Bhagawata Purana

Kryszna unosi górę Gowardhana aby uchronić swych przyjaciół przed piorunami zsyłanymi przez Indrę

Bhāgawata Purana – piąta purana według tradycyjnego spisu, zwana też Śrīmad Bhāgavatam lub Bhāgavata. Napisana w sanskrycie składa się z 12 ksiąg (skanda) i według niektórych źródeł z 13 tysięcy, a innych z 18 tysięcy ślok czyli wersów. Jedna z najbardziej znanych i najczęściej studiowanych puran wisznuickich, nakierowanych na wielbienie różnych awatar Pana Wisznu, a w szczególności Śri Kryszny.

Autorstwo Bhagawat purany przypisywane jest Wjasie, czas powstania nie jest dokładnie znany, większość dzisiejszych uczonych datuje dzieło na IX lub X wiek n.e.

Intensywne osobiste bhakti (uwielbienie) opisywane w Śrimad Bhagawatam jest nakierowane głównie na Krysznę jako Boga w ludzkiej formie. Dziesiąta księga (canto), która jest dedykowana Krysznie zajmuje około jedną czwartą całej Bhagawaty. Jest to najlepsze źródło historii o życiu Kryszny, począwszy od wydarzeń poprzedzających jego narodziny, po dzieciństwo i dorosłe życie. Ukazuje Krysznę we wszystkich etapach i warunkach ludzkiego życia. Zawiera także instrukcje dotyczące praktyk bhaktystycznych, analizę bhakti i opisy różnego rodzaju bhakti.

Bhāgavata ma formę historii opracowanej przez Wjasę i opowiadanej przez jego syna Sukadewę umierającemu królowi Parykszitowi, który zawdzięcza swe życie Krysznie. Pragnącemu usłyszeć o Krysznie przed śmiercią, Sukadewa recytuje Bhagawatę umierającemu Parykszitowi przez siedem dni.

Bhagawata oprócz Bhagawad Gity jest jednym z głównych pism świętych Wisznuitów.