Brahmadaitja

Brahmadaitja, Brahma-daitja, ang. Brahmadaitya - w sanskrycie ब्रह्म-दैत्य trl. brahma-daitya - mamiące widziadło, zdeprawowany duch zmarłego brāhmaṇa (brahmana, bramina), członka kasty bramińskiej, który zmarł śmiercią przedwczesną, tragiczną. Brahmadaitja to zły duch, duch straszący, rodzaj demona czy szatana.

Wszystkie demoniczne duchy znane jako daitjowie oraz danawowie (złe demoniczne olbrzymy, tytani) zamieszkują podziemny świat Patala w podsferze sutala, a wedle Bhagawata Purany, ściślej jedną z jego sfer zwaną [[rasatala|rasatalą]. Daitjowie często podejmują wojny i batalie przeciwko bóstwom nieba, dewom, a także ich przedstawicielom w postaci Guru, zakłócają i niszczą wedyjskie ceremonie religijne. Daitjowie to najgorsza opozycja przeciwko Bogu i boskim siłom duchowym (dewom, guru, mistrzom etc), zaślepieni nienawiścią do Boga i niebios, antagonizują grupy duchowe, robią opozycję przeciwko mistrzom i liderom duchowym. Daitjowie są dobrzy dla swoich przyjaciół i pomagierów, ale bardzo źli wobec tych, których zwalczają. Niewypełnienie przeznaczonej dharmy przez członka bramińskiej kasty wiedzie do upadku w stan daitjowy.

Brahmadajtja – w hinduizmie zwykle duch rodzaju męskiego. Brahmadajtja "powstać" może po śmierci hindusa z dźati (kasty) braminów, jeśli mężczyzna taki zmarł przedwcześnie będąc jeszcze kawalerem albo nie podjął wymaganej dharmy rodzicielskiej. Będąc bezdzietnym nie posiadał prawego potomka, który jest niezbędny dla rytualnej pomocy w pośmiertnej drodze ducha do stania się mieszkańcem krainy przodków zwanej pitryloka. Posiadanie nieprawych potomków, którzy nie kultywują dharmy bramińskiej, także czyni z duszy zmarłego brahmadaitja.

Bibliografia

• Lal Behari Day: Opowieści ludowe Bengalu. Elżbieta Walter (tł.), Jerzy Treutler (il.). Wyd. 1. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1986, s. 149.