Gurujoga

Gurujoga - sanskr. गुरु योग guruyogah - pojednanie z guru, zjednoczenie z mistrzem duchowym jest bardzo istotną praktyką we wszystkich szkołach jogi z obszaru Himalajów, Pamiru i Tybetu. Traktat Gurugita opisuje cechy, rolę oraz właściwą relację pomiędzy uczniami a guru. Konieczność rozwijania związku z guru trwającego nawet po jego śmierci jako przewodnikiem duchowym podkreśla zarówno joga jak i tantra oraz wszystkie pozostałe dharmiczne nurty hinduistyczne. Nie ma oświecenia bez Guru. Nie ma wyzwolenia bez Guru.

Rozwijanie właściwego związku z żyjącym mistrzem-przewodnikiem nazywane jest praktyką Gurujogi. Gurugita jak i inne traktaty wymieniają osiem rodzajów guru o coraz wyższych umiejętnościach i coraz bardziej boskiej randze. Stopnie Guruttwa pokrywają się z opisywanymi ośmioma stopniami duchowej realizacji, oświecenia czy wyzwolenia.

Konieczność nauki od boskiego guru pokazuje zarówno traktat Hathajoga-Pradipika jak i Śiwapurana czy Joga-Kundali-Upaniszada. Guru porównywany jest często ze sternikiem łodzi, wysławiany i wielbiony na równi z bogami (dewa, dewata), do których prowadzi ludzi, ale można też znaleźć ostrzeżenia przed oszustami, którzy nie posiadają oświeconej realizacji oraz ostrzeżenia przed szkodliwością porzucania guru nawet po osiągnięciu wewnętrznych celów i tak zwanej duchowej doskonałości.

Traktat Śiwasanhita (3.13 i następne) powiada: "Bez wątpienia guru jest naszym ojcem, guru jest naszą matką, guru jest przejawionym Bogiem (Dewą - bóstwem, aniołem, Bogiem). Dzięki łasce guru (prasadam) osiągamy wszystko to, co dla nas pomyślane".

Traktat Adwajatarakopaniszada (14 i następne) powiada: "Guru - prawdziwy nauczyciel doskonale zna Wedy, czci Wisznu, wolny jest od zazdrości, jest czysty, opanował jogę, koncentruje się na niej i ma jej naturę".

Traktat Saurapurana (68.11) podaje zgubne karmiczne skutki porzucenia guru, od którego przyjęło się inicjacje (święcenia): "Tego, kto opuszcza swego nauczyciela, spotka rychła śmierć, a tego, kto przerywa recytację mantry otrzymanej od guru, dotknie ubóstwo (nędza).

Gurujoga to praktyka bardzo popularna i mająca opinię mocnej i skutecznej na Wschodzie, głównie w systemach jogi oraz tantry, także w buddyzmie tybetańskim i bon, które zasadniczo są lokalnymi tybetańskimi odmianami jogi. Na zachodzie jednak Gurujoga bywa chorobliwie wiązana głównie z podejrzanymi sektami i rzekomymi manipulacjami przez wiele osób z satanistycznych, spirytystycznych, channelingowych i lucyferycznych kręgów coraz bardziej amerykańskiego New Age, które o praktyce duchowej zwykle nie mają nawet zielonego pojęcia. Gurujoga uważana bywa za źródło uwikłania i innych duchowych szkód przez chorych psychicznie pomyleńców oraz osoby opętane przez bardzo złe, demoniczne duchy, których celem jest zniszczenie wszelkiej autentycznej duchowości i uniemożliwienie ludziom oświecenia oraz wyzwolenia. Tymczasem uwikłaniem jest na Zachodzie zarówno lucyferyczny channeling z rozlicznymi demonami (asurami) uważanymi błędnie za mistrzów duchowych oraz praktyka jogi z samoukami i fitnessowymi oszustami, którzy nie są uczniami autentycznych Guru - mistrzów duchowych Jogi oraz Tantry.

Gurujoga jest bardzo zasadniczą podstawą duchowej drogi. Bez praktykowania Gurujogi w należyty sposób nie ma możliwości duchowej ascencji ani oświecenia. Brak podstawowych praktyk duchowych Gurujogi, takich jak opisana w Jogasutrach Ryszi Patańdźali piąta nijama: Iśwara-Prani-Dhanah czyli duchowe oddanie na służbę żyjącemu Api Guru (Starszy Mistrz) to wprost brak możliwości podjęcia duchowej drogi życia, brak możliwości duchowego rozwoju. Należy pamiętać, że nie ma podróży ku Brahma Bogu bez Śri Guruh! Nikt, kto nie praktykuje pod kierunkiem Guru, nie ma możliwości wzniesienia się ani o jeden stopiń wyżej w drodze duchowego rozwoju! Tylko boskie inkarnacje mistrzów duchowych, świętych guru, mają moc podniesienia człowieka odpowiednio przygotowanego i wytrwałego na kolejny wyższy stopień duchowego rozwoju!

Popularna forma praktyki Guru jogi polega na wizualizowaniu swojego mistrza nauczyciela naprzeciwko siebie, lub nad swoją głową, wzbudzanie w sobie uczucia oddania a następnie stapianie się z wizualizowaną postacią. Jeśli się ma prawidłowe podejście do Guru jogi, to praktyka ta nie niesie w sobie żadnych niebezpieczeństw, nawet jeśli Guru czyli po tybetańsku Rimpocze - mistrz duchowy okaże się nie tak wspaniały i nieskazitelny jak się na początku wydawał. Ważne dla powodzenia praktyki Gurujogi, żeby mieć świadomość, że atman (duch-umysł, dusza) mistrza nauczyciela uosabia wszystkie oświecone umysły we wszechświecie, wszystkie formy mistrzów (buddów) - tzw. jedność wszystkich wyzwolonych mistrzów mądrości. Prawdziwa Guru Joga ma miejsce wtedy kiedy faktycznie integrujemy swoje ciało, mowę i umysł z ciałem, mową i umysłem mistrza. W Gurujodze powtarzamy także proces inicjacji od guru czyli przekazy mocy jakie miały miejsce.