Nada
Nada (नाद Nāda) - dosłownie: dźwięk, ton, wibracja; energia drgania, która manifestuje się jako dźwięk; wewnętrzny mistyczny ton. Inne nazwy wewnętrznego dźwięku to śabda lub dhwani. Nada staje się słyszalna dla osoby, gdy należycie zostaje oczyszczona sieć subtelnych kanałów energii zwanych nadi.
Nada-bindu - oznacza pierwotne drganie, pradźwięk, z którego rozwinął się Wszechświat.
Nada-Brahman - to dźwięk symbolizowany jako wibracja OM, AUM, Pranawa, dźwięk Brahmana, Wszechducha, wzniosła wibracja Ducha Świętego. Według Jogaśikha Upaniszady (3.3), nada jest drugim poziomem przejawienia się Absolutu, Brahmana, jako dźwięku.
Istnieją cztery poziomy wibracyjne Nady, a Nada-Brahman, wibracja Boga słyszalna jest jedynie na najwyższych stopniach duchowego Oświecenia, w głębokim Samadhi.
Anahata-Nada - to wibracja słyszana w głębinach serca, podczas wsłuchiwania się w serce i duszę mieszkającą w sercu, także dźwięk ciszy.
Subtelny dźwięk wewnętrzny, słyszalny dla praktykujących, niesłyszalny zwykle dla otoczenia, przejawia się na wiele sposobów, a pewne charakterystyczne cechy pozwalają odróżnić także nadę od dźwięków generowanych przez dolegliwości organiczne w uszach lub jednym uchu. Darśana-Upaniszada (6.36), rozróżnia trzy kolejne grupy wibracji wewnętrznej: dźwięki konchy (szum muszli), dźwięki chmury burzowej (pomruki burzowe), dźwięki górskiego wodospadu (szum wody w wodospadzie).
Traktat jogiczny Nadabindu-Upaniszada (34 i następne) opisuje pierwszą grupę przejawienia się subtelnego dźwięku nadycznego do dźwięku wydawanego jako szum czy łomot przez ocean, chmurę burzową, kotły lub wodospad. Druga grupa przypomina dźwięk bębenka, bębna lub dzwonu. Trzecia grupa wibracji podobna jest do dźwięku dzwoneczka, dźwięku fletu lub brzęczenia lecącej pszczoły (odgłosów z ula). Wsłuchiwanie się w takie odgłosy w przyrodzie pozwala wedle jogi szybciej osiągnąć poziom zdolności słyszenia nady.
Traktat jogów, Hamsa-Upaniszada (16) opowiada o dziesięciu formach wewnętrznego dźwięku, z których ostatnia nazwana jest terminem megha-nāda, co zwykle tłumaczone jest jako "dźwięk chmury burzowej", jednak może także oznaczać "chmurę dźwięku" lub "burzę wibracji".
Intensywne medytacje z nadą oferuje zaawansowana praktyka jogi, która gromadząc wszystkie nadyczne praktyki zwana jest Nada Jogą. Należy jednakże odróżniać wsłuchiwanie się w dźwięk bicia serca czy szum przepływu krwi lub dźwięki pracy innych organów wewnętrznych ciała, a także dźwięki z uszkodzeń dróg nerwowych i dzwonienia w uszach, od dźwięków nadycznych, które nie mają organicznego pochodzenia.