim zachwiało starożytne wyobrażenia nieba z jego siedmioma planetami i światłami oraz powiązanymi z nimi sferami niebieskimi.
W astrologii klasycznej Uran uznawany jest wraz z Saturnem za malefika, przynoszacego niepomyślne wydarzenia i niespodziewane wypadki. W horoskopie natalnym, a także w tranzytach i innych technikach prognostycznych słabo świecąca planeta Uran wskazuje na potrzebę łamania barier i zmiany społecznego status quo, choć pierścienie otaczające Urana (podobnie jak Saturna) mówią o tym, że niegdysiejsi rewolucjoniści i burzyciele stają się strażnikami nowego, zaprowadzonego przez nich porządku, a astrolodzy często dostrzegają związek między odkryciem Urana a wybuchem Wielkiej Rewolucji Francuskiej, a także II wojny światowej i innych złych wydarzeń, kiedy Uran przechodzi przez Tron Arymana lub zbliża się do Algola i ciemnych mgławic algolicznych.
Cykl uraniczny, 84 lata, jest ostatnim, który przy stanie współczesnej medycyny człowiek może czasem przeżyć w całości. Ze względu na czas obiegu wokół Słońca i długi pobyt w każdym znaku trwający siedem lat, zalicza się Urana do planet pokoleniowych. Jego położenie w znaku wskazuje na rodzaj doświadczenia całej grupy rówieśniczej, a o wpływie tych wspólnych losów na poszczególną jednostkę mówi jego położenie w domu i aspekty do Świateł, planet osobistych i osi horoskopu. Nazwa planety Uran pochodzi od greckiego bóstwa Uranosa, ojca Kronosa (rzymskiego Saturna). Uranos spłodził z boginią Gają liczne potomstwo, m.in. Cyklopów i Tytanów. Kiedy wtrącił nieposłusznych synów do Tartaru, oburzona Gaja dała Kronosowi, najmłodszemu z nich, kamienny sierp, aby wykastrował nim ojca (według innej wersji doradziła mu, jak zwabić ojca w śmiertelną zasadzkę). Z kropli krwi, które spłynęły z rany Uranosa na ziemię, narodziły się Erynie - boginie zemsty. Uran zatem wyznacza okresy na dokonanie się zemsty.
Planeta Uran dość długo - przez 70 lat - czekała na ustalenie nazwy, która się przyjmie. Początkowe nazwy to:
- Hypercronius (J. Bernoulli, 1781), - Georgium Sidius (zaproponowana w 1782 roku przez odkrywcę na cześć króla Jerzego III), - Herschel - na cześć odkrywcy (propozycja Le Verriera).
Nazwa Uran, mimo że pojawiła się po raz pierwszy w roku odkrycia, 1781 (propozycja J.E. Bodela), to została przyjęta i weszła do użytku w 1850 roku dopiero po tym, jak zaakceptował ją wybitny matematyk i angielski astronom, John Couch Adams, który zasłynął z teoretycznych wyliczeń orbity nieznanej dotąd planety, która nazwano potem Neptunem.