Tarika

Tarika — droga albo ścieżka (l.m. turuk). Tarika jest wąską i stromą Duchową Ścieżką prowadzącą do Rzeczywistości, do Boga, Absolutu. Można ją kroczyć jedynie pod kierownictwem doświadczonego Przewodnika (patrz: szajch, murszid, pir). Nazwa tarika związana jest z Duchową Ścieżką Sufizmu, oznacza poziom mistyczny, duchowość mistyczną, ścieżkę misteryjną, opartą na przekazie inicjacyjnym oraz dobrej i trwałej relacji uczniów z nauczycielem (mistrzem), z przewodnikiem drogi. Ścieżka duchowa, podążanie drogą wewnętrzną, zawsze rozpoczyna się od inicjacji, od bajat, od mistrza przewodnika (pir, murszid, szajch).

Każdy zakon, ruch czy bractwo sufickie ukazuje drogę prowadzącą do poznania Boga, Absolutu. Każda szkoła suficka jest po prostu drogą suficką, jej adept to salik, czyli ten który drogę przemierza, jej etapy to makam, czyli postoje. Dochodząc do nich, początkujący adepci (muridzi) osiągali stany duchowe zwane hal. Liczba i rodzaj etapów zależały od poszczególnych zakonów czy bractw i mistrzów, zwanych murszid (prowadzący, wskazujący) albo szajch (wódz, król, per. szah) czy pir (starszy). Podążanie drogą umożliwia pełne oddanie się Bogu i murszidowi. Polega to na prowadzeniu wielkiego dżihadu z samym sobą, ze swoimi pożądaniami i słabościami, na walce z grzechem i swoimi złymi skłonnościami.