Konarak

Konarak, miejscowość w Indiach w stanie Orisa na wybrzeżu Zatoki Bengalskiej słynna dzięki świątyni boga słońca Surji ufundowanej w 1278 roku e.ch., przez króla Narasimha-Dewę I z dynastii Gangów. Świątynia została ufundowana na pamiątkę zwycięstw króla nad muzułmanami władającymi Bengalem. Wedle tradycji mitologicznej wzniósł ją Samba, syn Kryszny w podzięce Surji za uleczenie z trądu. Jest znana, choć z architektonicznego punktu widzenia, niesłusznie, jako "Czarna Pagoda".

Obecnie wieża świątyni znajduje się w ruinie, ale przed zniszczeniem sięgała 72 metrów i była jedną z najwyższych w całych Indiach. Do czasów obecnych zachowała się przednia część świątyni, dostępna dla wiernych - dżagamohana. Świątynia ta jest największą z typu ratha tj. rydwanu. Na jej bocznych ścianach znajdują się koła z piaskowca o trzymetrowej średnicy. Cała świątynia jest otoczona dekoracją rzeźbiarską i płaskorzeźbiarską. Jest ona wykonana w przeważającej części z piaskowca a niektóre elementy z chlorytu, które nadają świątyni barwę rudą z zielonymi elementami. W masie rzeźb liczne są przedstawienia tancerek, par miłosnych, apsaras i nagów. Elementy erotyczne są związane z funkcjonowaniem w owym czasie na tym terenie ezoterycznych kultów tantrycznych. Wzdłuż dolnej części ścian biegnie fryz złożony z płaskorzeźbionych słoniątek, przedstawionych w bardzo licznych ujęciach. Świątynia w Konaraka została wpisana w 1984 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.