Pitagoras
Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagoras) (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk, założyciel tzw. szkoły pitagorejskiej w Krotonie (południe Włoch). W szkole tej rozważano między innymi takie problemy matematyczne, jak podwojenie sześcianu, trysekcja kąta, kwadratura koła itp. Do klasycznej wiedzy matematycznej przeszło słynne twierdzenie, powszechne zwane twierdzeniem Pitagorasa.
O samym Pitagorasie wiemy niewiele. Prąd filozoficzno-religijny związany z jego imieniem trwał przez dwa wieki i nie sposób ustalić, co on zawdzięcza Pitagorasowi, a co jego uczniom. Dlatego mówić należy raczej o pitagoreizmie.
Według większości opisów Pitagoras żył około 80 lat, chociaż relacja anonimowego autora twierdzi, iż żył on aż 104 lata. Według jednej z wersji zmarł w Metaponcie w domu zapaśnika Milona, ocalony z pogromu Krotony, zaś innej – rewolty tej nie przeżył. Według wielu źródeł jego żoną była Teano, z którą miał dwóch synów: Telangesa i Menezarcha.
Mistrz Pitagoras - jest jednym z wielkich ojców zachodniego okultyzmu, ezoteryki, magii i hermetyzmu.
Foremny pięciokąt gwiaździsty, złota gwiazda pentagramu stojąca na dwóch nogach to Godło Pitagorejczyków, znawców matematyki, geometrii, astronomii i astrologii, alchemii oraz numerologii. Pięć wielkich nauk wyzwolonych jest podstawą opanowania mądrości Pentagramu wedle Pitagorasa.
Pentagram pitagorejski zawsze był symbolem prawdy i doskonałości, a to za sprawą "boskiej proporcji" - linie tworzące boki pięcioramiennej gwiazdy dzielą się w złotym stosunku (tzn. że całość tak się ma do większej części, jak większa część do mniejszej).
Pitagoras w swym ezoterycznym Bractwie, wprowadzając termin „filosophia” uzmysławiał, że prawdziwi Mistrzowie Ducha to Mistrzowie Miłości i Mądrości całkiem zjednoczonych. Nie ma wiedzy duchowej, nie ma Mądrości bez Miłowania, bo na podłożu energii Filos rodzi się Sophia! Jeśli ktoś nie może zdobyć Boskiej Wiedzy Mędrców, bo zbyt trudna i szuka uproszczeń, to dlatego że brak w tej osobie Miłości, Miłowania typu Filos, które jest dobroczynną sympatią i oddaniem z poświęceniem tak, że obłuda czy dwulicowość nie są możliwe.
Wielkie Białe Bractwo jako ruch duchowy zostało dzięki Talesowi i Pitagorasowi (VII i VI w p.e.ch.) rozprzestrzenione po całej Grecji, a potem nawet po Italii
Pitagoras z Samos znany jest z założenia i prowadzenia największego w Grecji Bractwa Mistyki, w którym wiedza gematrii była na bardzo wysokim poziomie, jednak w Indii i Tybecie takich Bractw zwanych Aśramami było co najmniej kilkaset. Mistrz Mistyki, Pitagoras przyjął ponad 600 Uczniów do Bractwa Zakonnego, co na owe czasy stanowiło ilościowy ewenement, jednak udało się to dzięki dobremu protektorowi w osobie Milona z Krotonu w południowej Italii, gdzie Bractwo Mędrca z Samos miało swój Aśram.
Bractwo czy Związek Pitagorejski był bowiem Aśramem, Świątynią Ducha Mądrości, a nie miejscem bezdusznej analizy wzorów, regułek i cyferek, bez pożytku dla Samodoskonalenia Człowieka. Mistrz Pitagoras przyjmował do swej Szkoły Duchowej zarówno kobiety jak i mężczyzn, a jako ośrodek awangardowy i egalitarny wymagał nie tylko dochowania tajemnicy powierzonych sekretów, ale też i materialnego zaangażowania we Wspólnotę Bracką. Wiedza duchowa nie może być samodzielnie uczona przez osoby niedouczone, które ledwie liznęły poważnych zagadnień, ale ich dobrze nie opanowały.
Kulty wschodnie przyjmowały się w Europie chociażby dzięki metafizycznej filozofii greckich Mędrców takich jak Pitagoras czy Mistrz Zenon (stoicyzm), którzy wspierali boską wiedzę o świecie astralnym, życiu pozagrobowym czy osiąganiu ataraksji (wyciszenia) i reinkarnacji dusz.
Wielki grecki Mistrz Mądrości, filozof, numerolog i asceta, Pitagoras, nauczał o cyklicznych wcieleniach, o reinkarnacji, a nawet znane są niektóre jego poprzednie wcielenia jako Etalides przed wojną trojańską, jako Euforbus w czasie wojny trojańskiej, potem jako Hermotimus z Samos, a i jeszcze jako Pyrros z Delos. Piąte w kolejności tej listy to wcielenie znane jako Pitagoras z Samos, które dopełnia cykl rozwojowy wtajemniczonego Pielgrzyma Drogi symbolizowany Pięcioramienną Gwiazdą (Tara) lub Pięciopłatkowym Kwiatem Lotosu
Pitagoras w swoich czasach używał pojęć z zakresu arytmetyki i geometrii dla opisu doznań mistycznych.