Wibracje żywiołów a krija joga

1. Krija Joga znana jest jako uproszczona Radża Joga, i podobnie jak Laja Joga czy Radża Joga praktykuje pewne elementy starożytnej sekretnej wiedzy o subtelnych ośrodkach zwanych ćakramami. Wielce praktyczną metodą jest rozbudzanie siedmiu subtelnych Ogni w każdym z siedmiu głównych ćakramów ciała, a także praktyka z wibracjami żywiołów. Krija Joga, podobnie jak Laja Joga oraz Radża Joga przywiązuje wielką wagę do dźwięków żywiołów przyrody, takich jak Lam, Wam, Ram, Jam, Ham, oraz Om i Aim. Pięć wielkich żywiołów, duchów przyrody jest wyrażanych i doświadczanych nie tylko przez mantrowanie pięciu sylab żywiołów, ale także poprzez koncentracje nad ich dźwiękami w ćakrach czy wsłuchiwanie się w dźwięk żywiołu w czasie głębokich, bardzo skupionych medytacji. Pięć ośrodków skupiania uwagi w tułowiu odpowiada pięciu żywiołom z których najważniejszym jest Akaśa, żywioł osadzony w lotosie gardła u nasady szyi wyrażany wibracją sylaby Ham. Dźwięk „Ha” w sanskrycie odpowiada niebu, duchowi, duszy oraz boskości, stąd przypisany jest do lotosu o szesnastu płatkach, który uważa się także za siedzibę Ognia duchowego, Ognia boskich dążeń, pragnień i potrzeb rozwoju jaźni ku doskonałości Bożej. Ośrodek Wiśuddha jak nazywany jest lotos gardła powiązany jest z pamięcią wibracji dźwięku, głosu i mowy, z jasnosłyszeniem, mową oraz tak zwanymi kronikami Akaśa czyli tym co zapisane jest w strukturze przestrzeni, próżni, w której umieszczone są formy stworzone z czterech bardziej zgrubnych żywiołów materii. W ośrodku sercu mamy dźwięk żywiołu wiatru czy powietrza oznaczony jako sylaba Jam (Yam) oraz powiązany z nim zmysł dotyku oraz czucia. W ośrodku splotu słonecznego mamy dźwięk żywiołu Ognia oznaczony wibracją Ram oraz powiązany z nim zmysł wzroku, widzenia i postrzegania. W ośrodku podpępkowym mamy dźwięk żywiołu wody oznaczony wibracją sylaby Wam (Vam) oraz powiązany z nim zmysł smaku i gustu. W ośrodku u podstawy kręgosłupa czy wręcz tułowia na poziomie pod kością ogonową mamy dźwięk żywiołu ziemi oznaczony wibracją głoski Lam oraz powiązany z elementem ziemi zmysł węchu, wrażliwość na zapachy, zdolność odczuwania i rozróżniania rozmaitych zapachów. Praktykując Krija Jogę należy uważać wielce na jej zdegenerowane współczesne odmiany pochodzące z channelingów a nie od autentycznych mistrzów duchowych, wedyjskich Ryszich i boskich Guru, które poznać między innymi po tym, że usuwają uduchawiającą sylabę Ham – od zawsze mantrę nasienną lotosu gardła, a w to miejsce wstawiają sylabę Śam, co jest poważnym nadużyciem wręcz uniemożliwiającym rozwój duchowy człowieka na bardziej zaawansowanych poziomach praktyki. Takich błędów jest sporo we współczesnych, newagowych formach zdegenerowanej „jogi”, w tym także zdegenerowanej „Krija Jogi” rodem bardziej z Ameryki i Kalifornii niźli z Indii czy Himalajów.

2. Ośrodek żywiołu ziemi, muladhara, związany jest ze zdobywaniem środków potrzebnych do życia, w tym z zarabianiem pieniędzy. Pierwotnie, ośrodek ten pozwala na uprawianie roli, zbieranie plonów, polowanie, i wszystko, co człowiek musi zrobić aby przeżyć w przyrodzie. Obrona życia i ochrona rodziny także przynależy do ośrodka podstawy zwanego także guzicznym lub sakralnym. Wszelka praca związana jest z ośrodkiem korzeniowym, z muladharą, ze zbiornikiem tego, co jest podstawą ludzkiego życia, a co w dużej mierze łączy ludzi ze zwierzętami jak spanie, jedzenie, aktywność rozmnażania, zdobywanie środków do życia. U ludzi zdobywanie środków do życia jest poszerzone, chociaż czasem ogranicza się u niektórych do zbierania tego, co wyrzucają inni lub tego, co przyroda sama zrodzi. Współczesny człowiek wiele czasu poświęca pracy dla zdobycia godziwej płacy, zatem Karma Joga staje się podstawową praktyką rozwoju duchowego w ćakramie lotosu muladhara w którym niczym królowa rządzi wibracja w postaci sylaby „Lam”. Warto dać sobie trochę czasu na zrozumienie zasad dobrego prosperowania i rozwój świadomości dobrobytu w oparciu o praktyki i zasady wywodzące się ze świadomości ośrodka guzicznego, sakralnego. Pierwszy Płomień Ognia jaki się rozwija, to ożywiający muladharę Płomień Wsparcia, Dotacji oraz Dawania, Dakszina Agni. Dakszina oznacza Datek, Dotację, Ofiarę i Wsparcie, co w życiu duchowym jest zdolnością do życia z jałmużny, datków ofiarowanych oraz zdolnością do dawania datków czyli wsparcia dla innych potrzebujących. Dakszina to także należyte zaopatrzenie tych, którzy są od nas zależni.

3. Ośrodek żywiołu wody, swadhiszthana uważana jest za ośrodek pragnień erotyczno-miłosnych, ośrodek rozwoju i sublimacji seksualności. Za rozmnażanie odpowiada pierwsza ćakra, a druga to życie miłosno-erotyczne człowieka uprawiane bardziej dla przyjemności niźli dla prokreacji. Smak połączony z estetyką, dobry gust, pragnienie odpowiedniego partnera czy partnerki, miłosne i erotyczne fantazje, to wszystko praca astralna w drugim ośrodku nazywanym czasem ośrodkiem seksu lub erotyki. Pragnienia obcowania płciowego dominują człowieka, gdy drugi od dołu tułowia licząc ośrodek jest mocno rozbudzony i dominuje świadomość ludzką. W tym ośrodku budzi się też potrzeba poznawania Jaźni, uświadomienia sobie kim i czym człowiek jest, a to za sprawą tego, że „Swah”, Jaźń, Ja, osadzone jest czy przytwierdzone do tego drugiego w kolejności ośrodka. Ludzie mają tutaj niesamowite fantazje i pragnienia erotyczno-miłosne połączone z indywidualizacją Jaźni oraz silnym egotyzmem wynikłym z budzenia się pierwiastka indywidualności. Adepci ścieżki rozwoju duchowego w tej fazie miewają związki miłosne krótkie i skomplikowane, mniemanie o sobie duże lub nawet wybujałe, a praktyki duchowe lubią spełniać jako pratyekowie czyli samotnie podążający ścieżką praktykanci-indywidualiści. Niemożność panowania nad silnymi skłonnościami miłosno-erotycznymi, wchodzenie w coraz to nowe miłostki chwilowe, pokazuje, że to jeszcze ciągle etap praktykowania w obrębie schematu drugiego lotosu o sześciu płatkach. Oczyszczanie i uwznioślanie ośrodka wodnego odbywa się z pomocą silnych praktyk z sylabą „Wam”. W ośrodku drugim rozwijamy Płomień Maślany jaki składa się bóstwom w ofierze ogniowej, Gryhapati Agni. Rozwija się świadomość ofiarnika i służebnika, właściciela ognia ofiarnego oraz przywódcy rodziny, gospodarstwa, a także rodu czy społeczności.

4. W ośrodku żywiołu ognia ożywianym i rozwijanym przez płomienną sylabę „Ram” budzony oraz kontrolowany jest ludzki apetyt, stąd jakość pożywienia, sposób jedzenia, mistyczna asceza w postaci postów i głodówek, to wszystko są aspekty pracy duchowego rozwoju w związku z lotosem manipura, ogrodem skarbów i klejnotów. Poszukiwacze przygód, poszukiwacze skarbów, ludzie, którzy odsłaniają tajemnice przyrody oraz bogactwa naturalne wywodzą się ze świadomości tutaj, w trzecim ośrodku zogniskowanej. Nie tylko ludzie podążający za własnym apetytem w pokarmach jakie konsumują. W trzecim ośrodku tułowia oczyszczamy, budzimy, rozwijamy i wzmacniamy Płomień Człowieczeństwa, Humanitaryzmu oraz poczucie Ludzkości, Waiśwanara Agni. Nara znaczy Człowiek, Istota Ludzka, Humanitarna, Świat Ludzi, a Waiśwa-Nara to dosłownie Wszechludzkość, Wszechczłowieczeństwo, poczucie ludzkości, poczucie bycia człowiekiem.

5. Serce to wielki temat rozwoju duchowego, wielki ośrodek każdego systemu praktyk jogicznych. W ośrodku serca mamy świadome wzajemne relacje pomiędzy ludźmi, partnerstwo, przyjaźń, wspólną pracę i aktywność, współdziałanie. W ośrodku serca jest siedziba płomienia wcielonej jaźni, coś jak kształt i forma atmana, duszy w danym wcieleniu, co jogini nazywają Dźiwatmanem. Wibracja dźwięku sylaby „Jam” pozwala na rozwój i sublimację wszystkiego, co związane jest z ośrodkiem serca o dwunastu symbolicznych lotosowych płatkach subtelnej energii. Serce to siedziba żywiołu wiatru, powietrza, Waju, w tym zdolności oddychania, a także wielki magnes umożliwiający przyciąganie tego czego chcemy jak i odpychanie tego, czego nie chcemy. Powietrze wchodzi do płuc przez obszar około lotosu sercowego, zwykle wiązanego z uczuciami wyższymi bez których człowiek jest tylko zwierzęciem, psychopatą, małpą o humanoidalnym kształcie. Wyższe ludzkie uczucia to maitri czyli przyjaźń i życzliwość dla ludzi dobrych, karuna czyli współodczuwanie i współczucie wobec cierpiących co wyraża się w ofiarnym niesieniu pomocy skrzywdzonym lub chorym, mudita czyli zadowolenie z dobra oraz bogactw tych, którzy są bogaci, co pozwala cieszyć się tak z własnych jak i cudzych sukcesów, upeksza czyli stoicki pokój wobec zła i złych osób, spokój pozwalający na właściwe osądzenie i ukaranie zbrodniarzy. Zbyt wrażliwe uczucia wyższe i subtelne mogą powodować neurotyzację osobowości, nadwrażliwość emocjonalną i w rezultacie utrudnić prawidłowy rozwój duchowy, a doświadczenie pierwiastka wcielonej duszy może nawet zatrzymać dalszy właściwy rozwój duchowy w kierunku Urzeczywistnienia Boga. W ośrodku serca rozpalany jest czwarty Płomień z Siedmiu Ogni Boskości w ćakramach znany jako Ahawanija Agni, Płomień Wewnętrznej Ofiary składanej w komnacie serca. Jest to Płomień subtelnych acz płomiennych i żarliwych uczuć wyższych.

6. Ośrodek Wiśuddha, lotos szesnastopłatkowy u podstawy gardła w szyi, to lotos duchowy, siedziba piątego żywiołu, elementu przestrzeni zwanego Akaśą. W tym subtelnym lotosie duchowym przyswaja się wiedzę otrzymaną z przekazu ustnego, tutaj słowa mistrzów przemieniają człowieka duchowo stając się zalążkiem metafizycznej wiedzy i mądrości, a uczeni wyrastają nieco ponad księgi i wszystko to, co jest już znane oraz opisane. Tutaj budzi się potrzeba sięgania ponad zwyczajne żywioły ziemskie ku Królestwu Duchowemu, podwójnie ku niebu jako kosmosowi pełnemu gwiazd i galaktyk oraz ku niebu jako siedzibie aniołów, archaniołów, archontów, bogów i bogiń oraz innych wspaniałych duchowych stworzeń bożych. Lotos Nadczystości, Wiśuddha, to początek Piątego Królestwa Przyrody, ludzi-aniołów, bóstw stąpających po ziemi czyli inaczej mówiąc stopień zdolności wstępowania do duchowej wspólnoty, budowania ciała światła i życia na zasadach Sanatana Dharmy. Sylaba „Ham” pozwala rozwijać się ćakrze Wiśuddha, a bez praktyki z sylabą „Ham”, skoncentrowaną wibracją piątego żywiołu, nie jest możliwe ani powstanie niebiańskiego ciała światła ani przynależność do prawdziwego Królestwa Duchowego. Sylaba „Ham” oznacza to, co niebiańskie, duchowe, boskie, anielskie, sama w sobie jest potencjałem do zaawansowanego rozwoju duchowego bez którego nie ma oświecenia, nie ma duchowego Urzeczywistnienia Jaźni. W niektórych zdegenerowanych postaciach pseudo Krija Jogi demony i ciemne oraz złośliwe jednostki wyrzuciły pracę z wibracją duchowego rozwoju „Ham” wstawiając innego rodzaju sylabę, „Śam”, jednak taka odmiana blokuje możliwość rozwoju duchowego człowieka na długie eony, co pokazuje jak złośliwymi dla ludzi są mroczni wysłannicy asurów i rakszasów, którzy zawsze chcą w jakiś sposób powstrzymać rozwój człowieka ku Bogu. Sylaba „Śam” ma swoje zastosowanie jako płatek lotosu muladhary oraz sprzyja rozwojowi stanów błogości i szczęścia, jednak jest to wszystko stosunkowo początkowy etap pierwszego lotosu czyli ośrodka guzicznego u podstawy tułowia. Takie cofnięcie się w rozwoju aż do ośrodka podstawy jest chytrą pułapką zastawioną przez kalifornijskie demony na nie mających zwykle pojęcia o ćakramach i Krija Jodze naiwnych adeptów na Zachodzie. Wniosek z tego, że ludzie muszą wiele się nauczyć, aby nie dać się zwodzić demonicznym oszustom, którzy w miejsce nauk Mahavatar Babaji chcą wcisnąć swoje własne wymysły nie poparte tysiące lat trwającą tradycją duchowej szkoły Jogi. W piątym ośrodku na szczycie tułowia, u podstawy szyi rozpalany jest piąty płomień wewnętrznego ognia duszy zwany Płomieniem Twórczości Duchowej, Samidbhavanama Agni, dzięki któremu spełniają się pobożne modlitwy do wszelkich bóstw, bogiń i bogów nieba czyli istot Królestwa Duchowego.

(Udana)

Mistrz Himalaya Swami

Linki zewnętrzne

PMH - Przekazy Mistrza Himalaja znajdują się na portalu Lajów