Sattwa

Sattwa lub guna satwy - w dewanagari सत्त्वगुण , transkrypcja sattvaguńa - guna dobroci, harmonii, światła, lekkości, zdrowia. Efektem jej wpływu jest rozwijanie cechy dobroci, także osiągnięcie mądrości. Osoba satwiczna to osoba zdrowa, harmonijna, lekka i śwoetlista, osoba będąca ucieleśnieniem dobroci. Pojęcie to wiąże dodro ze zdrowiem i harmonijnym funkcjonowaniem w społeczeństwie oraz ze zdolnością do doświadczania światła wewnętrznego. Światło i lekkość to także lekkość i jasność wyrażania idei czy formułowania myśli. Człowiek światły, zdrowy, dobrotliwy to człowiek satwiczny. Według Bhagavadgity - wedyjskiego Pisma Świętego, osoba będąca w gunie dobroci osiąga po śmierci wyższe systemy planetarne, niebo duchowe, brahmalokam.

Na człowieka w gunie dobroci nie oddziałują nieszczęścia i posiada on świadomość duchowego postępu, rozwoju, ewolucji świadomości. Typowym przykładem takiego człowieka jest bramin, który powinien być usytuowany w gunie dobroci. Uczucie szczęścia odczuwane przez tego rodzaju ludzi jest wynikiem zrozumienia, że w gunie dobroci jest się bardziej lub mniej wolnym od następstw naszych uczynków. Literatura wedyjska mówi, że guna dobroci oznacza większą wiedzę i większe odczucie szczęścia. Osoba kontrolowana przez gunę dobroci jest zadowolona ze swojej pracy czy też zajęcia intelektualnego, a przykładem może być filozof czy naukowiec zajmujący się określoną dziedziną wiedzy i czerpiący z tego przyjemność. Zła strona wpływu siły dobroci (guny) u początkujących adeptów duchowości jest taka, że kiedy dusza znajdując się pod wpływem tej guny ma skłonność do uważania się za zaawansowaną w wiedzy i lepszą od innych, nie bierze udziału w czynanch społecznych, izoluje się od ludzi, nie chce walczyć w słusznej sprawie jak Ardżuna etc. I w ten sposób jest ona uwarunkowana utrudniając działąnie sattwam.