Allah

Allah (z arab. الله al-ilah) – w islamie jedyny Bóg, według Koranu tożsamy z Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. Arabskie słowo Allâh (alif-lam-lam-hah [ALLH]) oznacza: "Bóg Jedyny". Składa się z dwóch słów: al – będące rodzajnikiem określonym, ilāh – które znaczy bóg, całe zaś słowo Allāh – oznacza Boga w rozumieniu monoteistycznym. Słowo ilâh oznacza jakiegokolwiek boga, bóstwo, cokolwiek co jest czczone. Odpowiednikiem arabskiego ilâh jest hebrajskie słowo eloh (alef-lamed-he, w liczbie mnogiej Elohim). Napisane w pierwotnej formie paleohebrajskiej bądź aramejskiej czy w piśmie nabatejskim wymówić można na kilka różnych sposobów. Wbrew obiegowym opiniom wyraz "Allah" nie oznacza tylko Boga u muzułmanów. To arabskie słowo oznaczające Boga jest używane także przez arabskojęzycznych chrześcijan na określenie chrześcijańskiego Boga w Trójcy Jedynego. Arabskie słowa Allah i Alihah stanowią odpowiedniki odpowiadających im hebrajskich słów Eloh i Elohim. Arabscy chrześcijanie uważają, że ostatnie, Setne imię Allaha to ath-Thaluth al-Muqaddas - Trójca Święta, będące zasadniczą istotą Boga jako Miłości.

W podstawowej formie słowo to (wymawiane alah), jest czasownikiem o znaczeniu "przysięgać" lub "składać przysięgę", jak również czasownikiem "ubóstwiać" lub "czcić." Rdzeń tego słowa pochodzi od jeszcze starszego słowa – El, które znaczy bóg, bóstwo, moc, siła. Słowo to ma takie samo znaczenie jak arabskie słowo ilāh, aramejskie īl. [2] czyli takie jak w języku polskim bóg, bóstwo. Alternatywną, także prawidłową pisownią w języku polskim jest Allach. Początkowo słowo Allah było wykorzystywane zarówno przez pogańskich Arabów do określania boga Księżyca - Sina, wywodzącego się od sumeryjskiego boga księżyca Nanny, jak i przez chrześcijańskich Arabów do określania Boga. Pomimo że jest tradycyjnie związane z islamem, słowo Allah nie jest specyficzne dla tej religii. Także wśród przedislamskich i chrześcijańskich Arabów słowami Allah/Alihah oznaczającymi to samo co u żydów Eloh/Elohim określano Boga w rozumieniu monoteistycznym. Słowo Allah występuje między innymi na inskrypcji z Umm al-Dżimal. Od czasów Proroka Muhammada zaczęło ono oznaczać dla muzułmanów w języku arabskim wyłącznie Jedynego Boga, i dlatego chociaż posiada ono lingwistycznie liczbę mnogą i rodzaj żeński, to te formy gramatyczne nie są obecnie stosowane przynajmniej wśród muzułmanów.

Według muzułmanów Allah jest jedynym bytem samoistnym, stwórcą wszechświata i jego najwyższym władcą. Cały świat podlega ciągłym przemianom, ponieważ jest w każdej chwili tworzony na nowo. Wszystkie prawa świata wywodzą się z Jego woli i mądrości. Istotę Boga – Allah'a określa w Koranie 99 przymiotników, nazywanych atrybutami lub imionami Allaha; kolejność tych imion jest taka, w jakiej pojawiają się w Koranie, pierwszym z nich jest ar-Rahman ("miłościwy"). Zasadniczo muzułmanie uważają, że "imion" tych Allah posiada 100, jednak ostatnie z nich zna tylko On sam. Właśnie owym 99 atrybutom odpowiada 99 paciorków muzułmańskiego różańca (subha, wardia). Pomiędzy światem ludzi a Allahem muzułmańska kosmologia umieszcza świat bytów nadprzyrodzonych: aniołów – sług bożych i dżinnów, do których zalicza się też Szatan.