Taluka

Taluka, sanskrycka trl. tāluka - dosłownie: podniebienna, leżąca na podniebieniu; pochodzi od talu (tālu) oznaczającego podniebienie jako ważne miejsce energii życiowej, prany.

Talu - podniebienie, znane jest już w starej Taitrija-Upaniszadzie (1.6.1), która wspomina o "brodawce" czyli o języczku zwisającym z podniebienia, będącym "wyjściem Indra Dewa". Słowo Indra jest synonimem czy metaforą oznaczającą indywidualną Duszę, Dźiwę, Dźiwatmana. Późniejsze traktaty jogiczno-tantryczne wspominają często o talu-ćakrze jako miejscu "królewskiego zęba" (radźadanda), czyli o dzwonku (ghantika). W Saubhaga-lakszmi-upaniszdzie (3.6) napisano, że z tego ośrodka energetycznego czyli z tej ćakry wypływa "nektar nieśmiertelności" (amryta).

Talu-Mula (tālu-mūla) czyli "korzeń podniebienia" wymieniany jest w Triśikhibrahmana-Upaniszadzie (2.132) jako jeden z osiemnastu wrażliwych punktów (marman) ciała ludzkiego. Wspomina się tam także o tym, że jest to miejsce związane ze świadomością w stanie głębokiego snu bez marzeń sennych (suszupti).

Ghantika (ghaṇṭika) lub ghanta (ghaṇṭa), czyli krokodyl lub dzwonek, to ezoteryczna, sekretna struktura ciała, która się mieści, jak wzmiankują nieliczne teksty jogiczno-tantryczne, w gardle, na podniebieniu. Najczęściej anatomicznie kojarzy się ghantikę z języczkiem z tyłu na podniebieniu.

Radźadanta lub radżadanta (rājadanta) czyli "królewski ząb", to inne ezoteryczne określenie języczka na podniebieniu, który odgrywa ważną rolę w praktykowaniu khećari-mudry. Stymulacja języczka koniuszkiem własnego języka powoduje zwiększony wypływ nektaru nieśmiertelności (amryty).

Praktykę z khećari-mudrą tantryczne teksty nazywają czasem Lambika-Jogą, gdzie Lambika (lambikā) oznacza dosłownie "wieszak", a jest to określenie języczka na podniebieniu na którym ma się zawiesić koniuszek języka tworząc zamknięty obwód energetyczny dla spływu nektaru amryta. Lambikajoga oznacza tutaj połączenie z języczkiem.

Talu czy Taluka omawiana jest w traktatach: Saubhagyalakszmyupaniszad, Brahmasiddhantapaddhati, Amarasamgraha, Tattwayogabindu, a także wspominana w Darśanopaniszad (7.12), Skandapuranie (1.2.55), Śiwapuranie (5b.29.131), Lingapuranie (2.21.28). Nazwa Taluka wymieniona jest w Yogarajopanishad, mantra 13. Lalana jako tajemnica wielu Guru nauczających ustnie wspominana jest w bardzo wielu źródłach.

Taluka ćakra zasadza się na czterech płatkach ułożonych w wadźrowy krzyż, na którym rozwijają się kolejno wieńce po 12 płatków, każdy wieniec w energii jednego z pięciu żywiołów, najpierw dala ziemi, potem wody, ognia, wiatru i eteru (akaśa). W początkowe postaci zauważamy krzyż wadźrowy i wieniec 12-tu płatków, a na koniec, w zaawansowanym stadium mamy piękny, magiczny lotos 64 płatków: pięć wieńców po 12 płatków kominowo, jedna dala na drugiej, a wszystko na czterech dużych płatkach wadźry.