Wiśwakarma

Z Himalaya-Wiki
(Przekierowano z Vishvakarman)
Wiśwakarma

Wiśwakarma (sanskryt: विश्वकर्मा wiśwa-karman "wszech-osiągający; wszech-twórca", ang. Vishvakarma, Vishvakarman) jest hinduskim bóstwem wszystkich rzemieślników i architektów. Jest on "Najwyższym Uniwersalnym Architektem", architektem, który stworzył i zaprojektował boską architekturę Wszechświata na polecenie Brahmy, Pana Stworzenia.

W hinduskiej mitologii jest on uznawany za Boskiego Architekta. Jest nazywany "Dewaśilpi" czyli "Architektem Bogów". Jego matką była Jogasiddha, siostra Bryhaspati. Jego ojcem był Prabhas, ósmy pustelnik legendarnego Astam Basu. Rygweda opisuje Wiśwakarmę jako boga z wielowymiarowym widzeniem i nieskończoną siłą. Jest on zdolny przewidzieć, w jakim kierunku rozwinie się w przyszłości jego stworzenie. W późniejszej mitologii czasem identyfikowany z Twasztarem, jest on boskim rzemieślnikiem całego Wszechświata (RW 10.81.3) i budowniczym wszystkich miejsc bogów. Wiśwakarma jest także projektantem wszystkich typów latających pojazdów bogów i wszystkic ich broni i boskich atrybutów. Powiada się, że odkrył on Sthapajawedę lub czwartą Upa-wedę i przewodzi sześćdziesięciu czterem sztukom mechaniki.

Według mitologii to Wiśwakarma stworzył cały wszechświat, w tym niebiosa i ziemię. Uważa się także, że był on twórcą mitycznych pocisków w prehistorycznej epoce, włączając w to Wadźrę - świętą broń Pana Indry zrobioną z kości mędrca Dahići. Jest uważany za najlepszego pracownika, samą esencję doskonałości i najwyższej jakości w rzemieślnictwie. Wiśwakarma jest boskim architektem całego Wszechświata. Ma cztery ręce w których trzyma miskę z wodą, księgę, pętlę i narzędzia rzemieślnicze.

Ludzie Wiśwakarmy

W Indiach jest klasa znana jako Wiśwakarmowie, którzy są znani także jako Wiśwabramini i są mieszanką pięciu kategorii rzemieślników (pańćamukhi) czyli:

  1. Kammari (Kowale)
  2. Wadrangi/Wadla (Stolarze)
  3. Ausula (Złotnicy)
  4. Śilpi (Rzeźbiarze wykonujący wszelkie posążki bóstw)
  5. Kanćara (Brązownicy wykonujący wszelkie posążki w brązie).

Wiśwakarma Pudźa

W stanie Andhra Pradeś święto Wiśwakarma Pudźa (Dzień Wiśwakarmy) jest obchodzony 17 września w Hyderabadzie, a w innych miejscach jest obchodzony dzień po Diwali. Święto jest obchodzone głównie w fabrykach i miejscach przemysłowych, często wewnątrz miejsc pracy.

Wiśwakarma jest znany jako boski inżynier świata. Na znak czci jest on wielbiony nie tylko przez środowiska inżynieryjne i architektoniczne, ale również przez wszystkich pracowników. Jest zwyczajem dla rzemieślników wielbić swe narzędzia w Jego imieniu.

Wiśwakarma Pudźa jest obchodzona we wszystkich zakładach przemysłowych, artystycznych, rzemieślniczych i tkackich. Święto obchodzi się w Dzień Kanja Sankrati (Wrzesień), po Ganeśa Pudźy.

Legendy

Według mitologii to Wiśwakarma zaprojektował trilokę; trójwarstowy wszechświat składający się ze śmiertelnego świata, niebios i światów podziemia. Wiśwakarmę uważa się także za twórcę pocisków używanych w erze mitologicznej, włączając w to Wadźrę, świętą broń Pana Indry (analogiczną do piorunów Zeusa) z kości mędrca Dahići. Jest on także uznawany za twórcę łuków Saringa i Pinaka używanych przez odpowiednio przez Wisznu i Śiwę przeciwko sobie, by zdecydować kto jest większym wojownikiem.

Cuda Architektoniczne

Hinduska mitologia opisuje wiele osiągnięć architektonicznych Wiśwakarmy.

Przez cztery jugi (eony w hinduskiej mitologii) zbudował on wiele miast i miejsc dla bogów. W chronologicznej kolejności były to: Swargaloka (Niebo) w Satja judze, Lanka w Treta Judze, Dwaraka (Stolica Kryszny) w Dwapara Judze oraz Hastinapur i Indraprastha w Kali Judze. Światynia Dźagannath w Puri jest świętą świątynią hinduską, znaną ze swym ogromnych posągów Kryszny i jego rodzeństwa Sudhary i Balaramy, za twórcę których uważa się Wiśwakarmę.

Sone Ki (Złota) Lanka. Zgodnie z mitologią hinduską, "Sone Ki Lanka" lub Zlota Lanka była miejscem, gdzie mieszkał demoniczny król Rawana w Treta judze. Jak czytamy w eposie Ramajana było to także miejsce, w którym Rawana więził Sitę, żonę Pana Ramy. Jest także historia związana z konstrukcją Złotej Lanki. Gdy Pan Śiwa poślubił Parwati, poprosił Wiśwakarmę, aby zbudował dla nich piękny pałac jako rezydencję. Wiśwakarma wzniósł pałac cały ze złota. Na ceremonię poświęcenia domu Śiwa zaprosił mądrego Rawanę, aby wykonał rytuał "Grihapraweś". Po uświęconej ceremonii gdy Śiwa powiedział Rawanie, że może poprosić o cokolwiek jako dakszinę, Rawana oniemiały pięknem i wspaniałością pałacu, poprosił Śiwę o sam złoty pałac. Śiwa był zmuszony zgodzić się na życzenie Rawany i Złota Lanka stała się pałacem Rawany.

Dwaraka. Wśród wielu mitycznych miast Wiśwakarma zbudował Dwarakę, stolicę Pana Kryszna. W czasach Mahabharaty, Pan Kryszna mieszkał w Dwarace i uczynił ją swym "Karma Bhūmi" lub centrum operacyjnym. To dlatego to miejsce stało się dobrze znanym miejscem pielgrzymkowym Hindusów.

Hastinapur W obecnej Kali Judze, Wiśwakarma zbudował miasto Hastinapur, stolicę Kaurawów i Pandawów, walczące rodziny z Mahabharaty. Po wygraniu bitwy na polu Kurukszetra, Pan Kryszna ustanowił Dharmaradźa Judhiśthira władcą Hastinapuru. To lokalna legenda nie zawarta w Mahabharacie.

Indraprastha. Wiśwakarma zbudował także miasto Indraprastha dla Pandawów. W Mahabharacie twórcą miasta jest Maja, inny niebiański architekt. W Mahabharacie jest opis jak Król Dhritasztara zaoferował Pandawom kawałek ziemi zwany "Khāndawpraśtha" jako miejsce do mieszkania. Judhisztir posłuchał rozkazu wuja i przeniósł się mieszkać do Khāndawpraśtha ze swymi braćmi Pandawami. Później Pan Kryszna zaprosił Wiśwakarmę aby zbudował stolicę dla Pandawów na ich ziemi, którą przemienił na "Indrapraśtha". Legenda opowiada o architektonicznym pięknie i niezwykłości Indrapraśtha. Podłogi pałacu były tak dobrze wykonane, że odbijały światło tak jak woda, a sadzawki i baseny w pałacu były tak płasko zrównane z podłogą, że sprawiały wrażenie płaskiej przestrzeni nie zawierającej wody. Gdy pałac został wybudowany, Pandawowie zaprosili Kaurawów i Durjodhana i jego braci aby odwiedzili Indrapraśthę. Nie wiedząc o wspaniałościach pałacu Durjodhan był speszony przez podłogi i baseny i wpadł w jedną sadzawkę. Służące żony Pandawy, Draupadi, które widziały tą scenę bardzo się z tego uśmiały. Ta zniewaga poczyniona przez służące Draupadi rozgniewała Durjodhana tak bardzo, że stało się to później jedną z głównych przyczyn wielkiej wojny Kurukszetra opisanej w Mahabharacie i Bhagawad Gicie.