Śmierć Voodoo

Śmierć Voodoo to termin (po angielsku "voodoo death") został naukowo wprowadzony przez uczonego Waltera Cannona w 1942 roku i dotyczył fenomenu nagłych śmierci spowodowanych rytuałami Voodoo.

Jeden z przykładów syndromu śmierci poprzez Voodoo opowiada o kobiecie, która przez przypadek skonsumowała jabłko pochodzące z obszaru okrytego religijnym tabu, co spowodować podpadnięcie pod działanie nałożenej klątwy ochronnej. Rodzina kobiety zaczęła traktować ją jak umierającą, po czym kobieta faktycznie umarła w ciągu kilku godzin, takie są skutki silnej magii ochronnej.

Inny przykład dotyczył mężczyzny, który zauważył, że jego lekarz wskazał na niego, trzymając magiczną kość. Tego typu działanie oznacza w religii pacjenta rzucenie klątwy śmierci. Mężczyzna ten natychmiast zaniemógł, wierząc, że rychło umrze. Lekarz jednak wyjaśnił, że przedmiot, który trzymał w ręku, to nie kość, po czym stan pacjenta wrócił do normy.

Analogiczne przypadki obecne są również w krajach rozwiniętych, gdzie pacjenci doznający nieznacznych urazów umierają bez wyraźnych przyczyn, czasem wierząc, że ich uraz prowadzi do śmierci, chociaż w wielu wypadkach osoba nie wie, że obłożona jest klątwą, zaś rzucanie klątw śmierci za różne przewinienia, także z pomocą laleczek Voodoo, jest coraz popularniejsze, także w Europie.