Awadhuta

Awadhuta - w dewanagari अवधूत, trl. avadhūta , ang. avadhuta – termin pochodzący z dharmicznych tradycji mistycznych i magicznych Indii, odnosi się do uduchowionych typu mistyków lub świętych, którzy wznieśli się ponad cielesną świadomość, ponad dualność oraz światowe troski i postępują bez uwzględniania standardowej społecznej etykiety, jeśli tylko służy to wzrostowi duchowemu społeczeństwa.

Awadhuta to osobowości uznawane za wolne od świadomości ego (ahamkara czy asmita) i „wędrują wolni jak dzieci” poprzez oblicze ziemi. Awadhuta nie identyfikuje się ze swoim ciałem i umysłem. Mówi się, że taka osoba jest czystą świadomością w ludzkiej formie. Awadhutowie odegrali znaczącą rolę w historii wielu tradycji jogi, wedanty i bhakti. Jest to również imię w marathi.

Jogiczny zakon Natha Sampradaja zawiera także w sobie rodzaj tradycji awadhutów. W tej linii przekazu (sampradaja) do roli Guru jogi przywiązywane jest szczególnie duże znaczenie. Dlatego też najważniejszy tekst w tej linii to Awadhutagita. Stan Śri Gorakszanatha, prekursora tradycji nathów, jest uważany za najwyższą formę awadhuta - posłańca mistrza Śiwa Jogeśwara.

Brahmanirwantantra to tekst opisujący jak rozróżnić awadhutów różnego rodzaju:

• Brahmawadhuta: awadhuta z urodzenia, pojawiający się w jakiejkolwiek klasie społecznej. Kompletnie obojętny na świat i światowe troski.
• Śaiwawadhuta: awadhuta który przyjął wyrzeczony sposób życia (sannjasa), często z bardzo długimi włosami (jata), lub ubierający się na sposób śiwaitów, spędzający prawie cały swój czas w ekstatycznej praktyce samadhi lub medytacji (dhjana).
• Wirawadhuta: osoba taka wygląda jak sadhu znaczący swoje ciało czerwoną pastą sandałową i noszący szafranowe szaty. O długich włosach „uczesanych wiatrem”. Na szyi nosi malę z rudrakszy lub wisiorek z kości. W ręce trzyma drewnianą laskę (danda). Dodatkowo zawsze ma ze sobą małą siekierę (paraśu) lub mały bębenek (damaru).
• Kulawadhuta: osoby takie powinny przyjąć inicjacje do Kaula Sampradaja. Jest bardzo trudno rozpoznać takie osoby. One nie noszą żadnych zewnętrznych znaków, które mogłyby pomoc ich odróżnić od innych. Specjalnością tych osób jest bycie i życie tak jak zwykli ludzie. Mogą przejawić siebie w formie królów lub ojców rodziny albo żebraków, nie ma to znaczenia.