Wibhuti

Wibhuti (Vibhuuti, vibhūti - dosłownie "niematerialny", "pozaziemski", "nadziemski") - termin odnoszony po pierwsze do cudownych, magicznych czy charyzmatycznych mocy osiąganych przez siddhów, a po drugie do świętego popiołu o białawym kolorze jaki materializuje się w obecności niektórych hinduskich świętych jak Shirdi Sai Baba, Sathya Sai Baba czy Swami Premananda.

Trzeci rozdział księgi Jogasutry napisanej przez Ryszi Patandźali nosi tytuł Vibhūti i poświęcony jest metodom rozwijania cudownych czy raczej nadziemskich magicznych zdolności, mocy i charyzmatów (siddhi). Synonim pojęcia vibhūti jest termin "udi" oznaczający sproszkowany popiół z ogniowej ofiary, jednak czasem używany zamiennie.

Wibhūti ma wieloraką i głębokę symbolikę. Jest symbolem odwiecznej, nieograniczonej natury form Brahmana Boga i Ātmana,duchowej jaźni/, jest podstawą niezniszczalnej materii a jednocześnie symbolizuje karmiczne koło narodzin i śmierci, ma przypominać, że ciało jest garstką popiołu i nie należy się z nim utożsamiać. Symbolizuje również uwolnienie się od przywiązań, pragnień, pożądań, pokus związanych ze zmysłami i umysłem a oczyszczonych przez spalenie w boskim ogniu trawiącym.

Według indyjskiej mitologii Bóg Śiwa - najwyższy mistrz siddhów spalił bożka żądzy Kāmę, zamieniając go w stos popiołu i ozdobiąc sobie popiołem głowę na znak zwycięstwa nad pożądaniami.

Adepci tantryzmu i śiwaizm|śiwaizmu]] należący do szkoły siddhanty - tych którzy studiują nauki i wykonują praktyki pozostawione przez siddhów - do praktyki rozwoju wibhuti używają charakterystycznej pozycji medytacyjnej znanej jako siddhāsana. Inne często używane do intensywnych praktyk pozycje jogiczne to: wadżra-asana, mukta-asana i gupta-asana.

Zobacz także: Siddha joga