Henoch

Henoch lub Enoch, po arabsku Idris – postać biblijna, syn Jereda, potomek proroka Seta. Miał wiele synów i córek, wśród nich Metuszelacha. Biblia czyli Pismo Święte wspomina, że święty Prorok Henoch żył w tak wielkiej przyjaźni z Bogiem, z Eloah, że nigdy nie umarł, ale został wzięty cieleśnie do Nieba (Rdz 5, 22 i Hbr 11,5) w wieku 365 lat. O Proroku Henochu wspomina też Księga Syracha, ukazując go jako jedną z pozytywnych postaci w historii ludzkości. Według chronologii biblijnej urodził się w roku 3404 p.e.ch.

Enoch lub Henoch (arabskie Idris) — imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiego imienia Hanokh (Hanoch), oznaczającego "pełen poświęcenia", "wyświęcony", "wtajemniczony".

Postać Henocha syna Jareda fascynowała żydów i chrześcijan, a także gnostyków i sufich ze względu na swoją tajemniczość. Z jednej strony jako jedyny obok Proroka Eliasza oraz Proroka Jezusa doświadczył zaszczytu wniebowzięcia, z drugiej Biblia przekazuje o nim zadziwiająco niewiele informacji. Ta tajemniczość powodowała, że wielu autorów apokryfów wydawało swoje dzieła pod jego imieniem. Przykładem są słynne Księgi Henocha. Postać Henocha pojawia się też w Koranie, gdzie jest jednym ze świętych proroków islamu.

Starym Testamencie występowały postaci o tym imieniu:

• syn Jereda i ojciec Metuszelacha, ten od Ksiąg Henocha
• syn Kaina i ojciec Irada
• syn Abrahama i Ketury.

Siódmy Patriarcha

Najbardziej znany Enoch czy Henoch to Siódmy Patriarcha, bohater apokryficznej Księgi Henocha, w której było mu dane zobaczyć aniołów i Metatrona oraz dostąpić Wniebowzięcia, Ascencji. Enoch imieniny obchodzi 3 stycznia. Po hebrajsku Henoch (Enoch) to także Wtajemniczony czyli Wielki Kabalista. Po wypełnieniu swej ziemskiej posługi Święty Prorok Henoch wstąpił do nieba na 'ognistym rydwanie'. W religiach abrahamowych prorokiem jest osoba będąca w kontakcie z Bogiem, Eloah czy Elohim, będąca Jego "ustami" na ziemi, nierzadko założyciel jakiejś religii (Noe, Abraham, Izmael, Mojżesz, Jezus). Prorok Henoch jest jednym z biblijnych bohaterów, mędrców i świętych Bożych. Dobry Bóg zabrał Henocha na koniec jego życia, które trwało 365 lat ziemskich, zabrał go razem z ciałem i możemy się domyślać tylko, że Prorok Henoch został przeniesiony do rajskiego ogrodu Eden.

Prorok o imieniu Henoch, ojciec Matuzalema, najdłużej żyjącego człowieka z potomków Seta, czyli setytów żył w latach 622-987 czyli 365 lat od wygnania Adama i Ewy z Raju Eden, zaś Matuzalem żył w latach 687-1656 od stworzenia Adama i Ewy. Henoch, po zrodzeniu Matuzalema, jak napisano w Biblii, chodził w przyjaźni z Bogiem przez 300 lat. Rok 987 po stworzeniu Adama wedle kalendarza żydowskiego, to rok zabrania Henocha do raju, rok pierwszego wniebowzięcia ludzkiej istoty razem z ciałem. W Księdze Henocha mistycy kabalistyczni, chrześcijańscy, gnostycy oraz sufi doszukują się recepty na długie życie i sposobów Zbawienia.

Przypomina w swojej historii Wniebowzięcia postać Endmeduranki, który w pierwotnej genealogii królów babilońskich także zajmuje siódme miejsce i przez Boga-Słońce obdarowany zostaje objawieniami. Być może, w jakimś związku z tą pozycją pozostaje tekst Syr 44.16, w którym czytamy: - Henoch podobał się JHWH i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń. Z tym to właśnie wierszem wiąże się z kolei długa lista przeróżnych wersji apokryficznych, nazywanych ogólnie Księgą Henocha.

Koptowie mieli Święto Enocha, które obchodzili 22 stycznia; natomiast 19 lipca wspominali jego Wniebowzięcie. W menologiach syryjskich widniał pod dniem 7 lipca.

W swym nowotestamentowym Liście otwartym św. Tadeusz Juda Apostoł powołuje się m.in. (1, 14-16) na Proroka Henocha, którego apokryficzną księgę jako natchnioną wczesno-etiopski Koptyjski Kościół Prawosławny włączył w swój kanon Pisma Świętego czyli Biblii.