Badanie astralnego świata duszy wcielonej

Badanie astralnego świata duszy wcielonej (U-117)

(1) Świat astralny, inaczej zwany astralem, to subtelny wymiar rzeczywistości istniejący równolegle do świata fizycznego oraz eterycznego, na wschodzie znany jako kamaloka. Jest on zamieszkany przez rozmaite istoty astralne, kamiczne, i stwarza nieograniczone możliwości podróży do rozmaitych krain i sfer poza ciałem fizycznym. Popularna w środowiskach ezoterycznych i mistycznych projekcja astralna (wędrówka poza ciałem), czyli przeniesienie świadomości do ciała astralnego, w jodze i tantrze znanego jako kamarupa, ciała emocji i namiętności, jest możliwa przy odpowiednim treningu. Aby osiągnąć ten stan, należy nauczyć się technik relaksacji i koncentracji prowadzących do oddzielenia świadomości od ciała, do „wychodzenia z siebie”. W świecie astralnym można spotkać zarówno byty i istoty piękne, jak i groźne, dlatego warto zapoznać się z metodami ochrony przed niepożądanymi wpływami oraz atakami złych istot demonicznych. Eksplorując ten fascynujący wymiar, można zdobywać wiedzę metafizyczną, spotykać inne byty i duchy astralne oraz demony, a nawet odwiedzać odmienne jak i zaawansowane cywilizacje. Podsumowując, astral jako świat metapsychiczny jest pełen niezwykłych możliwości, do których dostęp zyskuje się poprzez praktykę projekcji astralnej, poprzez praktyki podróży nadziemskich.

(2) Ażeby w pełni zrozumieć ogrom możliwości, jakie daje świat astralny, musimy najpierw poznać jego emocjonalną naturę. Trzeba poznać czym tak naprawdę jest astral, świat kamalokah, i w jaki sposób jest powiązany z ludzką świadomością. Trzeba nauczyć się też jak bezpiecznie i świadomie przenosić swoją percepcję do tej przestrzeni, która jest wyraźnie czterowymiarowa. Fundament wiedzy duchowej pozwoli nam pewnie stawiać kroki w naszych wędrówkach poza ciałem. Astral, inaczej zwany planem astralnym, jest wymiarem istnienia niewidocznym dla zwykłych zmysłów, ale poznawalnym dla oczu duszy, w tym dla niższej Jaźni. Astral jest mocno powiązany z ludzką świadomością, naszymi emocjami i emocjo-myślami, także z uczuciami i wyobraźnią. Można sobie świat astralny wyobrazić jako ocean energii lub płaszczyznę wibracji otaczającą czy lepiej przenikającą materię fizyczną. To właśnie dzięki tej swerze istnienia jesteśmy w stanie przeżywać namiętności, marzyć, tworzyć w umyśle obrazy i podróżować w głąb siebie. Astral jest zatem powiązany z subtelnymi aspektami ludzkiej psychiki, jest światem w którym żyje nasze ciało emocjonalne i namiętnościowe, światem w którym dzieją się nasze sny i śnienia. Chociaż fizykalnie niewidzialny, dla osób praktykujących projekcje astralne jest równie realny co świat fizyczny.

(3) Istnieje wiele technik jogicznych, tantrycznych czy taoistycznych pozwalających świadomie przenieść percepcję do planu astralnego czyli do ciała kamarupah oraz świata kamalokah. Wymagają one zawsze stanu głębokiego odprężenia, skupienia i zdolności sterowania stanem umysłu, dodajmy emocjonalnego i namiętnościowego umysłu. Najpopularniejsze metody owej projekcji astralnej obejmują indukcję stanu pomiędzy jawą a snem, stanu z pogranicza jawy i snu, wizualizację swojego ciała astralnego a także utrzymywanie czujnej świadomości podczas faz przejścia ze stanu czuwania do snu. Regularne praktyki medytacyjne i kontemplacyjne oraz badanie treści i znaczenia snów pomagają w opanowaniu tych umiejętności. Podróż astralna zaczyna się zazwyczaj od poczucia oddzielenia się od ciała i unoszenia ponad nim. Mimo fascynujących możliwości, jakie dają podróże poza ciałem, należy zachować rozsądne środki bezpieczeństwa w astralu. Przede wszystkim, warto wyznaczyć sobie wyraźny zamiar i cel przed każdą podróżą, aby uniknąć dryfowania bez kontroli w astralnych przestrzeniach. Poza tym dobrze jest poprosić o ochronę i wsparcie dobrych żyjących przewodników duchowych, prawdziwych boskich guru, mistrzów życia duchowego. Uważne śledzenie swoich myśli i intencji pomoże uniknąć brnięcia w miejsca nacechowane strachem lub negatywnymi emocjami, a zatem omijanie demonicznych obszarów astralu. Strachy oraz lęki to największe przeszkody w pozacielesnych podróżach astralnych. Osaczeni lękiem łatwiej dryfujemy w niższych sferach astralu, dlatego należy z góry zneutralizować wszelkie obawy afirmacjami i wezwaniem anielskiej opieki duchowej. Aby być bezpiecznym na planie astralnym, trzeba głęboko uwierzyć, że nic nam nie grozi i emanować silną pozytywną oraz ochronną energią.

(4) Często zapominamy, że astral pojawia się w onirycznym wymiarze naszych snów. Jednak zwyczajne sny zazwyczaj mają bardziej spontaniczny i chaotyczny charakter, często związane są z tym co robi się w ciągu dnia, podczas gdy przeżycia typowo astralne cechują się znacznie większą świadomością i kontrolą. Niemniej, oba te stany są ze sobą powiązane, gdyż podczas naszego snu również dochodzi do pewnego “rozluźnienia” związku umysłu i ciała, a czasem także do wyjścia powłoki eterycznej w świat eteryczny podobny do ziemskiego. Sny astralne są w środowisku i przestrzeni, która nie jest podobna do świata materialnego ani fizyczno-eterycznego. Sny i marzenia senne często zawierają elementy doświadczeń astralnych, zwłaszcza jeśli pracujemy nad rozwijaniem naszej świadomości onirycznej. Sny mogą jednak dziać się w związku z percepcją czy pamięcią planu fizycznego, emocji i życiowych wydarzeń, bardzo realistycznych, zatem nie jesteśmy wtedy w przestrzeni typowo astralnej, a w przestrzeni matrycy czy macierzy świata fizycznego tworzonej przez czyste elemetale czyli żywioły przyrody, w naszym świecie eterycznym. W wędrówce astralnej często towarzyszą nam jakieś istoty, duchy czy demony, lecz bardzo rzadko anioły lub zaufani zmarli. Wiele z astralnych bytów chce przewodzić nad naszą świadomością, rzekomo chroniąc podróżnika przed zagubieniem w nieznanych obszarach. Postacie te symbolizują często nasze niższe ja, dawne mroczne związki, pomagając zejść na drogę do rejonów ciemnych zwanych arymanicznymi czy asurycznymi lub zaledwie do jaśniejszych szarości, które znane są jako światy lucyperyczne czy apasmarowe (lewiatanowe), jakby wodne, lepkie lub płynne. Jeśli ktoś szuka w świecie astralnych podróży mistrzów duchowych albo przewodników drogi, mistrzów rozwoju duchowego, to zasadniczo ulegnie zwiedzeniu i pomyleniu, a często opętaniu przez siły ciemności. Świat astralny jest krainą mityczną do której jako do świata zmarłych, duchów i demonów wędruje każdy psychopompos.

(5) Podróżując swobodnie poza ciałem fizycznym, możemy odwiedzać najdalsze zakątki rzeczywistości astralnej, ale musimy pamiętać, że najniższa sfera świata astralnego jest bardzo ciemna i mroczna oraz demoniczna, a samo przebywanie w świecie astralnym wcale nie musi pomagać człowiekowi w rozwoju duchowym. Otwiera to przed podróżnikami astralnymi wiele fascynujących możliwości spotkań i odkryć, ale każdy powinien nauczyć się o tym jakie miejsca i istoty mogą pojawić się na drodze doświadczeń w tym świecie, jakże często uchodzącym za zwodniczy i deluzyjny. Astral jako świat czy podsfera niższej rzeczywistości subtelnej, składa się z wielu warstw i poziomów wibracyjnych, jakby z wielu odcieni jasności czy raczej szarości i ściemnienia. Im subtelniejszy poziom, tym jest jaśniejszy i piękniejszy, tym bliżej bezforemnej jedności, chociaż wcześniej dostrzeżemy specyficzne podsfery świata mentalnego, manasaloka. W podróży astralnej możemy przemierzać zarówno jaśniejsze sfery światła, jak i niższe, nacechowane iluzją i pragnieniem, agresją i namiętnosciami czy wręcz dziwnymi żądzami, ciemnością i mrokiem. Często symbolika tych światów odzwierciedla stan naszego wnętrza, tak, że nauczymy się, iż trafiamy w znacznym stopniu do sfer o podobnych jakościach jakie mamy w swoim wnętrzu. Możemy też odwiedzać astralne odpowiedniki miejsc znanych nam z fizycznego świata, jednak nie należy mylić sfery eterycznej ze światem astralnym, ani tych obu niższych światów z niebiosami.

(6) Niektórzy podróżnicy astralni dzielą się świadectwami spotkań z istotami pozaziemskimi i odwiedzin w miastach astralnych cywilizacji kosmicznych, zwykle z natury demonicznego charakteru. Choć trudno zweryfikować te doświadczenia metodami metafizycznymi czy psychometrycznymi, symbolika tych wizji może zawierać głęboką wiedzę i mądrość o świecie i stanie danej kategorii istot, do których być może osoba żyjąca jako człowiek ziemski i praktykująca astralne podróże w jakiś sposób przynależy z powodu swojej karmy. Wszystko to mogą być metaforyczne obrazy dawnych jak i przyszłych stadiów ludzkiej świadomości, wszak często tak jest, że zanim osoba trafi do jakiegoś piekła czy świata duchów wróżących, dostaje wiedzę o tym, gdzie zmierza i co się stanie z nią w jej dalszej podróży po śmierci. Mimo wielu korzyści i ciekawych poznawczo doznań projekcja astralna niesie też pewne wyzwania oraz problemy, z którymi jako podróżnicy musimy sobie poradzić. Niekiedy w astralu można napotkać jakieś niepokojące obrazy i uczucia. Ciemne myśli i emocje mogą przybrać symboliczną formę lub zanieść nas do jakiegoś niezbyt przyjemnego miejsca z którego trudno jest wyjść. Kluczem jest zachowanie dystansu i świadomości, że są to tylko iluzje i złudzenia, a Światło rozprasza ciemności i mrok. Plan astralny jest krainą myśli i pragnień, krainą namiętności oraz demonicznych cywilizacji, miast demonów, które tak jak źli ludzie przez jakiś czas potrafią być dla nas myląco miłymi, a nawet uczynnymi. Łatwo zatracić się w złudzeniach i uznać je za rzeczywistość, łatwo dać się omamić energetycznym wampirom i ludożercom, takim istotom, które będą nas hodować doznaniami i wrażeniami aby potem użyć nas jako narzędzia dla swoich mrocznych celów lub do zaspokajania astralnych chuci. Dlatego ważne jest zachowanie dystansu, unikanie zależności i chłodne analizowanie doświadczeń po powrocie do ciała fizycznego.

Udâna: Przekaz Mistrza Himalaya Nr 117; Pierwsze Wydanie: Toruń 1983 rok.