Tarot

Tarot lub tarok – talia kart do gry, wróżenia bądź medytacji, w szczególności okultystyczne 22 Wielkie Arkana, to fundament Tarota. Współczesna talia tarota „wróżebnego” obejmuje standardowo 78 kart w dwóch podstawowych grupach, określanych jako Wielkie Arkana (22 karty) i Małe Arkana (56 kart). W ezoteryce i okultyzmie, z powodu bogactwa symboliki kartom tarota przypisuje się alegoryczne, mistyczne znaczenie i wykorzystuje je do mantycznego prognozowania wydarzeń losu, wróżenia i medytacji. Karty atutowe są w niej interpretowane jako Wielkie Arkana. Karty w kolorach nieatutowych jako Małe Arkana. Kartę głupca i włóczęgi czy wędrowca i pielgrzyma, zalicza się do tych pierwszych, jest to także karta symboliki litery Alef, która ma znaczenie Otwarcia Tarota.

Małe Arkana Tarota dzielą się na Dworskie Arkana, których jest 16 kart, oraz Arkana Gematryczne (liczby i żywioły), od Asów jako Jedynek do Dziesiątek). W grze w tarota czy poprawniej taroka wykorzystuje się talie zawierające od 40 do 78 kart, przy czym stała pozostaje liczba 22 taroków. Wersja tarota stosowana do gry miała zamaskować prawdziwy cel posiadania kart tarota w czasie inkwizycyjnych prześladowań za zajmowanie się wróżbiarstwem i wieszczeniem oraz okultyzmem czy ezoteryką, gdzie samo posiadanie kart z literami języka hebrajskiego mogło narazić na tortury oraz spalenie na stosie.

Tarot to zasadniczo kabalistyczny alfabet semicki, aramejski lub hebrajski, wcześniej chaldejski i fenicki, posiadający zasadniczo 22 litery od Alef do Taw (AT - Wielkie Arkana), do których w okolicach XIII i XIV wieku na bazie symboliki kabalistycznej przypisano obrazki w postaci kart do wróżenia. Dopiero w połowie XV wieku zaczęto stosować okultystyczne karty tarota do gier karcianych, co normalnie nie było ich przeznaczeniem. Podstawową wersją autentycznych kart tarota są zatem karty z zapisanymi 22-oma literami alfabetu semickiego, aramejskiego czy później hebrajskiego używanego w celach dywinacyjnych i wieszczych przez rozmaitych mistyków, kabalistów oraz dawne szkoły prorockie. Niektórzy ezoterycy i okultyści próbowali wywodzić karty tarota od egipskich hieroglifów, jednakże teorie te okazały się niezbyt poprawne, o tyle mając związek, że symbolika mistyki i kabballah semickiej przez czterysta lat podlegała wpływom egipskim w czasie pobytu Żydów w Egipcie.

Podstawowy wzorzec wszelkich rozkładów kart tarota w postaci liter alfabetu hebrajskiego oraz kart z ich symbolami przyjmuje wzór kabalistycznego drzewa życia, drzewa sefirotów. Tarot, szczególnie Wielkie Arkana oraz karty gematryczne czy numerologiczne z czterema żywiołami, to zasadniczo system wróżenia abdżat oparty na liczbach zapisywanych literami w dawnych językach semickich, chaldejskim, aramejskim i hebrajskim jak i system numerologii opartej o zapis dziesiątkowy bardziej popularny w dawnych Indiach i Persji, a potem adoptowany przez Pitagorasa dla uczniów wtajemniczonych w jego misteryjnej, orfickiej z natury szkole ezoterycznej.

Tarot, często zapisywany tarau we wczesnych źródłach to francuski odpowiednik włoskiej nazwy tarocco (w liczbie mnogiej tarocchi)[1]. Niemieckim odpowiednikiem jest tarock. Nazwa tarocco nie funkcjonowała we Włoszech do XVI wieku. W XV-wiecznych Włoszech gra była znana jako trionfi, a talia tarota jako carte da trionfi (karty z atutami). Istnieje możliwość, że włoskie tarocco pochodzi od francuskiego tarot lub tarau, a nie odwrotnie. W języku polskim funkcjonuje zarówno tarot jak i tarok w znaczeniu i gry i talii kart i wróżenia z niej, chociaż kręgi okultne czy ezoteryczne często sugerują używanie nazwy Tarot do celów mantycznych, do wieszczenia, a tarok jako nazwy talii do karcianych gier towarzyskich.