Dziewięciostopniowa Klasyczna Laja Joga

(Hridaya nr 28)

Zasadnicze pojęcia

Spróbujmy przyjrzeć się dzisiaj laja jodze w jej tradycyjnym, klasycznym ujęciu, w postaci, która zawsze niezmiennie rozpoczyna się od praktykowania zasad YAMAH i NIYAMAH.

Termin LAYA wywodzi się od czasownika LAY, co znaczy "iść", "poruszać się". Słowo zaś LAYAH niesie ze sobą takie znaczenia jak "stykanie się", "jednia", "przyleganie", "przyczepienie", "przymocowanie", "lgnięcie", "przynależność". Pokazuje to istotny proces jaki przechodzi osoba podążająca ścieżką LAYA w swym rozwoju duchowym. Aby "iść" należy połączyć się ze ścieżką, przylgnąć do niej, a nawet przynależeć w sensie jedni, utożsamienia. LAYAH znaczy tu też pewne zachowania i czynności ukryte pod tym mianem, takie jak: "ściskanie się", "obejmowanie się", "przytulanie się". Można powiedzieć szerzej, że jest to też "przyjmowanie kogoś do serca", "zawieranie kogoś w sobie", "wszystkoobejmujące ogarnianie".

Następna grupa znaczeń to "ukrycie się", "przyczajenie się" lub "czujne czyhanie, warowanie". Opisuje to pracę wewnętrzną, a w szczególności to wszystko, co pozostaje do zrobienia poprzez proces odosobnienia, niejako sekretnie, w ukryciu.

Trzecia grupa znaczeń terminu LAYAH to "fuzja", "zlanie się", "stopienie się", "roztopienie się", "rozpuszczenie się", "przetopienie się" w sposób w jaki wytapia się złoto, "rozpuszczenie dające wszelkie rozwiązania". Pokazuje to cały alchemiczny niejako proces przemiany i transformacji.

Ostatnia grupa znaczeń to korona i istota całego procesu Lajah. Oto "zaniknięcie", "unicestwienie", "zanik", "wygaśnięcie", "skasowanie". Jest to śiwaicki w swym duchu aspekt przemiany ludzkiej duszy. Zwrot LAYAM YAA oznacza tyle, co "być rozpuszczonym" lub "być unicestwionym". Rzecz dotyczy oczywiście tej fałszywej, materialnej osobowości zwanej też niskim ego.

W bardziej wewnętrznym sensie termin LAYAH używa się w znaczeniu "wchłonięcia" lub "pochłonięcia umysłu", "wyłącznego oddania" (pranidhana), także "głębokiej koncentracji". Stan LAYAH to także "rozluźnienie umysłu", "bezczynność umysłu". Możnaby powiedzieć, że jest to proces wchłonięcia umysłu w głębokiej koncentracji lub też rozluźnienie w głębokim oddaniu się koncentracji. PRALAYA to "odpocznienie" i "miejsce odpocznienia" zarazem, "siedziba" lub "miejsce pobytu", miejsce odpocznienia. Oto miejsce do którego prowadzi koncentracja, satkara.

Om Layanam

Termin LAYANAM używany jest po pierwsze, w znaczeniu lgnięcia i przynależności. Umacnia przynależność, powoduje trzymanie się razem, oznacza przyleganie i uchwycenie się czegoś. Jest to przymocowanie się do czegoś lub do kogoś.

Po drugie, w znaczeniu "odpoczynku", "wytchnienia", "spokoju", "podpory" lub "podstawy". LAYANAM zatem to "odpocznienie w podstawie spokojnego miejsca", a także "oparcie się o spokój" lub też "spokojne leżenie". Stąd spora ilość praktyk w leżącej asanie (postawie) medytacyjnej.

Po trzecie, LAYANAM to "miejsce spoczynku" zwane też "DOMEM". Tak to ze samego znaczenia słowa możemy dowiedzieć się wszystkiego co ukryte jest za procesem praktykowania tej formy jogi.

Lay, lay, lay, lay, lay, lay, lay, lay!
Lay, lay, lay, lay, lay, lay, lay!
Podążaj do Twego niebiańskiego Domu.
Podążaj, podążaj, podążaj!

Tak jak czasownik LAY znaczy iść, podążać, tak sam słowotwórczy, mantryczny rdzeń LI oznacza "rozpuszczenie", "wchłonięcie", "zdezintegrowanie". Rdzenna sylaba LAH jest przymiotem Pana Indra, Króla Niebios Powietrza (Moce, Zwierzchności, Panowania), oznacza wszechrozpuszczającą negację. Sylaba ta w języku mantrycznym przynosi powodzenie, rozwija chwałę, dostojność i daje wszechwystarczalność. Jest to wibracyjne imię żywiołu ziemi i imię władcy zmysłu zapachu.

Sylaba rdzenna YAH to imię wibracyjne żywiołu powietrza (nieba), a także imię władcy zmysłu dotyku (czucia, intuicji). Symbolizuje archetyp PIELGRZYMA, czyli kogoś, kto idzie, podąża. Określa też wóz lub pojazd (yana) służący pielgrzymowaniu, podążaniu. Jako przymiot rozwija wszechprzenikliwość, intuitywność i wgląd, także splendor jasności lub blasku - światłość. W efekcie praca zorientowana na ŚWIATŁOŚĆ jest podstawą laja jogi.

Jak wewnątrz tak na zewnątrz

Podstawowe dwa terminy rozwijają się w największą prawdę o całym wszechświecie i rzeczywistości. WYASZTI to termin określający mikrokosmos, to co najmniejsze i jego strukturę. SAMASZTI to termin określający makrokosmos, czyli to co jest ogromem i co jest wielkie. Relacja WYASZTI - SAMASZTI to wzajemne oddziaływanie takie jak człowiek - środowisko, planeta - system słoneczny, atom - materia. Małe jest wyaszti, a duże samaszti. Umysł jest wyaszti, a rzeczywistość jest samaszti. Studiując jedno czy też drugie osiągamy tę samą wiedzę o wszystkim. Całość to jakby przekształcenie wzajemne wyaszti i samaszti.

Zasada "jak wewnątrz tak na zewnątrz" to wielkie duchowe prawo zwane wręcz zasadą analogii, lub prawem podobieństwa. Wyaszti to punkt, kropla i proces zagęszczania, jest to bindhu. Samaszti zaś to okrąg, koło, ćakra i proces rozszerzania, ekspansji. Obraz okręgu z punktem w środku ukazuje nam ideę zawartą w obu tych terminach: Makrokosmos i mikrokosmos są ze sobą powiązane w oparciu o prawo analogii i mogą się wzajemnie w siebie przekształcać.

Logos Atomem Boga

Termin BRAHMANDA oznacza potężne życie kosmiczne zwane przez nas systemami słonecznymi lub LOGOSAMI. Właściwie każda formacja życia kosmicznego jest LOGOSEM na skalę makro- bądź mikrokosmiczną. Człowiek jest BRAHMANDĄ tak samo jak atom wodoru czy planeta Jowisz. W szczególności gwiezdne układy posiadające własne planety są Logosami. Także sfery (równiny) niebiańskie są samoistnymi Logosami. Tak zwane LOKA (miejsce, lokum) to właśnie sfery w świadomości aniołów (dewa), czyli subtelne LOGOSY.

LOGOS jest zbiorowiskiem świadomości i w swej strukturze przypomina nam organizację taką jak LAS. Zatem BRAHMANDA to ekosystem. Kiedy rozważamy pojedyńczą istotność indywidualną, będącą cząstką LOGOSU, wtedy mówimy o tzw. PINDA, co oznacza jednostkę, pojedyńczy samodzielny byt. Przypomina to DRZEWO w strukturze organizacyjnej LASU. PINDA to mikrokosmos w obrębie swej własnej samoświadomości. LOGOS to ucieleśnienie makrokosmosu współistniejących ze sobą w harmonii indywidualnych bytów.

Świadomość każdego organu (nerki, serce etc.) w naszym ciele to osobna PINDA o własnej indywidualności i specyficznych funkcjach. Wspólnie jako ludzkie ciało tworzą LOGOS będący świadomością ciała. Cała Hierarchia Duchowa łącząca wszystkich Nauczycieli Duchowych ludzkości, to LOGOS Dźagadguru (Nauczyciela Świata). Każdy pojedyńczy Guru jest indywidualnym elementem tej organizacji, czyli jakby DRZEWEM, co zwie się PINDA. Jeszcze inaczej, element to PINDA, zaś zbiór elementów stanowiący odrębną egzystencję to już BRAHMANDA.

Chrystus jako osobnik żyjący dwa tysiące lat temu to PINDA. Chrystus jako Kościół gromadzący skupione w świadomości Chrystusowej osobniki to już LOGOS. Mistrz żyjący w świadomości uczniów to już LOGOS. Jedno Ciało, jeden Duch, jedna Krew, jedna Myśl.

MEDYTACJA DRZEWA służy rozwinięciu indywidualnej świadomości. Jest to praca nad rozwojem jednostki stanowiącej odrębną całość. Wyróżnia się zwykle pięć lub siedem faz cykli przemian zachodzących w świadomości mikrokosmosu WYASZTI - PINDA. Stan wyaszti odnosi się raczej do okresu w którym możemy nie być nawet świadomi swego istnienia jako odrębnego bytu. PINDA to wyaszti które jest samoświadome swego istnienia i pragnie tę samoświadomość rozwinąć i pogłębić.

BRAHMANDA odpowiada świadomości MROWISKA, zaś PINDA to świadomość MRÓWKI. Oznacza to, że LOGOS skrywa w sobie świadomość uniwersalną, powszechną i ponadosobową, zdolną do zawierania w sobie innych, mniejszych struktur organizacyjnych, które są autonomicznymi jednostkami. ISTNOŚĆ zaś jako struktura pojedyńcza skrywa świadomość indywidualną, osobową i osobistą. Człowiek to PINDA, Ludzkość zaś to LOGOS, o ile tylko współistnieje w sposób harmonijny jako jeden żywy organizm. Jest to lekcja której musimy się nauczyć, zanim zapanuje Złoty Wiek Prawdy.

W Ciemnym Wieku (Kali Yuga) ogół ludzi zachowuje się jako PINDA, jako indywidua i osobistości. W Złotym Wieku (Satya Yuga) każdy człowiek współistnieje w społeczeństwie bardzo świadomie jako część LOGOSU zwanego LUDZKOŚCIĄ, a nawet więcej jako harmonijna cząstka PLANETY ZIEMI, LOGOSU PLANETARNEGO w którym żyjemy. Jest to manifestacja zbiorowej, uniwersalnej świadomości, w której nie ma oddzielania się, zaś dominuje unifikacja, współdziałanie i współzależność jako świadomość LOGOSU. Złoty Wiek to wzniesienie się ponad osobistą świadomość samego siebie w swoim ciele ku świadomości wszystkich istot jako jednego żywego organizmu z którym się identyfikujemy.

LOGOS kościołów chrystusowych, LOGOS kościołów buddyjskich, LOGOS kościołów hinduskich - wszystkie one muszą stać się jednym LOGOSEM BOGA. To wzniesienie się ponad podziałami, roztapiające mniejsze egoizmy w większych, spowoduje obudzenie świadomości Złotego Wieku, który trwać będzie ponad dziesięć tysięcy lat (Dokładnie 4/10 roku platońskiego).

Niewątpliwie największym LOGOSEM, najpotężniejszą BRAHMANDĄ jaką sobie potrafimy wyobrazić, jest MAHAAKAŚA - Wielka Przestrzeń, Wielki DUCH, Pustość, Przestrzeń, Eter. Niezliczone światy (czytaj: Logosy) w fazie początku rozwoju, w fazie środkowej, w pełni rozkwitu, a także w fazie schyłkowej, wypełniają Wielką Przestrzeń Ducha. Ten SUPERLOGOS, taki, że już większego odeń nie ma, nazywamy zwykle BOGIEM.

Nauka o LOGOSACH jest zwykle wiedzą (WEDA, GNOZA) o systemach planetarnych we wszechświecie, o sferach i planach egzystencji, o niebiosach i boskich sferach w których mieszkają anioły (dewy). Nauka o najwyższym LOGOSIE jest inaczej OBJAWIENIEM BOGA. W terminach laja jogi LOGOSY przejawionego świata materialnego zwiemy ciałami lub przyrodą, naturą. Daje to znaczenie pojęciu WIRAT (żywe ciało).

Miejsca zogniskowania pewnych szczególnych sposobów rozumienia i odczuwania Żywego Ciała, WIRAT, zwane są PITHA, co znaczy miejce lub ośrodek uświadamiania. Zwykła świadomość ogółu ludzkości w Kali Yudze pozostaje zogniskowana, umiejscowiona w jednym z czterech obszarów PITHAH, jak następuje: u podstawy tułowia, pomiędzy odbytnicą a narządami płciowymi; dalej wewnątrz podbrzusza, pod pępkiem; w okolicy splotu słonecznego, w górnej części brzucha i w ośrodku serca pod mostkiem, na wysokości splotu kardialnego. W istocie są to obszary ośrodkowe świadomości czterech typów ludzkich wewnątrz ich ciał, na tle WIRAT LOGOSU.

Tyle tytułem esencjonalnego wprowadzenia do klasycznego ujęcia LAYA YOGI jako dziewięciostopniowego pojazdu rozpoczynanego od pracy nad pięcioma YAMAH i pięcioma NIYAMAH, a więc zawsze odnoszącego się do dziesięciopłatkowego lotosu splotu słonecznego.

Hum!

Himalaya Swami