Ustanawianie Wewnętrznego Przewodnictwa

(Hridaya nr 30)

Spróbujmy powędrować dzisiaj do relnej praktyki duchowej, dzięki której możliwym będzie łatwe nawiązywanie kontaktu z tak zwanym Wewnętrznym Głosem. Nasza wewnętrzna jaźń, głos serca, czy jak wolisz głos milczenia może zacząć w nas mówić jasno i wyraźnie. Przygnębienie i depresja są wielkimi przeciwnikami kontaktu z Duchowym Przewodnikiem wewnątrz własnego serca. Jogini zwą Iśwarą źródło owego głosu i duchowego kierownictwa, utrzymując przy tym, iż jest to Głos Boga wewnątrz nas. Spróbujmy ująć sobie w kilka punktów cały zasadniczy proces praktyki duchowej, który bazuje na zaleceniach do modlitw i kontemplacji znanych we wszystkich tradycjach religijnych i duchowych. Wystarczy, jeśli cały zestaw ćwiczeń zajmie ci kilkanaście minut, a maksymalnie jedną godzinę.

1. Wstań we wczesnych porannych godzinach, pomiędzy 3.00, a 6.00 rano czasu miejscowego (w czasie letnim dodaj godzinę). Jest to pora zwana Brahmamuhurtą, kiedy boska energia jest najbardziej intensywna. Już samo czuwanie w tym czasie pozwala przezwyciężyć wszelkie życiowe słabości. Umyj zęby i wypłucz usta dwukrotnie. Osoby ze swej natury bardzo emocjonalne powinny wziąźć krótką ale dokładną kąpiel aby zmyć senne i astralne wrażenia.

2. Zasiądź do ćwiczeń duchowych w postawie jogów zwaną padmasana (kwiat lotosu) lub sukhasana (siad turecki, skrzyżny). Pierwszy sposób przynosi cudowne moce, drugi - łatwiejszy - daje wszelkie powodzenie i pomyślność. Trzymaj plecy prosto, dłonie ułóż na kolanach w geście zwanym Dźniana Mudra lub Ćin Mudra. Odpręż całe ciało uważając przy tym aby zachować prostą postawę tułowia. Rozluźnij kolana i dłonie. Palce dłoni są tak ułożone iż wskaziciel dotyka zgięcia kciuka, a pozostałe trzy palce są wyprostowane. Gdy wnętrze dłoni skierowane jest ku niebu - jest to Ćin Mudra. Gdy wnętrze dłoni kieruje się w dół - jest to Dźniana Mudra zwana postawą budzenia wewnętrznej mądrości.

3. Zapal przed sobą świecę lub małą lampkę oliwną (może być także naczynie z ogniem ofiarnym). Wskazane także kadzidło, dla celów duchowych najlepiej aromat różany. Możesz użyć też olejków różanych. Wspaniale pomagają rozwijać duchowe właściwości serca i duszy. Pozostaw tylko światło zapalone przed sobą, gasząc inne źródła światła. Światło dobrze jest trzymać przed sobą na wysokości poziomu oczu , a przynajmniej serca. Zwróć uwagę na bieg myśli i uczuć twego umysłu, obserwuj je przez chwilę, niejako próbująć dotknąć głębi swego wnętrza. Skupiaj się coraz bardziej na źródle światła przed sobą, aż blasku i jaśnienia doświadczysz wewnątrz siebie. Jest to ćwiczenie Dźjotiszmati, co zwiemy inaczej rozjaśnianiem umysłu. Skupianie na płonącym źródle światła jest podstawową praktyką adeptów hatha i radża jogi, a także sufich i ryszich. Wpatruj się w jasność obserwując strumień umysłu i wsłuchując się w dźwięki porannej ciszy.

4. Skup uwagę na odczuwaniu swojego oddechu. Wsłuchaj się w szum własnego oddechu. Wdychaj swobodnie i głęboko powtarzając w myśli sylabę SOU (Sau, Soł), która zdaje się być dźwiękiem wdechu. Wydychaj luźno z myślą ułożona w sylabę HAM, która zdaje się brzmieć w umyśle jako dźwięk wydechu. Oddech jest odprężony, głęboki i swobodny. Podstawowa fraza (mantra) krija i hatha jogi służąca zbudowaniu psychicznej równowagi i harmonii zdaje się kołysać w myślach jako jedyna myśl pozostająca w umyśle. Osoby neurotyczne powinny wykonywać tę praktykę w maksymalnej ilości 24 oddechów. Zrównoważenie psychiczne i duchowa stabilność są konieczne na duchowej ścieżce. Zwykle wystarczy ćwiczyć w seriach po cztery oddechy. Można zrobić dwie lub trzy serie z pauzami na swobodną obserwację światła.

5. Praktyka wibrowania pradźwięku zwanego Prańawa jest kolejnym punktem praktyki. Prańawa jest dźwiękiem przenikającym cały wszechświat, wibrującą duszą kosmosu. Celebruj uroczyście twoje kosmiczne narodziny z Ducha, narodziny jako istoty której świadomość rozprzestrzenia się na cały wszechświat. Zwykle wibrujemy dźwięk Prańawy 21 razy dla synchronizacji z Duszą Wszechświata, z Duchem Świętym, który jest duszą wszystkich dusz (jaźni). Parampurusza wlewa się w nasze serca i pomaga osiągnąć Królestwo Ducha Bożego. Powtarzaj Prańawę głośno lub szeptem w zależności od warunków domowych. Trzy głoski: A, U i M składają się na wibrację dźwięku Prańawy. A i U zlewają się w dźwięk "O", który ulega unosowieniu przechodząc w brzmienie podobne do "M". Razem wychodzi coś podobnego do "Ooomm". Praktyka powtarzania Prańawy zwana jest w jodze Omkara i jest podstawowym ćwiczeniem duchowym wszystkich adeptów dźniana, radża i mantra jogi. Mędrcy zwani ryszimi bądź sufimi często praktykują Prańawę, gdyż budzi ona źródło wewnętrznej mądrości i samowiedzy płynącej z głębiny Ducha Bożego. Skończywszy Omkara pozostań jakiś czas w milczeniu wsłuchując się w brzmienie ciszy.

6. Możesz teraz przystąpić do praktyki recytacji imienia twojej Iśtadewata, którą jest osobista fraza (mantra) przekazana przez Aćarję (Nauczyciela Duchowego) lub też częściej święte imię Boga lub Mistrza twojej religii. Jeśli Iśtadewata posiada formę lub kształt, utrzymuj ją w myślach okiem wyobraźni lub też wpatruj się w odpowiednią podobiznę. (Powtarzając imię 'Buddha' utrzymuj obraz tej postaci w umyśle; powtarzając imię 'Jezus' utrzymuj obraz swej świętości w umyśle). Jeżeli twoja religia nie przypisuje Boskiemu imieniu żadnych właściwości ani obrazów, wtedy spróbuj uchwycić sercem i duszą Boskość wszystkoprzenikającą i wszechobecną. Zasadniczo, dewata oznacza osobę anioła, bożego posłańca lub ucieleśnienie Boskości. Powtarzaj święte imię (mantram, łosifa) najlepiej 108 razy z użyciem różańca (mala, wardia). Naprawdę ważnym jest aby umysł myślał o tym, co usta powtarzają. Imię i Kształt powinny pracować jednocześnie. Kiedy skończysz powtarzanie (recytację) imienia, wtedy utrzymuj jeszcze w myślach obraz swej Iśtadewaty. Skupiaj się na Kształcie postaci z wielką miłością i żarliwością. Trwaj tak chociaż przez pięć minut. Pamiętaj, że Kształt postaci służy kontemplacji, zaś stopy uwielbieniu (adoracji). Własny Guru (Duchowy Przewodnik) może być także Iśtadewatą służącą tej praktyce.

7. Spróbuj dalej kontemplacji boskich myśli konfirmujących twoje duchowe właściwości. Praktykę tę zwiemy zwykle terminem Brahmaćintana. Jest to kontynuacja kontemplacji Iśtadewaty w swoim sercu. Każdą myśl stwierdzasz (konfirmujesz) jakby z punktu widzenia tej Bożej Doskonałości.

Jestem Boskością;

Jestem ucieleśnieniem Bożej Doskonałości;

Jestem jednością z Bogiem (Absolutem, Ojcem i Matką);

Jestem doskonałym Klejnotem Życia;

Jestem Światłością Świata;

Jestem ucielesnieniem Miłości Boga;

Jestem Bożą Mocą, Stwórczą Potęgą Absolutu;

Jestem Istnieniem, Świadomością i Szczęśliwością;

Jestem Błogością, wszechzadowoleniem i rozkoszą;

Jestem Wszechmogącym - wszystko jest dla mnie możliwym;

Jestem Wszechwiedzącym - wszystko jest mi znane;

Jestem Wszechobecnym - przenikam cały wszechświat;

Jestem Iśwara (Bogiem) Om Iśwaroham;

Praktykujący może stopniowo rozszerzać konfirmacje o takie jakie są mu niezbędne jak chociażby o cechy prawdy, sympatii, spokoju, życzliwości, miłosierdzia etc. Praktykę Brahmaćintana wykonujemy powtarzając konfirmacje głośno lub w myślach tak wiele razy jak czujemy, że jest to nam potrzebne. Można wybrać tylko kilka lub nawet tylko jedną myśl do powtarzania każdego dnia. Ćwiczenie to pozwala zerwać więzy ograniczeń krępujące ludzkie istnienie.

8. Słuchanie Wewnętrznego Głosu jest ostatnią zasadniczą praktyką duchową w tym porannym cyklu. Skup się na swej Iśwarze (Boskość i Doskonałość Duszy, Prawdziwej Jaźni) lub na Iśtadewacie w twoim sercu (Sufi i Ryszi używają tu także symbolu Trójkąta lub Gwiazdy pięcioramiennej). Może to być także Anioł Stróż (Dewa Opiekuńcza). Wtapiając się w milczenie, wsłuchuj się w dźwięki ciszy rozbrzmiewające o poranku. Jeśli masz jakiś problem albo kwestię do rozwikłania, ułóż to w formę pytania i zapytaj niejako swoje własne wnętrze, swojego Boga lub Anioła (Dewatę, Bóstwo). Potem słuchaj w milczeniu. Kiedy pojawi się silna myśl i uczucie w których zanikną wszelkie inne myśli, a cisza się pogłębi, wtedy możemy być pewni iż jest to odpowiedź na nasze pytanie. Wymaga to pewnej wprawy i ufności. "Głos" pojawia się zwykle, gdy znika napięcie towarzyszące oczekiwaniu na odpowiedź. Czasami głos nie chce się pojawić lub ciągle nie mamy pewności. Potrzeba trochę modlitwy i cierpliwości, a właściwa odpowiedź przyjdzie. Czasami odpowiedź przychodzi poprzez znaczący fragment jakiejś księgi lub poprzez człowieka, który pojawi się z odpowiedziami na nasze pytania. (Osoby z zaburzeniami psychicznymi powinny pominąć ten punkt praktyki i polegać jedynie na bezpośrednich, ustnych instrukcjach i radach od Duchowego Nauczyciela. Zakłócenia świadomości wywołane narkotykami [włącznie z alkoholem] także należą do chorób psychicznych. Umysł jest w tych wypadkach zbyt zaburzony aby móc rozpoznać Głos Boga). Pamiętaj też iż Wewnętrzny Głos nigdy nie będzie chciał cię zranić ani okaleczyć, nigdy też nie podda ci myśli samobójczych ani rozkazu do zabijania innych. Podążanie za Głosem Sumienia wymaga ćwiczenia się w Duchowym Oddaniu (Iśwarapranidhana), wymaga to całkowitego zaufania i oddania siebie Bogu. Dobra Wola Boga jest tym co prowadzi każdą istotę żywą.

9. Ostatnim punktem programu porannej praktyki może być zestaw asan, mudr i bandh odpowiedni dla adeptów praktykujących hatha jogę, zgodnie ze stopniem własnego zaawansowania w ćwiczenia. Rekomendowany jest zestaw ćwiczeń zwany "Powitaniem Słońca". Także pudźa lub krótkie nabożeństwo dla bhaktów i ludzi zaangażowanych religijnie może być umieszczone w tym punkcie jako celebracja rozpoczynającego się dnia twórczej pracy.

Rady pomocne na ścieżce

I) Zwróć uwagę na to, aby praktykować codziennie o poranku. Światło budzącego się dnia jest najwspanialszym lekarstwem. Kontemplacja światła świtu leczy choroby duszy i serca. Śpij w godzinach między 21 wieczorem a północą. Pomożesz sobie zachować dobre zdrowie i młodość. Poranna słabość jest zwykle oznaką obniżonego ciśnienia lub zaburzeń śledziony. Przezwyciężaj to za wszelką cenę. Mędrcy (Ryszi, Sufi) praktykują już przed wschodem słońca. Jest to czas połączenia z siłami Światłości.

II) Zwróć uwagę na aparat mowy, powściagnij język aby był łagodny i życzliwy. Zapomnij o bezmyślnym plotkowaniu. Kiedy usta milczą wzrasta mądrość. Język rozpala karmiczny krąg przyczyn i skutków o wiele potężniej niż myśl. Stajemy się tym co wyrażamy swoim głosem. Mowa o biedzie czyni cię biednym. Mówiąc źle o innych stajesz się właśnie taką złą osobą. Zachowuj szczerość w swojej mowie, unikaj fałszu. Kieruj moc Słowa ku dobru.

III) Staraj się służyć społeczeństwu swoją pracą. Karma joga jest zaprawdę fundamentem ścieżki duchowego rozwoju. Kto nie chce pracować, ten nie chce się rozwijać. Energie cudownego działania budzą się poprzez pracę, a nie poprzez lenistwo. Praktyka duchowa służy życiu i pracy, a nie odwrotnie. Praca (karma joga) jest podstawą krija jogi. Droga do oświecenia wiedzie poprzez czyn.

IV) Wprowadzaj elementy wspólnej modlitwy, milczącego skupienia wśród swoich bliskich, w swojej rodzinie. Wspólnota która razem praktykuje, pozostaje razem. Wspólna praktyka duchowa scala rodzinę bądź krąg przyjaciół. Separacja w życiu duchowym pociąga separację na planie materialnym. Jeśli nie można inaczej, chociaż raz w tygodniu praktykuj dla rodziny lub przyjaciół podtrzymując wizję iż robicie to wspólnie. Możesz też być inspiracją animującą wspólne słuchanie duchowej muzyki lub zwiedzanie świętych miejsc. Nigdy nie wprowadzaj duchowości złośliwie ani w gniewie. Nie przymuszaj też korzystając z własnego autorytetu czy starszeństwa. Raczej używaj modlitwy i wewnętrznego głosu by rozpoznać subtelne metody działania. Proponuj i czekaj.

V) Staraj się uczestniczyć w kilkudniowych programach poświęconych ścieżce duchowego rozwoju i medytacjom przynajmniej raz na kwartał. Jeśli to tylko możliwe staraj się uczestniczyć w spotkaniach cotygodniowych poświęconych duchowym naukom, śpiewom i kontemplacjom. Jeśli myślisz, że twoja duchowa edukacja dobiegła już końca i nie potrzebujesz żadnych nauk ani kursów, to wiedz, że twoja osoba jeszcze nawet nie rozpoczęła poszukiwania duchowej ścieżki. Wszystko jest dopiero przed tobą. Pamiętaj iż wszyscy Guru i Święci stanowią jedno Duchowe Braterstwo. Żadnej postaci nie wywyższaj ani żadnej nie poniżaj. Każdy wykonuje tylko swoją pracę. Jeśli wydaje ci się, że twój Guru bądź Mistrz jest ważniejszy albo wyżej rozwinięty, już błądzisz i odpadasz ze ścieżki w odmęty piekielnego fanatyzmu, który skłóca ze sobą religie i duchowe ścieżki w wiadomym sobie, równie diabelskim celu wykrzesania iskier wzajemnej nienawiści. Miłuj każdego bliźniego swego. Zachowuj złotą regułę życzliwości.

Hum!

Himalaya Swami