Plejadanie

Plejadanie - mieszkańcy gromady Plejad, wspominani w filozofii Orientu w kontekście siedmiu pramatek od których pochodzi ludzkość. Dewowie z gromady kulistej o sanskryckiej nazwie Krittikas (Devanagari: कृत्तिका - Kṛttikā), Plejady. Nazwa tej gromady gwiazd nawiązuje do greckiego mitu o Plejadach, choć wiele innych prastarych kultur na całym świecie, w tym wedyjska poświęcało im szczególną uwagę. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od nas o około 400 lat świetlnych (126 parseków). Zawiera ona kilkaset gwiazd, spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy. Są to: Taygeta, Maja, Asterope, Sterope II, Merope, Plejone, Alcyone, Atlas, Calaneo i Electra.

Plejadanie są jedną z bardziej znanych w ezoteryce grup Istot Pozaziemskich, które świadomie nawiązują z ludzkością kontakt na Ziemi. Napisano o nich wiele książek - większość jest przekazami osobistymi ludzi, którzy mieli z nimi psioniczny (telepatyczny) kontakt. Przekazy Plejadan mają wedle kontaktowców utrzymujących łączność telepatyczną z Plejadanami niezwykłą wagę dla nas jako Ziemian. Starają się oni ukazać ludzkości w sposób bardzo dostępny kilka spraw bezpośrednio ludzkość dotyczących. Zwracają uwagę kontaktowców na to co się wokół na Ziemi dzieje - szerzą świadomość duchową, ekologiczną, postępową, dostarczając ludziom potrzebnych w ich duchowym rozwoju informacji. Starają się ludzi na wiele rzeczy uczulić, uświadomić ludzkość o wielowymiarowości wszechświata i przekazać, że wszyscy jesteśmy członkami Świetlistej Rodziny - uświadamiają nas o naszej boskości. W sumie nic nowego, jeśli spojrzymy na zagadnienie z punktu starodawnych pism wedyjskich.

Plejady - Otwarta Gromada Gwiazd i Źródło Mistyki

W mitologii wedyjskiej Plejady zwane są Bahulika i wiążą się z ezoterycznymi praktykami oraz siedmioma lub dziesięcioma wtajemniczeniami duchowymi, planetarnymi. Inteligencja Plejad wedle współczesnej ezoteryki wspiera rozwój komputeryzacji, opanowanie przestrzeni kosmicznej i cały szereg nowych technologii tak zwanej epoki wodnika. Istoty Plejad wedle telepatycznych kontaktowców XX wieku mają uratować Ziemię i ludzkość przed inwazją jaszczurów czy istot gadzich z Oriona, przed masowym opętaniem i zniewoleniem przez siły zła. Z układów planetarnych Plejad oraz Syriusza przybywają na ziemię duchowi mistrzowie, awatarzy i prorocy czy posłańcy wskazujący ludzkości prawidłową Drogę rozwoju ku wyższej boskiej świadomości.

Ezoteryka o Plejadanach

Plejadanka Semjase i Billy Meier - kliknij aby powiększyć

Współcześnie do telepatycznych lub nawet osobistych kontaktów z Plejadanami (także Plejaranami) przyznają się takie osoby jak Billy Meier, James Gilliland, Guido Moosbrugger, Lia Shapiro, Barbara Marciniak i wielu innych. Plejadanie mają być z wyglądu nordykami o subtelnej, duchowej naturze, w dobrej harmonii z przyrodą, nieustannej łączności z Bogiem jako Najwyższą Inteligencją. Ukazują się jako pełni pokoju i miłości Starsi Bracia Ludzkości, którzy wspierają rozwój naukowy, technologiczny i duchowy ziemian, przeciwieństwo istot gadzich, jaszczurów czy reptilianów z Oriona i zeta Reticulus. Reptilianie to tak zwana konspiracja ciemnych sił mająca za swój cel skolonizowanie Ziemi i zniewolenie ludzkości.

Wedle ezoteryków, Erra ojczysta planeta Plejadan krążąca wokół Tajgety jest wymiarami bardzo podobna do Ziemi, ma minimalnie większą grawitację i o 3% więcej tlenu w atmosferze, cała planeta jest pokryta wspaniałą roślinnością z owocami o wiele bardziej intensywniejszych kolorach i smaku, wynika to z tego że na planecie tej nie ma skażonego powietrza. Liczba mieszkańców Erry wynosi ok 500 mln choć Plejadanie jako rasa zamieszkują także inne planety we wszechświecie. Na Erra jest kilka miast z wielopiętrowymi budynkami choć nie przypominają one wcale naszych drapaczy chmur, większość Plejadan mieszka w domach jednorodzinnych o kształcie półkuli o minimalnej średnicy 21 metrów. Każdy dom ogrodzony jest wspaniałym ogrodem a wszelkie fabryki umieszczone są na terenach niezamieszkałych - są absolutnie nieszkodliwe dla środowiska. Plejadanie podobnie jak ludzie żyją w rodzinach i podobnie zawierają małżeństwa, posiadają także zwierzęta domowe choć trzymają je w oddzielnych zagrodach. Ich jadłospis zawiera dania roślinne - stanowczo odrzucają mięsożerstwo, a preferują wegetarianizm acz otrzymują też pokarm poprzez rozwój kultur komórkowych.

Reptilianin - Istota Gadzia - Wróg Plejadan

Praca na planecie Erra jest niesamowicie zautomatyzowana, Plejadanie jednak świadomie pozostawili sobie lżejsze prace które wykonują sami. Każda dorosła osoba pracuje dwie godziny dziennie na rzecz całego społeczeństwa. Jednocześnie przykładają wielką rolę do wykształcenia, każdy Plejadanin studiuje 30 różnych dziedzin na raz, nauka przychodzi im o wiele łatwiej ponieważ są na wyższym od nas poziomie duchowym, mają też na to więcej czasu wszakże średnia długość życia na Erra wynosi prawie 1000 lat! Daniken wspomina o znakach odwiedzin Plejadan uwidocznionych w kulturze Majów czy arykańskich Dogonów lub cywilizacji sumeryjskiej - zresztą sami Plejadanie mówią że oni już od długiego czasu pojawiają się tu na Ziemi i próbują wypełnić swoja misję. Plejadanie budowę statków kosmicznych opanowali do perfekcji i dla wielu naukowców jest ona na pograniczu magii. Najczęściej używanymi statkami są dyskoidalne statki promienne wykorzystujące pole grawitacyjne, statek ten jest przystosowany do podróży międzygwiezdnych i jest w stanie wchodzić w hiperprzestrzeń. Na Ziemi Plejadanie posiadają trzy bazy, jedna z takich baz znajduje się pod lodami Bieguna Północnego w niej znajduje się statek Matka o średnicy kilkuset metrów.

Według wielu przekazów duchowych i jasnowidzeń oraz wielu źródeł historycznych, rozwojem cywilizacji kierowały Elohim, Bogowie Nieba. Największy jednak wpływ w budowę ludzkości miały boskie istoty z Liry i Syriusza. Również spory udział miały boskie istoty z Plejad, z którymi wiążą nas geny. Istoty z Liry miały zasadniczy powód swego zaangażowania na Ziemi. Po trwających wieki konfliktach między różnymi odgałęzieniami ras pochodzących z Liry (szczególnie Orion i Wega), miały już dosyć tworzenia cywilizacji które były spolaryzowane i nie umiały istnieć w pokoju. Chcieli by Ziemia była planetą, której fundamentem będzie integracja, zjednoczenie nie zaś polaryzacja. Jednak Założyciele ludzkości niecielesne istoty Liry (dziś Plejadanie), mieły inne plany. Wiedzieli bogowie, że Ziemia miała stać się miejscem ostatecznego uśmierzenia "dramatu Oriona" i dlatego musi zostać spolaryzowana po to by ów odwieczny konflikt został rozwiązany poprzez osobiste wyzwolenie każdej duszy.

Mitologia o Plejadach

Plejady, dosłownie "żeglujące", to w duchowości greckiej siedem córek morskiej nimfy Plejone i tytana Atlasa. Elektra, Kelajno, Tajgete, Alkione, Maja, Merope i Sterope przyszły na świat na świętej Górze Cyllene. Najstarszą z sióstr była Maja, najmłodszą zaś Merope. Hiady były ich przyrodnimi siostrami, miały także brata Hyasa i siostry Hesperydy. Ezoteryka nawiązuje do Plejad jako siedmiu matek dawnej cywilizacji lyrańskiej, która istniała na ziemi ale została ewakuowana i przeniesiona przez bogów do gromady nazwanej od swoich protoplastek. Przyczyną ewakuacji była wielka wojna pomiędzy gadzimi, jaszczurowatymi demonami z systemu w Orionie, które postanowiły zniszczyć evadamiczne, ludzko-boskie istoty do jakich należeli dzisiejsi Plejadanie.

Mityczne greckie Plejady były córkami tytana Atlasa. Na wieść o śmierci swoich sióstr, Hiad, miały popełnić samobójstwo, a dobry Zeus (czyt. Dzeus) przeniósł je na niebo jako siedem pięknych gwiazd. Plejady, Plejades, to w mitologii greckiej, siedem córek: Elektra, Kelajno, Sterope, Merope, Maja, Tajgete, Alkione zrodzonych z Atlasa i Okeanidy Ajtry (lub Plejone), siostry Hiad. Już w starożytności plejadą zaczęto określać grupę wybitnych twórców, gdyż Plejady były źródłem natchnienia i inspiracji artystycznej oraz religijnej. Psalmista wspomina o słodkim wpływie Plejad.

Plejady, to wedle przekonań dawnych Greków piękne boginki, o których wdzięki zabiegali wszyscy. Elektra, Tajgete i Maja były oblubienicami Zeusa, Władcy Nieba, Alkione Posejdona, Władcy Mórz. W Merope zakochali się Syzyf i Ares. Wszystkie siedem panien zostały przeniesione na firmament niebieski w postaci gwiazd. Jak głosi jedna z legend, słabo z nich świeci zawstydzona Merope, albowiem wychodząc za mąż za zwykłego człowieka Syzyfa, sama stała się śmiertelną, a jej cywilizacja symbolizuje pomniejsze bóstwa nieba, które przechodzą procesy narodzin i umierania. W innej wersji, blada gwiazda Elektry świeci tak słabo, ponieważ nie chce spoglądać na ruiny Troi, miasta założonego przez jej syna Dardanusa.

W mitologii słowiańskiej Plejady nazywane były na cześć boga Wołosa Wołosożarami, Vlašici - Wołoszycy, po serbsku "synowie Velesa". Wołosożary, włosożary – w mitologii słowiańskiej określenie gromady otwartej Plejady lub, rzadziej, spadających gwiazd, odnoszące się do słowiańskiego boga boskiej magii Wołosa. Weles, Wołos, a w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ to bóg starożytnych Słowian, bóg magii, przysięgi, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. Weles posiadał moc panowania nad demonami, siłę do egzorcyzmowania i pokonywania demonów, którą obdzielał wiernych.

Plejady (gr. Πλειαδες) to w greckiej mitologii czy raczej religii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone, siostry Hiad oraz Hyasa. Według poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i Dione. Plejady ścigane przez demonicznego Oriona, zostały uratowane przez boga niba Zeusa, który przeniósł je na firmament w postaci gwiazd. Myśliwy i zarazem olbrzym o złudnie pięknej urodzie, Orion, prześladował śliczne nimfy Plejady (zwiastunki dobrej pogody) i Hyady (zwiastujące złą pogodę) tak długo, aż uprosiły boga Zeusa, by je przemienił w jakieś zwierzęta. Bóg Ojciec Zeus uczynił zadość ich prośbie i zamienił je w gołębie, a później w skupisko gwiazd na niebie, zwane dziś Plejadami. Plejady jak i gołębie symbolizują boski pokój.

Plejady były duchowymi towarzyszkami bogini Artemidy (gr. Ἄρτεμις Artemis, dopełniacz Ἀρτέμιδος Artemidos, także Cynthia), która była boginią płodności i śmierci zarazem. Artemida utożsamiana jest z rzymską boginią Dianą, oraz boginią księżyca i śmierci Hekate, pochodzącą z Azji Mniejszej. Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którą ceniła wyżej niż ambrozję. Artemida była córką Zeusa i Latony (Leto), siostrą bliźniaczką Apolla. Bogini - wieczna dziewica, odpowiedzialna za nagłą śmierć, nie wybaczała zniewagi.

Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja), a zachód (w listopadzie) zwiastował okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska na znak artystycznej inspiracji płynącej z Nieba.

Zeus (Dzeus) (gr. Ζεύς, nowogr. Δίας Dias) to najwyższy z panteonu bogów w mitologii greckiej. Syn Kronosa i Rei, Grecki bóg Nieba i Ziemi, Bóg pogody i władca błyskawic, gromów. Zeus to usobienie najwyższej zasady rządzącej Wszechświatem, władca wszystkich bogów i ludzi, który strzegł prawa i porządku na świecie, bezlitośnie karząc przestępców, a zwłaszcza morderców, krzywoprzysięzców i zdrajców. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza zwana egidą. Wychowała go nimfa Amaltea o koziej postaci.

Kabała i Plejady

Mitologia kabalistyczna odnosi się czasem do Plejad jako do zaawansowanych inteligencji Sefirot. Gwiazdozbiory Kimah i Kesil, to w polskich przekładach Biblii odpowiednio Plejady i Orion. Gwiazda Dawida swoimi sześcioma promieniami i światłem centrum symbolizowała Plejady, Mądrość z Plejad. Najczęściej jednak to Menorę (hebr. מנורה) można odnosić do opiewanego w Biblii "słodkiego wpływu Plejad", które były w kulturze semickiej symbolem pochodzenia ludzkości z Niebios, a w starszych tradycjach mówiono otwarcie, że Bogowie (Elohim) przybyli w Plejad. Menora to złoty oliwny świecznik, który był jedną z największych świętości ludu Izraela i religii mojżeszowej. Menora powstała ściśle według instrukcji przekazanej Mojżeszowi przez Boga (Ks. Wyjścia 25, 31-40). Wykuto ją z jednej bryły złota, a złoty świecznik symbolizuje mądrość Bożą, której blask rozjaśnia ciemności. Trzon i każde z sześciu bocznych ramion zakończone były kielichami kwiatów drzewa migdałowego. Menora stała w Przybytku, a następnie w świątyni jerozolimskiej, przed Arką Przymierza. Każdego wieczoru kapłani zapalali w niej ogień i pilnowali by płonął do rana.

W kręgu osób, które nie wierzyły, że tak cudowne dzieło mogło zostać wykonane ludzka ręką istniała pewna tradycja, głosząca, że Mojżesz jedynie wrzucił złoto do ognia, a siedmioramienny świecznik sam się uformował. Wygląd i kształt Menory był i jest związany z głęboką symboliką. Menora przypomina wyglądem Drzewo Życia które w wielu kulturach jest symbolem wszechświata, siedmiu planów bytu. Siedem ramion było pniem i gałęziami. Liczba ramion - Siedem - oznaczała to co biblijnie oznacza ta liczba - synonim pełni i doskonałości. Uczeni w Piśmie Świętym tłumaczyli, że każde z ramion oznacza to co w życiu człowieka najważniejsze:

• Bożą obecność
• Bojaźń Bożą
• Siłę Bożą
• Boże zrozumienie
• Wiedzę Bożą
• Boską dobrą radę
• Boską mądrość

Wierni w Menorze widzieli świętość, „obcy”- przede wszystkim cenne złoto, a Mędrcy siedem aspektów siedmiu świętych Plejad. I tu właśnie zaczyna się historia Menory, która to w swej istocie ma siedem lamp oliwnych na jednym kandelabrze. Tylko oliwą z oliwek pali się święty ogień w menorze. U proroka Zachariasza występuje najwcześniejsze symboliczne znaczenie siedmioramiennego świecznika: "Siedem owych lamp to oczy JHWH, które przenikają całą ziemię" (zob. Za 4, 2-10). Interesujący jest fakt, że w "proroczym objawieniu" Apokalipsy św. Jana, mówi się o siedmiu świecznikach, w nawiązaniu do symboliki świętej liczby semickiej: "...obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego" (Ap 1, 12-13). Przynajmniej wiadomo skąd przybywa zbawienie.

„Czy potrafisz związać więzy (spętać słodki wpływ) gwiazdozbioru Kimah lub rozluźnić sznury (pęta) gwiazdozbioru Kesil? (…) Czy poznałeś ustawy niebios albo czy zdołałbyś wprowadzić ich władzę na ziemi?” (Job 38:31, 33)

"On stworzył Niedźwiedzice, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów." (HIOBA 9:9-10)

Huna - Boskie Dziedzictwo z Plejad

Tradycja hawajska HUNA liczy sobie kilka tysięcy lat. Jedyny w swoim rodzaju masaż Lomi Lomi Nui, bardzo podobny do masaży ajurwedyjskich, jest wytworem cywilizacji i kultury, które kwitły na długo przed pojawieniem się cywilizacji europejskiej. HUNA według Hawajczyków pochodzi od mieszkańców gromady gwiazd – Plejad, skąd przybyli ich Przodkowie – Menehune czy Menahune określani także jako leśni ludzie Nawao, czasem uważani za osobne plemię. Wiedzę Huny wedle hawajskich legend przyniesiono z Plejad na kontynent Mu, zwany Drugą Ojczyzną, drugim domem, po hawajsku Lua-Nu'u. Został on zatopiony na południowym Pacyfiku w czasie wojennej katastrofy. Plejadanie przybyli na Ziemię i inną planetę w układzie słonecznym na długo przed powstaniem cywilizacji Atlantydy. Plejady to pierwsza Ojczyzna, pierwotny dom Menehune, czy Menahune, bo to właściwie "siedziba Matki". Huna to w swej istocie dar boskich ludzi z Plejad, po hawajsku Na-huihui-o-makali'i dla ewolucyjnego wzrostu ludzkich istot na Ziemi.

Polinezyjczycy twierdzą, że cała wiedza Huny przybyła na wyspy Pacyfiku wraz z Duchowymi Istotami z Plejad - zwanymi Menehune (Menahune), co znaczy ‘Ludzie o tajemnej mocy’ albo Nawao czyli 'Leśni ludzie', ponieważ kryli się zamieszkując w dziewiczych, pierwotnych lasach, pośród dzikiej przyrody. Plejadanie to boska rasa istot ludzkich, bardzo zaawansowana duchowo, zdolna do stosowania magicznych mocy, a także zaawansowanych technologii, jak loty kosmiczne. Według wierzeń polinezyjskich Przybysze z MATARIKI jak brzmi u Maorysów polinezyjska nazwa Plejad osiedlili się wśród rdzennych ludzkich mieszkańców Polinezji, a następnie przekazali im zasady harmonijnej koegzystencji z kosmosem, z naturą, z drugim człowiekiem, ze zbiorowością i z własnym Przeznaczeniem. Wiedza ta jest ukryta wręcz w DNA rdzennych mieszkańców Polinezji i przekazywana następnym pokoleniom przez szamańska arystokrację rodową.

Polinezyjczycy posiadaja niezliczoną ilość mitów, legend i opowieści odnośnie pochodzenia ich duchowej wiedzy ezoterycznej jaką jest Huna. Stare opowieści historyczne, które przekazywane są na Wyspach Polinezyjskich w różnych odmianach, mówią, iż przed wieloma tysiącami lat grupa mieszkańców z gwiezdnej gromady Plejad, z Matariki wylądowała na kontynencie, który Hawajczycy w słownych przekazach nazywali Lua-Nu'u czyli Mu, wielką wyspą czy kontynentem na terenie dzisiejszej Oceanii. Mu było wielką wyspą na Pacyfiku. Stąd Menehune rozpowszechniali swoją galaktyczną czy raczej plejadańską wiedzę huny i odpowiednie praktyczne techniki w obrębie całej polinezyjskiej kultury i później w Indiach (plemię Hunów), Chinach, Egipcie i innych rejonach. Mu w języku hawajskim oznacza "milczących", gdyż używający telepatii mieszkańcy Mu tworzyli magiczne imperium ludu, który potrafił komunikować się bez użycia mowy.

Naukowcy odkryli obecnie, że wiele pojęć i przekonań należących do sedna wiedzy huny egzystuje również w ezoterycznej tradycji innych kultur na całym świecie. Może naprawdę duchowe tradycje na naszej planecie przeniknięte są pozaziemskimi naukami. Huna jak się najczęściej podaje absolutnie nie pochodzi z Wysp Hawajskich, lecz została tam przeniesiona przez plemiona berberyjskie, zamieszkujące przed wiekami na Saharze, która wówczas była zieloną i żyzną krainą. Istnieje wszakże pogląd pochodzący od kahunów hawajskich mówiący, że Huna jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAN'A-HUNA (ludzi tajemnej mocy), którzy przybyli z Plejad. Wychodzi na to, że ślady huny w Egipcie czy na Saharze wśród Berberów to dziedzictwo wyuczone od pielgrzymów z kontynentu Mu czyli mitycznej polinezyjskiej Pacyfidy.

Na Hawajach, podobnie w Chinach, na Filipinach, w Tybecie czy Afryce, znajduje się wiele śladów po tajemniczych karzełkach stanowiących oddzielną rasę ludzi. Według miejscowych legend żyli tam mali, muskularni, obrośnięci ciemnym włosiem ludzie, zwani Menehune. Mieli ciemnoczerwone twarze, a porozumiewali się głośnymi okrzykami, przypominającymi szczekanie psów. Tak jak bardziej znani Adambulu lubili się bawić, urządzali gry i turnieje. Znakomicie biegali - w ciągu jednego dnia potrafili sześciokrotnie okrążyć wyspę Kauai, co dawało dystans 150 km. Mieszkali w chatach zbudowanych z liści bananowca, żywili się roślinnością. Innych ras ludzi unikali, ale jeśli zachodziła potrzeba, pomagali im przy budowie łodzi, zapór i świątyń, przy wszelkich poważniejszych pracach architektonicznych i inżynieryjnych. Umieli bowiem doskonale obrabiać kamień, budować i tworzyć.

Lud Menehune postawił po sobie wiele budowli. Trzystumetrowy rów, służący do odprowadzania wody ściekającej ze skał, wyłożyli ogromnymi oszlifowanymi głazami. Zaś jeden z akweduktów otaczał mur długości 260 m, wysokości 6 m i grubości 2,5 m. Kamienie potrzebne do ich wzniesienia trzeba było sprowadzać z daleka. Menehune zasadniczo pracowali tylko nocą, bo rzekomo bali się dzikich zwierząt, a faktycznie promienie słońca porażały ich skórę. Szczególnie przerażały ich sowy, co rzekomo wykorzystał naczelnik Kauai, by pozbyć się ich z wyspy. Polecił nałapać dużą liczbę tych ptaków i wypuścił je na terytorium, gdzie mieszkali mali ludzie z kontynentu Mu. Dopiął swego, gdyż najpierw zniknęli oni z Kauai, a potem także z innych wysp Hawajskich. Powiada się, że Menehune obawiali się gadzich istot, które sów używały do tropienia plejadańskich przesiedleńców i dlatego unikali sów oraz wystawiania się na widok w ciągu dnia. Współcześni Hawajczycy opowiadają, że ich dziadkowie spotykali jeszcze lilipucich ludzi w tropikalnych lasach.

Czeski etnograf, Miroslav Stingl twierdzi, że Menehune zasiedlili niektóre wyspy Oceanu Spokojnego przed Polinezyjczykami. Na przykład Tahiti, które dzieli od Hawajów niemal 4 tysiące kilometrów przestrzeni morskiej. Według zachowanych ksiąg naliczono tam pół miliona plejadańskich liliputów. Ciekawym znaleziskiem są groby tysięcy liliputów na Filipinach. Na Hawajach ulubionym pokarmem Menehune były owoce mai'a czyli banany. Skłonność do odżywiania się tymi owocami, a także witarianizm czyli odżywianie samymi owocami może być znakiem, że inkarnowana dusza w ciele ludzkim ma pochodzenie z Plejad albo z kontynentu Mu, czyli po hawajsku Lua-Nu'u. Na Hawajach, jeszcze w 1820 roku 65 mieszkających w górach osób formalnie określało swoją narodowość i pochodzenie jako menahune.

Mana to w języku kahunów z Polinezji wewnętrzna lub boska moc, świadomie kierowana energia życia - tzn. taka, którą wykorzysta się w jakimś celu. Źródłosłów pojęcia "mana" zawiera w sobie dwa rdzenne słówka.

• MANA - moc, siła, podzielenie lub rozgałęzienie, inteligencja, także symbol niższej siły życiowej używanej przez Unihipili;
• MA - oplatać, tak jak winorośl lub bluszcz oplatający drzewo;
• NA - małe kulki z materii.

Nie są to jedyne słowa, dotyczące siły życiowej u kahunów, stróżów plejadańskiej tajemnicy. Jej określeniami jest także WAI - woda, jak i KA - sznur, łodyga winorośli. Energia średniego stopnia jest nazywana MANA-MANA, a najbardziej boska mana to Mana-Loa, energia bóstwa. Najbardziej rozpowszechnionym symbolem many w Hawajach była błyskawica. Mana jest porównywana z chińską chi (qi), japońską ki i hinduską praną, a porównanie idi wskazuje, że są to pojęcia identyczne. Mana jest bowiem siłą życiową, energią w fizycznym lub bioenergetycznym sensie, ale także duchowo-charyzmatyczną mocą, siłą ducha, mocą magiczną, tak jak prana czy chi. Mana-hune to ludzie mocy, istoty o magicznych zdolnościach.

W czasach kiedy Plejadanie przybyli na Ziemię, planeta nasza krążyła nieco bliżej słońca, tak, że rok trwał równo 360 dni. Wiedza o takiej długości ziemskiego roku przechowywana jest przez wiele starych kultur i ziemskich cywilizacji, chociażby w Egipcie. Plejadanie przybyli na ziemię z misją ustanowienia pokoju w trwającej kosmicznej wojnie z demonicznymi cywilizacjami gadów zamieszkujących planety w konstelacji Oriona. Plejadańska misja spotkała na ziemi niedobitki demonicznej rasy orionidów, reptilianów. W swej istocie gadzia cywilizacja to inteligentne dinozaury nie mające indywidualnych dusz lecz stadną świadomość mrowiska na podobieństwo owadów. Gadzie istoty miały skolonizować ziemię, a ludzi używać jedynie na pokarm i części zamienne. Plejadanie uczestniczyli w boskiej misji ratowania ówczesnej ludzkości. Toczyli terytorialne walki z inteligentnymi dinozaurami zaprojektowanymi do szerzenia śmierci i zniszczenia. Niektórzy z ludzi kolaborowali z demonicznymi gadami orionowymi.

Plejadanie byli rasą niskiego wzrostu, około zwykle 3-4 stóp lub mniejsi, idealną w warunkach długich kosmicznych podróży, jednak w warunkach ziemskiej grawitacji jeszcze bardziej skarleli w kolejnych pokoleniach dając początek legendom o cywilizacji liliputów rozrzuconej w różnych częściach ziemskiego globu. Posługiwali się zarówno mową jak i telepatią, jednak ludzi musieli uczyć słowami, acz wybierali jednostki posiadające naturalne zdolności celem przekazywania wiedzy poprzez kanał telepatycznej komunikacji. Mieli za zadanie podnieść ludzkie plemiona i rasy na wyższy poziom moralny, technologiczny i magiczny. Wielu ludzi przybywało na kontynent Mu do nowej Ojczyzny Plejadan aby pobierać wszelkie możliwe nauki i rozwijać wewnętrzną moc ducha. Plejadanie zakładali szkoły ezoteryczne w różnych częściach ziemskiego globu, gdzie uczono tak duchowej filozofii oraz rozwoju magicznej mocy jak i architektury czy astronomii i matematyki.

Plejadanie poprzez związki małżeńskie krzyżowali się z ziemskimi plemionami i rasami, a ich potomstwo było obdarzone wysoką inteligencją oraz paranormalnymi zdolnościami, które często były dalej dziedziczone. Tak powstały znamienite arystokratyczne rody magiczno-duchowe. Uzdrawianie filipińskie czy japońskie Usui Reiki to także tradycje należące do bardzo bezpośrednich wpływów potomków cywilizacji z Oceanii, czyli z tak zwanego na Zachodzie kontynentu Mu. Każda istota ludzka posiada zdolności parapsychiczne, magiczne moce, tylko musi je rozwijać świadomie i używać w sposób zdyscyplinowany, dbać aby ich zalążki nie ulegały zatraceniu. Ludzie którzy nie pracują nad rozwojem mocy wewnętrznej zdaniem kahunów marnują swoje duchowe dziedzictwo, marnują sens swego istnienia.

Przez wieki trwała współpraca edukacyjna Plejadan z ludźmi autochtonicznymi dla planety ziemia, jednak wielka kosmiczna wojna z orionidami trwała, a kontratak istot gadzich zniszczył kompletnie planetę pomiędzy Jowiszem a Marsem na której mieszkała większość przybyszów z Plejad. Zniszczone zostały także statki do komunikacji z pierwszą Ojczyzną w Plejadach i większość siedlisk Plejadan na Ziemi oraz pewna część ludzkości. Sporą ilość ludzi gady porwały na swoje planety wokół gwiazd Oriona w charakterze niewolników oraz jako pokarm. Gady znane też jako olbrzymy zniszczyły też cywilizacje ludzi którzy z nimi współpracowali, takie jak Atlantyda. Wiele starych lądów utonęło w oceanach, gdyż poziom wód podniósł się o kilkaset metrów. Dziś można znaleźć wiele podmorskich ruin miast, które pokazują dawne cywilizacje tamtej epoki.

Plejadanie którzy przetrwali atak demonicznych gadzich istot rozprzestrzenili się po świecie zakładając centra pod rozwój przyszłych ludzkich cywilizacji. Strażnicy starożytnej wiedzy plejadańskiej czy raczej tego, co z niej pozostało istnieją współcześnie jako szamani Maorysów na Nowej Zelandii, tak samo jak kahuni na Hawajach. Menehune potrafili budować rurociągi i kanały nawadniające, wielkie posągi, piramidy i inne okazałe budowle. Menehune byli ekspertami w nawadnianiu pół i budowie stawów rybnych, potrafili budować wielkie statki do oceanicznych podróży, znali się na żegludze i nawigacji, mieli wielką wiedzę astronomiczną. Przekazywali wiedzę jaką przywieźli z niebiańskich światów w gromadzie Plejad, wiedzę i umiejętności jakie sami jako jednostki kosmicznej cywilizacji posiadali i w warunkach przebywania w bazie na ziemi mogli zastosować.

Wedle legend, opowiadań i mitologii samych kahunów oraz szamanów innych części Polinezji, wszelka tak zwana tajemna wiedza z tego obszaru to z całą pewnością dziedzictwo pozostawione ludzkości przez magiczną rasę ludzi-bogów przybyłych w bardzo dawnych czasach z gromady Plejad na Ziemię z potężną misją ratunkową mającą za zadanie ochronić ludzkość przed gadzią kolonizacją i unicestwieniem. Można też wyciągnąć nietrywialny wniosek, że aby być kahuną na wzór pierwotnych kahunów plejadańskich żyjących na kontynencie Mu warto przetworzyć swój organizm odżywiając się tak jak oni dziko rosnącymi bananami oraz mieszkając pośród lasów, wśród dzikiej przyrody, tak jak wszyscy Nawao. Warto także zająć się praktykami z Ke-ahi-aloa czyli paleniem świętego ognia, co jest podobne do zwyczajów zaratusztrian. Można dodać, że szamańskie szczepy były znane ze swej świetnej kondycji w uprawianiu długodystansowych biegów, zapasów, pływania i wspinaczek. Typowy kahuna bardzo dobrze gra na flecie, bębnach i innych instrumentach, śpiewa i tańczy pieśni wielbiące plejadańskich aumakua, czyli wyższe jaźnie, bogów.

Menahune dbali o czystość rasy, a właściwie o to, aby u potomstwa mogły się rozwijać duchowe moce. Jeśli wchodzili w małżeństwa mieszane to tylko w wypadku poważnych szans na to, że potomstwo półludzkie półniebiańskie będzie mieć dobrze rozwinięte zdolności parapsychiczne i magiczne, czyli z osobami o takich predyspozycjach. Menahune byli przekonani doświadczalnie, że nieodpowiednie związki powodują zanik mocy magicznej i duchowej u potomstwa czyli pokoleniową degradację magicznej rasy plejadańskiej w wyniku krzyżowania się z autochtonicznymi ludźmi. Budowanie heiau, świątyń i śpiewanie wzniosłych pieśni skierowanych ku nāʻaumākua (l.mn. od aumakua, bóstwo) czyli generalnie ku bogom lub boginiom to umiejętności plejadańskie, których próżno dzisiaj szukać jak i wielu pozostałych u osób twierdzących, że praktykują Hunę.

O Laka ke akua pule ikaika

Ua ku ka maile a Laka a imua

Ua lu ka hua oka maile...

Modlitwa do bogini Laka wielką moc posiada

Zbrojni bogini Laka stoją w pierwszej linii

Bogini inspiruje swoich uczniów gdy przesłanie rozpościera się jak zapach...

Mana z Plejad spływa, szczególnie mocniej, gdy Plejady są ponad linią horyzontu, a skupianie i medytowanie ze światłem i energią życia oraz słodką mocą duchową płynącą z Plejad, z Matariki, siedziby bogów, to jakoś tak akurat drobna wskazówka jak zacząć praktycznie zajmować się ćwiczeniem Huny. Kto staje się naczyniem mana loa płynącej z Matariki doświadcza pokoju, przyjaźni, miłości i cudownej mocy. Można powiedzieć, że dzień pracy kahuna rozpoczyna się wraz ze wschodem Plejad, a kończy z ich zachodem, co zainteresowani znajdą w astronomicznych almanachach. Mata Ariki oznacza "Oczy Boga". Na Hawajach Plejady, Makali'i wyznaczają dwa okresy w roku, zależnie od tego czy są za dnia pod czy nad horyzontem, a także najważniejsze święta całej kultury jak festiwal Makahiki, tygodniowe świętowanie z okazji wschodu Plejad podczas zachodu słońca w końcu października lub na początku listopada. Wykonuje się taniec Hula ku czci plejadańskiej bogini Laka, a same święto Makahiki poświęcone jest bogu Lono.

Bibliografia:

• Pūku’Ii, Mary Kawena, “Tales of the Menehune” Retold by Caroline Curtis; Kamehameha Schools Press, Honolulu, Hawaii Revised 1994 for Bigfoot Encounters by Bobbie Short;
• Luomala, Katherine Dr., (Anthropologist) “The Menehune of Polynesia” 1951; "Voices On The Wind, Polynesian Myths" 1955 and "Oceanic, American Indian and African Myths of the Snaring Sun" 1988;
• Serge Kahili King; Uzdrowienie według Kahunów; Wyd. Manawa, 2009;

Linki zewnętrzne

Portal o nauce i życiu wielkich mistrzów duchowych jogi i tantry

Sekretne nauki wtajemniczonych mistrzów jogi i tantry z Himalajów

Polski portal z naukami Królewskiej Radża Jogi

Portal z naukami ezoterycznymi i wiedzą tajemną Wschodu

Portal warsztatów, kursów i obozów medytacji, jogi, tantry, uzdrawiania i rozwoju duchowego