Pandu
W eposie Mahabharata Pandu (Sanskryt: पाण्डु, Pāṇḍu, dosłownie żółtawy, białawy, blady ), był królem Hastinapur, synem Ambaliki i Wjasy. Jest on powszechnie znany jako ziemski ojciec Pandawów. Był wielkim wojownikiem i w czasie swych rządów rozszerzył obszar swego królestwa.
Pandu został nauczony łucznictwa, polityki, administracji i religii przez Bhiszmę. Był on doskonałym łucznikiem i Maharathi. Został następcą tronu i królem Hastinapur. Poślubił Kunti, przybraną córkę Kuntibhodźa. Pandu w późniejszym okresie podbił terytoria Królestwa Sindu, Kaśi, Anga, Królestwo Trigarta, Kalinga, Magadha, etc., w taki sposób ustanawiając na nowo panpwanie dynastii nad wszystkimi królami i zwiększając zasięg swego imperium. W czasie ten militarnej kampanii poślubił również Madri, księżniczkę Madry.
W czasie polowania w lesie, (patrząc z oddali jego widok został częściowo przesłonięty przez krzaki i drzewa) Pandu przeoczył Ryszi Kindama i jego żonę, którzy uprawiali miłość w formie jeleni i wystrzelił w nich strzały, uśmiercając Rysziego. Umierający mędrzec rzucił klątwę na Pandu, ponieważ nie tylko zabił ich w czasie uprawiania miłości, ale nie miał z tego powodu wyrzutów sumienia. Król Pandu kłócił się z mędrcem Kindama przekręcając nauki mędrca Agastja o prawie Kszatrijów do polowania. Mędrzec Kidama przeklął wtedy Pandu, że jeśli zbliży się do swoich żon chcąc uprawiać miłość, to zginie. Smutny i szukający pokuty za swe działanie, Pandu wyrzekł się królestwa i żył ze swymi żonami jako asceta