Kronika Akaszy

Kronika Akaszy lub Kroniki Akaszy - to w duchowości i misteryjnej religii teozofii oraz pochodzącym od teozofii ruchu rozłamowym zwanym antropozofią, opisywane przez teozofów Kroniki Akaszy są kompendium wszystkich uniwersalnych wydarzeń, myśli, słów, emocji i intencji, które kiedykolwiek miały miejsce w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości w odniesieniu do wszystkich bytów i form życia, nie tylko ludzkich. Teozofowie uważają, że są one zakodowane w niefizycznej płaszczyźnie istnienia znanej jako płaszczyzna mentalna, a odzwierciedlane jako sceny i obrazy lub księgi pamięci na podplanach piątego żywiołu zwanego eterem lub niebiańskim duchem. Nie ma materialnych dowodów na istnienie kronik Akaszy, a proponowane rygorystyczne badania naukowe w tej dziedzinie spotkały się z niewielkim zainteresowaniem. Z samej natury piątego żywiołu wiadomo, że jest to poziom niematerialny czyli duchowy, zatem nie należy do dziedziny badanej technikami zjawisk materialnych.

Akasza (ākāśa आकाश) to sanskryckie słowo oznaczające „eter”, „niebo”, "ducha" lub „atmosferę”. Sanskrycki termin akaśa został wprowadzony do języka teozofii przez zamieszkałą w Ameryce rosyjską ezoteryczkę i okultystkę Helenę Bławacką (1831–1891), która scharakteryzowała go jako rodzaj subtelnej, wyższej siły życiowej, odwoływała się również do „niezniszczalnych tablic światła astralnego”, gdzoie astralny znaczy gwiezdny, kosmiczny, od greckiego astron - ciało niebieskie, rejestrujących zarówno przeszłość, jak i przyszłość ludzkich myśli i działań, ale nie używała terminu „akaszny” czy "akaśny". Pojęcie zapisu w akaszy zostało dalej rozpowszechnione przez Alfreda Percy’ego Sinnetta w jego książce Esoteric Buddhism (1883) czyli Buddyzm Ezoteryczny, kiedy cytuje A Buddhist Catechism (1881) Henry’ego Steela Olcotta. Mistrz Olcott napisał, że „Budda nauczał, że dwie rzeczy są wieczne, a mianowicie „Akaśa” (Eter, Duch) i „Nirwana” (Wyzwolenie, Zbawienie): wszystko wyszło z Akaśam zgodnie z prawem ruchu w nim zawartym i przemija. Nic nigdy nie wychodzi z niczego”. W książce jasnowidza i ezoteryka z Australii, C. W. Leadbeatera pod tytułem Clairvoyance (1899) skojarzenie terminu z ideą było kompletne, a on sam zidentyfikował Kroniki Akaszy po nazwie jako coś, co jasnowidz mógłby odczytać. W swojej książce Man: Whence, How and Whither z 1913 roku Mistrz Leadbeater twierdzi, że zapisana tam jest historia Atlantydy i innych cywilizacji, a także przyszłe społeczeństwo Ziemi w 28 wieku trzeciego tysiąclecia. Wygląda na to, że zdolność do jasnowidzenia to także zdolność wglądu w Kroniki Akaśa.

Ezoteryczna Mistrzyni z Arcane School, Alice A. Bailey napisała w swojej książce The Light of the Soul on The Yoga Sutras of Patanjali – Księga 3 – Union Achieved and Its Results (1927):

Zapis akaszy (akaśah) jest jak ogromny film fotograficzny, film życia, rejestrujący wszystkie pragnienia i doświadczenia ziemskie naszej planety, natury, wszystkich czujących stworzeń, w tym ludzi i ludzkości. Ci, którzy go postrzegają, zobaczą na nim przedstawione:

Doświadczenia życiowe każdej istoty ludzkiej od początku czasu,
Reakcje na doświadczenia całego królestwa zwierząt,
Agregację form myślowych o naturze karmicznej (opartej na pragnieniu czyli na kaama) każdej jednostki ludzkiej w czasie. Tylko wyszkolony okultysta czy ezoteryk, prawdziwy jogin, może odróżnić rzeczywiste doświadczenie od tych astralnych obrazów stworzonych przez wyobraźnię i silne pragnienie.

Austriacki ex-teozof, a później założyciel lucyferiańskiej antropozofii, Rudolf Steiner, zwolennik satanistycznego kultu Lucyfera, używał koncepcji Kronik Akaszy głównie w serii artykułów w swoim czasopiśmie Lucifer-Gnosis od 1904 do 1908 roku, gdzie pisał o swoich wizjach na Atlantydzie i Lemurii, tematach związanych z ich lucyferyczną historią i cywilizacją (zwaną także cywilizacją demonów lemuriańskich i atlantydzkich). Poza tym użył tego terminu w tytule wykładów na temat okultystycznej i gnostycznej Piątej Ewangelii, które odbyły się w 1913 i 1914 roku, wkrótce po założeniu Towarzystwa Antroposoficznego i wykluczeniu Steinera z Towarzystwa Teozoficznego Adyar za uprawianie satanistycznego kultu Lucyfera i Arymana.

Mistyk i uzdrowiciel z Ameryki Edgar Cayce twierdził, że ma dostęp do zapisów Kronik Akaszy, a odczytywał ciekawe porady medyczne, które ciągle się sprawdzają. Muzyk Prince używał odniesień do zapisów Kronik Akaszy jako środka opowiadania historii w całym swoim albumie The Rainbow Children, szczególnie w odniesieniu do historii niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Od czasu reaktywacji czy ponownego uaktywnienia się w 2012 roku postać Obadiah Archer z serii komiksów Valiant Comics Archer & Armstrong ma dostęp do planu Akaszy, aby naśladować wszystkie znane ludzkie i nadludzkie zdolności od czasu swojego wielkiego powrotu z 2012 roku.

W judaizmie i chrześcijaństwie Księga Życia (biblijny hebrajski: ספר החיים, transliterowany Sefer HaChaim; starogrecki: βιβλίον τῆς ζωῆς, zromanizowany: Biblíon tēs Zōēs; arabski: سفر الحياة, zromanizowany: Kitab al-ḥayā) jest niebiańską księgą, w której Bóg (El, Eloah, Elohim, Allah) zapisuje lub zapisze imiona każdej osoby przeznaczonej do Nieba i przyszłego świata. Według Talmudu jest ona otwierana w Rosz Haszana, żydowski Nowy Rok, podobnie jak jej odpowiednik dla niegodziwych, Księga Umarłych. Z tego powodu o Księdze Życia wspomina się szczególnie podczas recytacji amidah w czasie Wielkich Świąt, dziesięciu dni między Rosz Haszana a Jom Kipur, dniem pojednania (dwoma Wielkimi Świętami). Święci Sufi w tradycji ezoterycznej islamu z Bliskiego Wschodu, Persji i Indii specjalizują się w rozwijaniu wglądu w ludzkie losy, czytaniu z Księgi Życia, a także w zmienianiu zapisów jakie pojawiają się w Księdze Życia (Kitab al-ḥayā).

W Biblii hebrajskiej Księga Życia zapisuje tylko ludzi uważanych za sprawiedliwych przed Bogiem (Sprawiedliwy - Cadik, Tsadik). Wymazanie z tej niebiańskiej księgi oznacza śmierć, a także zapomnienie przez Boga i aniołów, a istoty upadłe jako demony są już wymazane z Księgi Życia. Znalezienie się w Księdze Życia zapewnia życie w dniu sądu ostatniego nad duszami. Nawet przed narodzeniem ci, którzy się narodzą, są zapisani w Księdze Życia ponieważ rodzą się dla osiągnięcia Życia. Podobna koncepcja jest używana w tradycji mistycznje Księgi Ezechiela 9:4, gdzie anioł oznacza Sprawiedliwych (Cadik, Tsadik) na ich czołach na Życie Wieczne, podczas gdy pozostali mieszkańcy Jerozolimy są skazani na zagładę, akażda zagłada związana z przyjściem kolejnego Proroka lub Mesjasza oznacza wieczną śmierć złych dusz i wymazanie z Księgi Zycia, a zapisanie w Księdze Śmierci, gdzie śmierć Duszy opisana jest jako Śmierć Druga, w odróżnieniu od samej śmierci ciała.

Apokryficzna Księga Jubileuszy mówi o dwóch niebiańskich tablicach lub księgach: Księdze Życia dla sprawiedliwych i Księdze Śmierci dla tych, którzy kroczą ścieżkami nieczystości oraz deprawacji i są zapisani na niebiańskich tablicach jako przeciwnicy Boga czyli szatani lub demony (szedim). Ponadto, zgodnie z Jubileuszami 36:10, ten, kto wymyśla zło przeciwko swemu bliźniemu, zostanie wymazany z Księgi Pamięci ludzi i nie zostanie zapisany w Księdze Życia, ale w Księdze Zatracenia. W Księdze Daniela 12:1 i Henocha 47:3 „Starożytne Dni” jest opisany Bóg jako siedzący na tronie chwały z „Księgą” lub „Księgami Życia” („Żywych”) otwartymi przed Nim. Tak samo, według Enocha 56:1, sprawiedliwi są „zapisani przed chwałą Wielkiego”, a według Enocha 108:3 przestępcy są „wymazani z Księgi Życia i z ksiąg świętych”. Wzmianka znajduje się również w Pasterzu Hermasa (Wizja i. 3; Nakaz viii.; Podobieństwo ii.); w Objawieniu 3:5, 13:8, 17:8, 20:12–15, gdzie mówi się o „dwóch Księgach”, że zostały „otwarte przed tronem, Księdze Życia i Księdze Śmierci, w której niesprawiedliwi są zapisani razem ze swoimi złymi uczynkami, aby zostać wrzuconymi do jeziora ognia i siarki”. Jest to Księga Życia, w której imiona apostołów są „wypisane w niebie” (Łk 10,20), lub „współpracowników” Pawła (Flp 4,3) i „zboru pierworodnych” (Hbr 12,23; por. I Clem. 45). Nawiązanie do tego znajdujemy także w Enoch 81,4, 89,61–77, 90,17–20, 98,6–15, 104,7; 2 Bar 24,1; Wniebowstąpienie Izajasza 9,20.