Koran
Koran, Quran, al-Qur'an - święta księga muzułmanów, którą Bóg objawił w ciągu 22 lat Prorokowi Muhammadowi, w latach 610-632, za pośrednictwem archanioła Dżibrila (Gabriela). Całość Koranu spisano już po śmierci Proroka za panowania kalifa Usmana (644-56) - jest to jedyna i obowiązująca do dziś wersja Księgi. Słowo „Koran” pochodzi od arabskiego słowa al-kur’ān, które oznacza „recytację”, ponieważ pierwotnie Koran przekazywano ustnie. Według islamu i samego Koranu jego twórcą jest Allah.
Koran składa się ze 114 sur, podzielonych na wersety (ajaty). Sury uporządkowane są w kolejności od najdłuższych do najkrótszych, oprócz pierwszej krótkiej "Al-Fatihy" (sury otwierającej), a nie według chronologii objawiania. Koran dzieli się na 30 równych części, z których każda dzieli się jeszcze na dwie. Ten usystematyzowany podział ma ułatwić czytanie bądź recytowanie Koranu np. w czasie ramadanu.
Sury koraniczne z kolei dzieli się na mekkańskie (90) i medyńskie (24). Pierwsze, objawione wcześniej, dotyczą zasad wiary muzułmańskiej, drugie natomiast zawierają głównie przepisy prawa islamu. Koran również obejmuje opowieści z życia Świętego Proroka Muhammada, legend arabskich i biblijnych przekazów. Tradycja judaistyczna i chrześcijańska jest w nim mocno zaakcentowana, gdyż Księga uznawana jest przez samych muzułmanów za udoskonalone i poprawione Objawienie Boże, które dane zostało wcześniej żydom i chrześcijanom, lecz zostało przez nich zniekształcone, wypaczone. Wiele miejsca zajmują też natchnione wizje eschatologiczne. Język, w którym spisany został Koran, a jest nim proza rymowana - sadż, uznaje się za wzór stylistycznego piękna i gramatycznej perfekcji. Stąd wywodzi się teoria idżaz al-Kur'an mówiąca o nienaśladowalności, cudowności Koranu.
Mówiąc o księdze, muzułmanie używają zazwyczaj epitetu القرآن الكريم al-Qur’ān al-Karīm "Szlachetny Koran".
Linki zewnętrzne
Portal nauk duchowych i społecznych tradycyjnych szkół i zakonów sufickich w Polsce