Elil
Elil inaczej Enlil to bóstwo babilońskie znane także w dawnej kulturze żydowskiej jako Eli, Elil czy Elijl. W Mezopotamii najbardziej znaną triadą bóstw tworzyli Elil, An i Enki. Elil (Ellil) to bóstwo powietrza, bóg wiatru i stwórca pierwszego człowieka.
Słowa Jezusa na krzyżu: Eli, Eli, lama sabachthani to jedna z najlepiej zachowanych inwokacji wzywających babilońskiego Boga Elila dowodząca, że chrześcijaństwo i nauka Jezusa ma pierwotnie wyraźnie babiloński rodowód.
Ellil czy Enlil - sum. den-lil2, tłum. "Pan Wiatru czy Powietrza"; zapisywane w piśmie klinowym – w mitologii mezopotamskiej bóg stojący (jako następca boga An, bab. Anu) faktycznie na czele panteonu sumeryjskiego; syn Ziemi (Ki, bab. Aruru) i Nieba (An, bab. Anu), małżonek bogini Ninlil (bab. Mullitu), ojciec Nanny, Nergala,Ningirsu, Ninurty i Nisaby; głównym ośrodkiem jego kultu była świątynia E-kur w mieście Nippur; jeden z czwórki wielkich bogów-stworzycieli, obok boga An, boga Enki (Ea) i bogini Ninhursag.
Według jednego z mitów, Enlil (Elil) stworzył pierwszego człowieka wykopując motyką dziurę w ziemi, z której człowiek wyrósł jak roślina. Inny mit opowiada, jak Enlil rozdziela swych rodziców: Niebo (An) zostaje podniesiony w górę, a Matka Ziemia (Ki) pozostaje przy jego boku. Miał również zesłać potop na Ziemię, aby uciszyć ludzi, przez których nie mógł spać. Jedynymi, którzy przetrwali potop byli Utnapisztim (odpowiednik biblijnego Noego) i jego żona.
Linki zewnętrzne
Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce