Roszi

Roszi, Roshi, w spolszczeniu Roszi lub Rosi to w japońskim buddyzmie najniższy, podstawowy stopień uprawniający do nauczania Dharmy Buddy. Rōshi (老師?) po Chińsku w pinyin: Lǎoshī; w Sanskrycie: ṛṣi czyli Rishi, po tybetańsku Rimpoche lub Rinpoche. W spolszczeniu Ryszi to Mędrzec, osoba ucieleśniająca Mądrość Oświeconą, Mistrz Mądrości. W indyjskiej radża jodze Ryszi to Uczeń-Mistrz coś jak czarny pas w sztukach walki. Pierwsze z pięciu wielkich wtajemniczeń duchowych. W Japonii czy Chinach to otwarcie pierwszego płatka kwiatu śliwy/wiśni z pięciu. W Indii zwykle za mistrzów uważa się MahaRishi czyli Wielkich Roshi. Tytuł zaczerpnięty z Sanskrytu, w japońskiej wymowie pokazuje skąd pochodzi Zen, w sanskrycie Dhyana! Prawda o buddyzmie Zen i jego pochodzeniu z Indii, z praktyki królewskiej Radża Jogi.

Japońskie słowo Roshi czytamy bardziej jak Loshi (Loszi), gdyż głoska R w języku japońskim jest czytana jako dźwięk bardziej podobny do L niż do R, także jako dźwięk głęboki, tylny, brzuszny, pośredni pomiędzy L a R. Zasada dotyczy wszystkich pojęć języka japońskiego, które w transliteracji zawierają znak literowy R (np. Rei, Reiki, Ronin, Roku, Ryu).

Roszi - Mistrz Zen

Mistrz zen (czytaj "dzen") to w tradycjach chan, sǒn, zen i thien, w pełni Oświecony człowiek, o dojrzałej osobowości i nieugiętym charakterze, który włączył Dharmę Buddy w swoje życie i potrafi prowadzić innych do Oświecenia. Zen to dosłownie medytacja (dhyana), zatem mistrz zen jest faktycznie mistrzem medytacji, mistrzem życia kontemplacyjnego w buddyzmie. Aby zostać mistrzem zen trzeba urzeczywistnić swoją prawdziwą naturę, otrzymać przekaz Dharmy od swojego nauczyciela (i ewentualnie innych mistrzów zen) i dojrzewać latami w walkach Dharmy z innymi mistrzami. Mistrz zen jest dhyana guru wedle terminologii indyjskiej jogi, czyli mistrzem medytacji i kontemplacji.

Rōshi (jap. 老師 dosłownie "starszy mistrz", z chiń. laoshi; kor. 노 사 , nosa; wiet. lao su') - czcigodny duchowy nauczyciel, starszy, mistrz, guru. Dawniej był to tytuł mistrza zen w Japonii, który wyparł określenie zenji i był bardzo trudny do zdobycia. Obecnie wartość tego tytułu znacznie się zdewaluowała, tak, że stał się on grzecznościowym określeniem i używany jest np. do osoby prowadzącej świątynię zen na zasadzie dziedziczenia. W okresie Meiji antybuddyjskie władze w celu większego podporządkowania sobie zen wprowadziły nawet zwolnienie mnichów zen z celibatu i wegetarianizmu.

Zenji (jap. 禅師 dosł. mistrz, nauczyciel zen) to stare japońskie słowo oznaczające mistrza medytacji, a także wysokiej rangi, zasłużonego mnicha zen. Słowo to pochodzi od chińskiego chanshi (pol. nauczyciel i przewodnik medytacji, dhjany). W buddyzmie zen Zenji to honorowy tytuł nadawany szczególnie znaczącym nauczycielom. Nosili go np. Dogen Zenji, czy Hakuin Zenji. Dharmę (dobre prawo, prawa i zasady duchowe) przekazuje pełny, całkowicie oświecony mnich, swojemu uczniowi, całkowicie oświeconemu mnichowi. Daishi (jap. 大師 dosł. wielki nauczyciel, wielki mistrz) – tytuł buddyjski używany także w grupach zorientowanych duchowo, na ogół nadawany dopiero po śmierci. Współcześnie ludzie używający tytułów wielki mistrz w kontekście duchowości czy uzdrawiania rodem z Japonii, zwyczajnie ośmieszają się pokazując swoją marność. Istnieje także pojęcie Do Shi czyli Przewodnik Drogi (Do, Dao), zaczerpnięte ze szkół taoistycznych.