Dźanaka
Janaka (Sanskryt: जनक), znany także jako Radźa Janaka (राजा जनक, rājā janaka) - imię przybranego ojca Sity, władcy królestwa Mithila, znanego także jako królestwo Videha, znajdującego się pomiędzy na wschód od rzeki Gandaki, na zachód of rzeki Koshi, na północ od Gangi i południe od Himalajów, w miejscu gdzie obecnie znajduje się indyjski stan Bihar oraz nepalski stan Mithila. Dynastia Dźanaki rządziła królestwem Videha ze stolicy znajdującej się w starożytnym mieście Mithila, w dzisiejszych czasach znanym jako Janakpur.
Życiorys i legendy
Ojciec Dźanaki, król Mithili o imieniu Nimi był bezdzietny. Zwrócił się do ryszi Wasisztha z prośbą o odprawienie rytuału (jadźńa). Ponieważ Wasisztha był zajęty innym rytuałem, poprosił króla by zaczekał. Ten jednak udał się do innego kapłana o imieniu Gautama, który odprawił rytuał. Gdy Wasisztha skończył odprawiać poprzedni rytuał udał się do króla Nimi. Gdy dowiedział się, że jadźńa została już odprawiona, wpadł w gniew i rzucił na króla śmiertelną klątwę, mocą której król miał zostać bez ciała (videha). Król Nimi natychmiast zmarł. Ponieważ nie miał potomków, z jego ciała mędrcy wytworzyli natychmiast syna. Ponieważ jego ciało ubito jak w masielnicy nazwano go Mithi (ubity) Janaka, a jego dynastię Videha.
Król Dźanaka również nie miał potomków. Pewnego dnia wędrował i znalazł na polu dziecko zrodzone z bruzdy. Niebiański głos powiedział mu, że imię dziewczynki to Sita i że jest jego córką, a przez jej małżeństwo z Ramą także jego teściem.
Według różnych źródeł Dźanaka był wielkim joginem i mędrcem pełnym czystości. Padma Purana opisuje podróż Dźanaki do niebios z przystankiem w piekle. Kiedy Dźanaka był gotów by dzięki swym jogicznym mocom opuścić swe ciało, został zabrany przez niebiański pojazd (wimana) do nieba. Bóg śmierci, Kāla ukazał mu piekielne cierpienia jakim poddawane są niegodziwe dusze. Dźanaka wezwał imię Rāma, przez co rozpuścił karman nieszczęśników. Następnie kontynuował swą podróż do Niebios.