Ramakryszna

Śri Ramakryszna Paramahansa

Śri Ramakryszna Paramahansa, (ur. 18 lutego 1836, zm. 16 sierpnia 1886) - był sławnym joginem i mistykiem żyjącym w XIX-wiecznych Indiach. Jego duchowe nauki doprowadziły do założenia Misji Ramakryszna przez jego głównego ucznia, Swami Wiwekanandę - obydwaj byli wpływowymi postaciami Odrodzenia Bengalskiego i odrodzenia hinduizmu w XIX i XX wieku. Wielu uczniów uważało go za awatara czyli wcielenie Boga i za takiego jest uważany przez wielbicieli obecnie.

Ramakryszna urodził się w biednej wisznuickiej rodzinie należącej do kasty bramińskiej w bengalskiej wsi. Został kapłanem w Świątyni Kali w Dakszineśwarze, która miała duży wpływ na główne ruchy bhaktystyczne w Bengalu. Jego pierwszą duchową nauczycielką była ascetyczna kobieta wyszkolona w Tantrze i bhakti linii wisznuickiej. Następnie pobierał nauki u wedyjskiego ascety propagującego adwaitę, który nauczył go niedualnej medytacji i zgodnie ze słowami samego Ramakryszny doświadczył przy nim Nirvikalpa Samadhi. Ramakryszna zgłębiał także inne religie, między innymi Islam i Chrześcijaństwo i stwierdził, że wszystkie one prowadzą do tego samego Boga. Mimo braku formalnej edukacji przyciągał bengalską inteligencję i średnią klasę.

Ruch Ramakryszna został rozpropagowany na Zachodzie przez Swami Wiwekananda. Sam Ruch Ramakryszna został określony jako jeden z odnowicielskich ruchów indyjskich.

Biografia

Narodziny i dzieciństwo

Ramakryszna urodził się w 1836 roku we wsi Kamarpukur, w dystrykcie Hooghly w Zachodnim Bengalu, w bardzo biednej ale pobożnej, ortodoksyjnej bramińskiej rodzinie. Położona z dala od torów kolejowych wieś Kamarpukur była nietknięta przez miejski przepych i mieściła w sobie pola ryżowe, wysokie palmy, królewskie banjany, kilka jezior i dwa pola kremacyjne. Jego rodzicami byli Khudiram Chattopâdhyâya i Chandramani Devî. Według tradycyjnych relacji, rodzice Ramakryszny doświadczali nadnaturalnych zdarzeń i wizji przed jego narodzinami. Jego ojciec Khudiram miał sen w Gaja w którym Pan Gadadhara (forma boga Wisznu) powiedział, że urodzi mu się syn. Chandramani miała mieć wizję światła wchodzącego do jej łona ze świątyni Śiwy.

Mały dom w którym żył Ramakryszna w Kamarpukur. Rodzinna kapliczka po lewej, świątynia narodzin po prawej.

Ramakryszna był popularną postacią w wiosce, znany ze swych naturalnych zdolności artystycznych. Mimo, że uczęszczał w miarę regularnie do wioskowej szkoły przez dwanaście lat, odrzucił później tradycyjne szkolnictwo, mówiąc, że nie jest zainteresowany "edukacją nagradzającą chlebem". Kamarpukur będąc punktem tranzytowym w dobrze ustanowionych trasach pielgrzymkowych do Puri, zetknął go z ludźmi którzy wyrzekli się świata i ze świętymi. Stał się dobrze zaznajomiony z Puranami, Ramajaną, Mahabharatą i Bhagawata Puraną, słysząc je od wędrownych mnichów i Kathaków - klasie w starożytnych Indiach, nauczającej i śpiewającej Purāṇy. Umiał czytać i pisać w Bengali.

Ramakryszna opisuje swoją pierwszą duchową ekstazę, którą doświadczył w wieku sześciu lat: kiedy spacerował wzdłuż pól ryżowych, jego wzrok przykuło białych dzikich żurawi frunące na tle ciemnych chmur burzowych. Ten widok tak go wchłonął, że stracił zewnętrzną świadomość i doświadczył w tym stanie nieopisywalnej radości. Ramakryszna miał doświadczenia podobnej natury także kilka innych razy w czasie swego dzieciństwa - gdy wielbił boginię Wiśalakszi i gdy odtwarzał Śiwę podczas przedstawienie w święto Śiwaratri. Od wieku dziesięciu lub jedenastu lat transy stawały się coraz częstsze, a w końcowych latach jego życia, okresy samādhi Ramakryszny zdarzały się codziennie.

Ojciec Ramakryszny zmarł w 1843 roku, po czym obowiązku rodzinne spadły na jego starszego brata Ramkumara. Ta strata przybliżyła go do jego matki i spędzał czas na aktywnościach rodzinnych i codziennym wielbieniu domowych bóstw, a także zaangażował się w kontemplacyjne aktywności, takie jak czytanie świętych eposów. Gdy Ramakryszna był nastolatkiem, finansowa pozycja rodziny pogorszyła się. Ramkumar założył szkołę Sanskrytu w Kalkucie, gdzie służył także jako kapłan. Ramakryszna przeniósł się do Kalkuty w 1852 roku z Ramkumarem aby pomagać mu w pracy kapłańskiej.