MANSA JOGA - Praktyka Opanowania Umysłu

(Hridaya nr 16)

Mansa Devi

Czym jest "mansa"? Jest to joga współczesnej epoki, w duchu czasów. Pomaga w opanowaniu chaotycznego umysłu i w osiągnięciu władzy nad strumieniem biegnącej myśli. "Mansa" to zdrowy człowiek i zdrowa psychika ludzka. Jest to ogólna nazwa podstawowego sytemu ćwiczeń duchowych, od którego rozpoczyna się jakąkolwiek ścieżkę czy szkołę duchową. Trening kontrolowania umysłu, psychiki jest nutą przewodnią całego systemu w jakimkolwiek bądź wydaniu.

MANSA JOGA posiada dwa filary zasadnicze, na których się opiera:

1. SAHAN – to wytrwałość, cierpliwość, naturalna zdolność do oczekiwania bez napięcia aż do skutku.
2. SUMIRAN – ciągłe pamiętanie Boga jako wszechobecnego duchowego Ideału, jednoupunktowione pragnienie i ustalona wiara, ciągłe powtarzanie imienia Boga (Absolutnego Bóstwa).

Jeśli jakaś duchowa szkoła jest faktycznie szkołą duchową, to na pewno w swoich podstawowych naukach i praktykach będzie opierać się na tych dwóch filarach. Jest to oznaka szkoły duchowego rozwoju, która służy Nowej Epoce - Duchowi Wodnika.

Mansa Sadhana – to podstawowa praca praktykowania, oparta na potencjałach umysłu/psychiki:

• powtarzanie fraz aforyzmów i powiedzeń świętych osób;
• wszelka praca z afirmacjami, konfirmacjami i autosugestią;
• praca z myślami do rozważań, rozmyślania o Bogu (Bóstwie).

Ta podstawowa Sadhana opatra o umysł/psychikę może przyjmować, w zależności od potrzeby aspirantów, dwie zasadnicze formy:

1. WIPAŚJANA – samoobserwacja, bezpośrednie wglądanie w naturę umysłu/psychiki, a także studiowanie zależności od Natury (Żywiołu);
2. UPASANA – kontemplowanie Boga, rozmyślanie o Bogu, badanie zależności od Boga/Kosmosu, bezpośrednie wglądanie w naturę Boga.

Podczas gdy Wipaśjana zajmuje się mikrokosmosem, wnętrzem psychiki, to Upasana tych samych środków technicznych używa do studiowania makrokosmosu, Boga - Absolutu.

Wszystkie medytacje o naturze Boga przynależą do Upasany - nawet odkrywanie Boga jako Ideału (Idam) wewnątrz samego siebie. Wipaśjana i Upasana są jak dwie strony tego samego medalu. Inny jest tylko punkt wyjścia. Staje się to jasne, gdy tylko uświadomoimy sobie, że Człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Wipaśjana służy badaniu natury ludzkiej, zaś Upasana służy badaniu natury Bożej.

Zarówno odrzucanie metod Wipaśjany, jak i odrzucanie metod Upasany jest błędem w Sadhanie i zamiast prowadzić do postępów zatrzymuje w rozwoju duchowym. Tak pojazd (JANA) Wipaś jak i Upasana łącznie dają głęboki i zrównoważony progres duchowy.

MANSA JOGA jest zawsze zgodna z Duchem Czasów. Uczy zasad zastosowania praw psychologii umysłu/psychiki. Kim jest Duch Czasów? Istota ta w jodze nazywana jest nadchodzącym awatarem, Nauczycielem Świata.

Hindusi mówią KAKLIN - zbawiciel i wyzwoliciel, który ma przyjść. Żydzi zwą Go "Messajah" (Mesjasz), Chrześcijanie nazywają Go "Chrystusem", który ma nadejść, a Buddyści zwą Go "Maitrea". W starożytnej religi Persji postać ta była zwana "Saoaszjant'em". Muzułmanie oczekują Ducha Czasów pod imieniem "Mahdi".

Możemy powiedzieć, że Mansa Joga jest systemem nauk i praktyk oferowanym ludzkości przez Ducha Czasów. Ortodoksyjne systemy duchowe i religijne są i będą reformowane w myśl podstawowych założeń Mansa Jogi tak, aby ścieżka praktykowania była użyteczna dla duchowego rozwoju ludzkości.

Praktykowaniu Mansa Jogi służy też kilka innych metod, które sobie wymienimy:

1. YAGNA – ogniowe ceremonie ofiarne, rytuały ofiarowania. W szczególności składanie ofiar z pokarmów roślinnych, a jeszcze bardziej ofiarowanie (oddawanie) własnych myśli, czynów i słów na ołtarzu Boga w postaci ognia. Rytuały ofiarowania Żywiołom stanowią inną wielce użyteczną formę.
2. WEDAMANTRA – powtarzanie wedyjskich formuł mantrycznych, których jest tysiąc i osiem. Pomagać to będzie w poddaniu złudnego umysłu Boga. Formuły melorecytacji zwane "KANONAMI" to właśnie wzór Wedamantry.
3. BHAJAN (czyt. bhadżan) – to pięknie śpiewana forma Wedamantry w szczególności właśnie w czasie, gdy rozkwitać zaczyna Nowa Epoka duchowa i Nowa Cywilizacja.
4. KIRTAN – wszelki typ praktyki stojącej i chodzonej, a także rozmaite formy Świętego Tańca - w tym również Taniec Wirowania Planet znany wśród Derwiszów.
5. JYOTI (czyt. dżjotti,dźjoti) – praktyka przekazywania ŚWIATŁA, jak również wszelkie techniki używające umysłu/psychiki do kreatywnego wyobrażania jasności, blasku, promienności czy też wytwarzania wizji pięknych, wspaniałych miejsc lub sytuacji.

"Niech wszystkie Dzieci Wieczności słuchają"

Odwieczne praktykowanie Boga prowadzi do urzeczywistnienia trojakiego stanu duchowego rozwoju:

• SAT-ĆITT-ANANDA: Istnienie, Świadomość, Błogość, które też zwane są w skrócie Saczinda lub Subud; Saćinda służy tej samej linii rozwoju, czyli ofiarowaniu, oddaniu umysłu Bogu. Saczinda jest praktyką Upasany – badającą zasadniczo związek z Bogiem i głębokie prawa zależności pomiędzy Bóstwem a czcicielem.

• ANAHAT – spontaniczny dźwięk serca, rozbrzmiewający jako echo melorecytacji, o których mówi się, że najprostszą drogą do wyzwolenia, do zbawienia we współczesnej epoce – wieku Kali. Poprzez dźwięk Murli – fletu i Damru – bębna, a także poprzez Mędrców, płynie słodkie wołanie oceanu miłosierdzia i łaski. Wszystko razem pobudza świadomość serca ku oświeceniu.

Mahariszi (Wielki Mędrzec) Patańdźali o tym samym systemie praktyk udzielił następującej wskazówki:

"Dźapa (powtarzanie) i Sentyment (tęsknota) są tak samo dobre".

Oznacza to, że praktykowanie techniki z różańcem jest bardzo ważne. Jednakże bez Tęskonoty – Sentymentu efektu nie będzie! Spójnik "i" pomiędzy Dżapą (Dźapa) a Sentymentem wskazuje na jednoczesną ważność obu czynników. Żmudne być może techniki powtarzania lub pisania czy recytacji modlitw, afirmacji, mantr i innych formuł praktykowane bez uczucia Tęsknoty, Sentymentu płynącej z głębi duszy nie na wiele, niestety, się zdadzą.

MUMUKSZU – Tęsknota wiodąca do wyzwolenia - zbawienia, jest na tej ścieżce ofiarowanej przez Nauczyciela Świata szczególnie ważną sprawą. To głębokie UCZUCIE DUSZY (PURUSZY) prowadzi do połączenia z Duchem Czasów, Którym jest Maitrea-Kalkin-Chrystus.

Święta Postać Słonecznego (SURYA) Nauczyciela (GURU), Mistrza wszelkiej JOGI szczegółowo objaśnia Mansa Jogę. Surya Guru' jest zawsze ucieleśnieniem Śiwy - oczyszczającego aspektu Boskości. Świątynia Śiwy, zwana "HARIAKHAN", znajduje się w małej wiosce usytuowanej w sąsiedztwie góry KAILAŚ w Kumaon. Przynajmniej trzy razy pojawiał się Śiwa w postaci znanej jako BABADŻI (Mahavatar Babaji) w tym XX-tym (dwudziestym) wieku, aby objaśnić i szczegółowo wprowadzić wszystkie techniki pracy Mansa Jogi. Jego Imię przekazane jest w formie mantry, użytecznej jednocześnie do celów inwokatywnych:

"OM BHAGAWAN ŚRI HARIAKHANWALE BABA"

W praktyce joga mantry tak skonstruowane imię jest użytecznym pojazdem wiozącym osobę intonującą ku zbawczemu wyzwoleniu ze wszelkiego bólu i cierpienia. "Bhaga" wskazuje na błogostan, zaś "Wan" – wskazuje na wodę życia. Całość to płynący ocean błogosławieństw. Tylko osoba będąca ciągłym przepływem błogości może nosić ten tytuł duchowy. "Hari" – to ktoś uwielbiany, "Khan" to inaczej wódz, szef, zaś "Wale" (od "Wali") – to mistrz, ktoś kto jest absolutnym władcą umysłów i żywiołów. Mamy więc: Uwielbianego Wodza Mistrzów – oczywiście tych Mistrzów od ścieżek DUCHOWYCH. Dlatego Śiwa nazywany jest Panem Joginów. Baba - znaczy Dusza dusz, senior, ojciec.

A oto inne imiona szacownego GURU wszystkich joginów, pod którymi jest znany - także w formie mantrycznej:

1. Om Śri MAHA'MUNINDRA Dżaj Bhagawate
2. Om Śri SADGURUDŻI Dżaj Bhagawate
3. Om Śri MAHA'AWATAR Dżaj Bhagawate
4. Om Śri TRAYAMBAKAM Dżaj Bhagawate
5. Om Śri SADAŚIWA Dżaj Bhagawate
6. Om Śri ŚIWA'AWATAR Dżaj Bhagawate
7. Om Śri SURYAGURU Dżaj Bhagawate

Na tym zakończymy listę afirmatywnych formuł mantrycznych. Dosyć powiedzieć, że powtarza się mantry tradycyjnie sto i osiem razy, co stanowi jeden pełen cykl.

Można zobaczyć jak wszystkie autentycznie duchowe szkoły użytkują Mansa Sadhanę w formie kilku prostych ćwiczeń duchowych. Dotyczy to w szczególności systemów opartych na jodze i sufi. Przewodnią nutą jest oczywiście praca z dźwiękiem - mantra, wasifa, dekret, modlitwa różańcowa o właściwościach mantrycznych, śpiew.

Forma tej Sadhany może być z buddyjskiego punktu widzenia nazwana Pojazdem Słuchających - ŚRAWAKAYANA. TRZY w sumie elementy, połączone ze sobą w jedną całość, tworzą Mansa Sadhanę przeznaczoną, jako podstawową, dla aspirantów Nowej Epoki. Mamy tutaj proste ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne, dalej wspomnianą już pracę z Dźwiękiem (Dżapas), a także Dżiottismati - przekazywanie światła, wizualizowanie blasku i jasności, odczuwanie energii i wibracji światłości.

Mansa Joga jest generalnie fundamentalną ścieżką praktyki w epoce zwanej Kali juga ciemnym czasem. Przybiera wiele odmian i postaci. Z punktu wartości praktycznej Laja joga jest to forma jogi przekazywana jako pierwsza inicjacyjna praktyka. Wszelkie komentarze do Mansa Jogi są więc w istocie instrukcjami jak podróżować po ścieżce duchowej przy pomocy Pojazdu pierwszej Inicjacji. Tak samo rzecz się ma w ezoterycznej szkole sufickiej.

SADHANA w tradycji LAJA została więc objaśniona jako Mansa Joga. Oczywiście praca z MANTRĄ musi odbywać się zgodnie z zasadami osiągu, wyjaśnionymi w MANTRA JODZE, o której niebawem.

MANSA SADHANA

1. Wipaśjana lub Upasana – rozmyślanie o samym sobie, o swej własnej istocie lub rozważania o naturze Boga. Ogólny związek z Guru lub z Duchową Hierarchią, odczuwanie wibracji rozmaitych świętych, mistrzów proroków, kontemplowanie ich istoty. Słuchanie nauk wzniosłych istot – stąd pojazd słuchających – tak w formie czytań z księgi jak i bezpośrednio z ust żyjących Mędrców.
2. Oddychanie – proste ćwiczenia oddechowe, zwane też oddechami oczyszczającymi, sesje oddechu leczniczego, intensywne oddechy zwane Bandha, oddychanie naprzemienne. Ogólnie cała sztuka użytkowania oddechu i energii, która stoi za oddechem ukryta, a którą można nazwać Sztuką Życia.
3. Dźapa, czyli mantrowanie, powtarzanie imienia – Sumiran – jest najbardziej esencjonalną częścią pracy. Słuchanie Anahat - oddźwięku w głębi serca, odczuwanie wibrującej wewnątrz energii (Prathyaya), powtarzanie różańcowych modlitw, aforyzmów, afirmacji, słów mistrza, konfirmacji - również przynależy do tej części praktyki.
4. Dźjotismati – wizualizacje świetlistości bezbrzeżnej, jasności nieograniczonej, czucie energii w wizji w Światła, Transmisja czystego, białego światła. Wizja promienia światła z kosmosu, z góry, a także rozpuszczanie się w świetle Bóstw.
5. Kirtana – może być połączeniem Dźapy, czyli Sumiranu, z ruchem całego ciała lub z gestami i pozycjami (Mudra) oraz może przyjąć formę Świętego Tańca i Śpiewu.
6. Yagna – rozpalanie ognia ofiarnego, zapalanie świec do praktyki, przygotowywanie rytualnych ołtarzyków z kadzidłem lub z żywym ogniem, a także z podobiznami świętych postaci.
7. Sahan – cierpliwe, wytrwałe powtarzanie – ma najbardziej fundamentalne znaczenie dla ewentualnych postępów na duchowej ścieżce. Sahan jako cecha aspiranta duchowej ścieżki jest niezwykle potrzebna zanim udzielone zostaną kolejne stopnie inicjacji w wyższe formy praktyki Laja Jogi, gdyż bez wytrwałości nikt jeszcze niczego nie osiągnął w tej jakże subtelnej materii.

Na tym kończą się wstępne wyjaśnienia do praktyki – SADHANY – we wszystkich szkołach duchowych jakie tylko można spotkać.

Hum!

Himalaya Swami