Tataka

Tatakā lub Thatakā była Jakszą i mogła zmieniać swą postać. Jej ojciec Suketu, Król Jakszów wykonał tapas (specjalną duchową praktykę dla osiągnięcia konkretnego celu) aby mieć potomstwo. Suketu miał upragnionego syna, ale Pan Brahma pobłogosławił go również silną i piękną córką.

Wyszła ona za Sundę. Miała dwóch synów: Marića i Subhanu. Gdy Sunda zginął po klątwie rzuconej przez mędrca Agastję Tataka zaatakowała mędrca wspólnie ze swymi synami. Mędrzec przeklął ich by stali się demonami (Rakszasy). Klątwa dotknęła szczególnie Tatakę, która zmieniła się w ludożercę o okropnej i dzikiej postaci.

Po przeklęciu przez Agastję Tataka żyła w miejscu blisko zamieszkania Malaja i Karuśa w lesie koło rzeki Gangi naprzeciwko miejsca, gdzie łączy się ona z rzeką Saraju. To miejsce stało się sławne jako Las Tataki. Terroryzowała ona ludzi pożerając każdego, kto ośmielił się postawić stopę w tym lesie.

Gdy Rama i Lakszmana towarzyszyli mędrcowi Wiśwamitrze by chronić jego uświęcone rytuały, musieli przejść przez jej las. Mędrzec poprosił Ramę, aby ubił potwora Tatakę, ale Rama miał obiekcje, ponieważ nie chciał zabijać kobiety. Jednak po wyjaśnieniach, że zło nie ma płci, jego umysł został uwolniony i zabił demonicę swymi strzałami.