Gowardhana

Gowardana, Govardhana, w sanskrycie: गोवर्धन) to święte wzgórze krysznaitów, znajdujące się koło miasta Vrindavan w Indiach. Jest to miejsce ważne dla wyznawców wisznuizmu a szczególnie krysznaizmu i Gaudija wisznuizmu. Corocznie rzesze pielgrzymów podczas ceremonii Parikrama okrążają Gowardanę modląc się, medytując i śpiewając pieśni religijne (bhadżan). Nazwa wzgórza pochodzi od słowa go-krowa lub zmysły, promienie i vardhana-zwiększać i tłumaczona jest przez wisznuitów jako: Ta, która powiększa zakres zmysłów, czyli zwiększa oddanie i miłość dla Najwyższej Osoby Boga - Bhagawana Kryszny. Przebywanie w pobliżu góry ma przybliżać wieczną duszę (atmana) do Boga, a śiwaici tłumaczą nazwę wzgórza jako zwiększające promienność czyli miejsce duchowego oświecenia Gopala Kryszny.

Wzgórze jest uznawane za święte, ponieważ tu i w okolicach spędzili dzieciństwo i młodość dwaj boscy bracia: Kryszna i Balarama (będący razem Najwyższą Osobą Boga) a Kryszna jako dziecko dokonał cudu, podnosząc wzgórze Gowardana na jednym palcu ręki, aby osłonić pasterzy i krowy przed deszczem. Wg Śrimad Bhagawatam Indra był zazdrosny o dziecko Krysznę, któremu wszyscy oddawali cześć jako Najwyższemu Absolutowi i źródłu wszystkich żywych istot, w tym także dewów. Dlatego Indra zebrał wszystkie chmury i nakazał im wylewać potoki wody na okolice Vrindavanu, gdzie z pasterzami przebywał Najwyższy Bóg Kryszna. Ulewa trwała nieprzerwanie przez 7 dni i nocy. Wówczas Kryszna jednym palcem podniósł wzgórze i trzymając je jak parasol, osłonił przed deszczem krowy i pasterzy. Indra musiał uznać się za pokonanego i zaczął modlić się pokornie do Kryszny, po czym odszedł do swojej niebiańskiej siedziby. Ten mit został spopularyzowany na świecie przez ruch Hare Kryszna.