Kurmapurana

Kurmapurana (dewanagari कूर्म पुराण, trl. kūrmapurāṇa) – purana śiwaicka tradycji paśupatów. Kurmapurana zawiera tekst Iśwaragity. Jej pierwotny tekst z V wieku pochodził prawdopodobnie z tradycji wisznuickiej, zanim został dostosowany do doktryny paśupatów. Zawiera listę awatarów Śiwy, z ryszim Lakuliśą jako ostatnim.

Jest jednym z osiemnastu mahapuranów i tekstem hinduizmu z czasów wisznuizmu z czasów średniowiecza. Tekst pochodzi od imienia Vishnu, czyli żółwia awatara.

Manuskrypty Kurmapurany przetrwały do ​​czasów współczesnych w wielu wersjach. Liczba rozdziałów różni się w zależności od regionalnych manuskryptów, a wydanie krytyczne Kurmapurany obejmuje 95 rozdziałów. Tradycja uważa, że ​​tekst Kurma Purany miał 17 000 wersetów, zachowane rękopisy mają około 6000 wersetów.

Tekst Kurmapurany obejmuje i wyraża szacunek dla Wisznu, Śiwa i Śakti z równym entuzjazmem. Kurma Purana, podobnie jak inne Purany, zawiera legendy, mitologię, geografię, Tirthę (pielgrzymkę), teologię i filozoficzną Gitę. Godnym uwagi aspektem Gity, zwanej także Ishvaragitą, jest to, że to Śiva przedstawia idee podobne do tych znalezionych w Bhagavad Gita.

Data powstania

Pierwotny rdzeń tekstu mógł zostać skomponowany na początku VIII wieku ne, a następnie na przestrzeni wieków poddany rewizji. Kurmaprana, podobnie jak wszystkie Purany, ma skomplikowaną chronologię. każda z Puran ma styl encyklopedyczny i trudno jest ustalić, kiedy, gdzie, dlaczego i przez kogo zostały napisane. Purany są literaturą warstwową. Każda tytułowa praca składa się z materiału, który wyrósł w wyniku licznych naleciałości w kolejnych epokach historycznych. Tak więc żadna Purana nie ma jednej daty składu.

Struktura

Kurma Purana istnieje w wielu wersjach, ale wszystkie składają się z dwóch części - Purva-vibhaga (starsza część) i Upari-vibhaga (część górna). Liczba rozdziałów różni się w zależności od manuskryptów. Pełne wydanie różnych rękopisów zawiera pięćdziesiąt jeden rozdziałów w Purva-vibhaga i czterdzieści cztery w Upari-vibhaga.

Treść

Kurma jest najciekawszą puraną o tematyce związanej z religią, ponieważ pomimo tego, że nosi imię jednego z Wisznu awatarów, w rzeczywistości zawiera kombinację legend związanych z Wisznu i Śiwy, mitologii, Tirthy (pielgrzymki) i teologii. Historie są podobne do tych znalezionych w innych Puranach, ale ani Wisznu, ani Śiwa nie dominują w tekście. Tekst przedstawia przewodnika po średniowiecznym Varanasi (znanym również jako święte miasto Banaras lub Kashi), ale głównie o miejscach Shaiva, podczas gdy w innych miejscach historie Pancaratry przedstawiają Wisznu w widocznym miejscu, ale ze Śri jak Najwyższą Śakti, która jest energią i mocą wszystkich bogów, w tym Wisznu, Śiwy, Brahmy.

Kurmapurana, podobnie jak inne Purany, zawiera filozoficzną Gitę. Jest to tytuł Ishvaragita, a jego jedenaście rozdziałów stanowi adaptację Bhagavad Gity w formacie Shiva-jako-narrator. Te jedenaście rozdziałów znajduje się w Uttaravibhaga.

Iśwara-gita pożycza i odnosi się do Bhagavad Gity, a także Upaniszad, takich jak Upaadad Katha i Upaniszad Śvetashvatara. Przedstawia jogę i vrata jak Bhagavad Gita, ale jako dyskurs od Śiwy. Dyskurs rozpoczyna się po tym, jak Wisznu i Śiwa przytulają się do siebie, zgodnie z tekstem, a następnie Wisznu zaprasza Śiwę, aby wyjaśnił naturę świata, życia i siebie. Śiwa wyjaśnia pojęcia Atmana (dusza, jaźń), Brahman-Purusha, Prakriti, Maya, Yoga i Moksha. Temat filozoficzny jest zbudowany na ideach Advaity Vedanta, które podkreślają tożsamość Atmana (indywidualna dusza) i koncepcji Brahmana. Tekst jest godnym uwagi twierdzeniem, że ktokolwiek z jakiejś varny może osiągnąć wyzwolenie poprzez [[Bhakti jogę|Bhakti Joga].

Naradapurana (I.106, 1-22) zawiera krótki przegląd części Kurma Purany, wraz ze streszczeniami innych Puran.