Mahasamadhi

Mahasamadhi (nie mylić z samadhi) – w tradycjach dharmicznych Indii stan opuszczenia ciała, praktykowany przez zaawansowanych joginów. Od śmierci różni się tym, że przebiega świadomie, jednak nie jest samobójstwem ani zgonem z powodu choroby. Jogin czy Jogini może wejść w stan mahasamadhi gdy on (albo ona) osiągnie stan nirwikalpasamadhi (nirwana). Wyzwolony jogin który osiągnął stan nirwikalpasamadhi, kiedy jego czas na opuszczenie Ziemi nadchodzi, świadomie opuszcza swoje ciało. To działanie jest znane jako mahasamadhi, nie jest tym samym co fizyczna śmierć która zdarza się ludziom niewyzwolonym lub zwierzętom. Mahasamadhi zdarza się tylko raz, kiedy jogin wreszcie zdecyduje się na odrzucenie cielesnej powłoki, po całkowitym rozpuszczeniu swojego karmana.

Jogin wybiera na wejście w stan mahasamadhi datę i czas na opuszczenie fizycznego ciała. Data i czas będzie wcześniej zapowiedziana. Jeśli przykładowo będzie podczas Zimowego Przesilenia ("Uttarayana"), kiedy Słońce przejdzie z kierunku południowego i zacznie wędrówkę w kierunku północnym, Jogin obróci się 3 razy we wszystkich kierunkach i na koniec zwróci się w kierunku północnym i wejdzie w stan mahasamadhi.

Znakiem jednego z częstszych sposobów odejścia w procesie świadomego wychodzenia z ciała na zawsze jest między innymi niewielki otwór na szczycie głowy znany jako Brahmarandhra. Jogin odszedł wtedy poprzez otwarcie sklepienia czaszki w "pozycji doskonałej" lub "lotosowej". Oznaką takiego odejścia w mahasamadhi jest długotrwałe pozostawanie ciała w pozycji lotosowej oraz brak oznak rozkładu zwłok. Jogin może świadomie odejść poprzez samospalenie, w ciągu kilkunastu sekund, poprzez medytację na splocie słonecznym, czemu towarzyszy zwykle widowiskowa łuna lub kula światła oraz tęcze - jest to odejście w ciało tęczowego światła. Praktykowane jest także odejście poprzez zatrzymanie oddechu w głębokich wodach himalajskich oraz odejście poprzez 'zamarzanie' czy wysuszanie ciała w stanie samadhi.