Joga - jej etapy, metody i warunki praktyki

1. Joga to bardzo szerokie zagadnienie rozwoju duchowego. Joga jest istotą wszelkiej religii, istotą wszelkiego mistycyzmu, istotą wszelkiej duchowości i rozwoju duchowego. Joga wyróżnia osiem grup ćwiczeń, co przyjęło nazywać się asztangą – ośmioma członami lub ścieżką ośmioraką czy poósemną. Jama, Nijama, Asana, Pranajama, Pratjahara to pięć bardziej podstawowych grup ćwiczeń czasem określanych niższymi aspektami Jogi, a w sumie łatwiejszymi i bardziej ogólnodostępnymi aspektami Jogi. Klasyczna Hatha Joga opiera się o tych pięć wszechstronnie praktykowanych grup ćwiczeń, z Asanami jako środkowym punktem równowagi wokół którego obraca się cały trening doskonalenia człowieka ku boskości. Kolejne trzy grupy ćwiczeń zwane wyższą częścią Jogi to Dharana, Dhjana oraz Samadhi czyli prace wewnętrzne nad rozwojem zdolności do koncentrowania uwagi, medytacji oraz skupienia w Najwyższym. Kiedy główny ciężar praktyki położony jest na wyższe trzy aspekty Jogi, wtedy mamy do czynienia z metodami duchowego rozwoju takimi jak Krija Joga, Radża Joga czy Laja Joga. Oczywiście jakieś poważne podstawy ogólne praktykowania Jogi są zawsze potrzebne dla skutecznego korzystania z tych bardziej wewnętrznych metod duchowego urzeczywistnienia Jaźni czy Duszy, Atmana. W czasach wedyjskich Joga była jedną Jogą, a różnice w stykach jej praktykowania bardziej wiązano z temperamentem i charakterem jej głównego Mistrza, Guru niźli z odmiennością systemową, jak w czasach nowożytnych, gdzie pozorne systemy ze sobą próbują niepotrzebnie konkurować. Poziom rozwoju uczniów determinuje czy bardziej trzeba ich uczyć zasad Jama i Nijama czyli podstaw duchowego życia w ludzkiej formie bytu, czy bardziej Asana i Pranajam czy też bardziej Pratyahar i Dharan dla oczyszczenia podświadomości, kontrolowania zmysłów skupienia myśli. Niestety w dobie współczesnej, raczej trudno o osoby bardziej zaawansowane duchowo, które byłyby zdolne do praktykowania metod jogicznych z bardziej zaawansowanych grup, inaczej miliardy ludzi praktykowałoby Krija Jogę, Radża Jogę czy Laja Jogę. Ludzkość z trudnością podchodzi do najbardziej elementarnych metod praktyki jak Hatha Joga, Mantra Joga, Karma Joga czy Bhakti Joga, a głębsze i mocniej wiodące do Urzeczywistnienia Jaźni, Atmana, metody jogiczne są bardzo rzadko praktykowane przez nieliczną awangardę duchową ludzkości.

2. Starożytna dyscyplina duchowego rozwoju pochodzi od dewów, bogów i bogiń z Niebios, jest zaiste bardzo stara, uniwersalna i dobroczynna pozwalając ludzkim istotom przenieść świadomość z królestwa ludzkiego do królestwa duchowego zwanego także piątym królestwem przyrody. Mamy świadomość królestwa minerałów, roślin, zwierząt i ludzi, mamy piąte królestwo w którym istnieją dusze i które starożytni nazywali królestwem duszy, puruszy. Joga opiera się na ćwiczeniach, na praktykach, zatem sadhana – zestaw ćwiczeń jogicznych odpowiedni dla konkretnego człowieka lub grupy, typu ludzi nazywamy praktyką jogiczną. Nie ma Jogi bez sadhany wykonywanej regularnie przez sadhaków, praktykantów aspirujących ku wyższym etapom duchowego rozwoju. Joga zawsze jest wedyjska, jako całość jedna i pochodzi od Boga, od Śiva Yogeśvara, Mistrza i Króla wszystkich ludzi, którzy przeszli tajemną ścieżkę wewnętrznej przemiany wiodącą dusze z królestwa ludzkiego do królestwa duchowego. Joga jest najbardziej naukową techniką, która chroni ludzkość od nieszczęścia i ostatecznej zagłady jednostek świadomości zwanych duszami, jaźniami czy atmanami. Joga prowadzi człowieka prosto ku urzeczywistnieniu Brahmana, gdzie dusza oddzielona łączy się ponownie z Brahmanem, Wszechduchem, Świetlistą Istotą Stworzenia. Brahman to cel wszystkich indywidualnych jednostek ludzkich zwanych duszami, jaźniami, atmanami. Metody praktycznych ćwiczeń, w tym rozważań moralnych, treningu ciała, oddychania, oczyszczania zmysłów, koncentracji i medytacji nazywane są Jogą. Ogólnie Joga podzielona jest na cztery wielkie kręgi czy etapy praktycznego ćwiczenia metod powiązanych ze stopniem zaawansowania w procesie wewnętrznej przemiany ku ponownemu połączeniu z Bogiem, z Brahmanem, Prajaźnią. Mamy cztery Padah, cztery wielkie kręgi, niezależnie od tego czy praktykujemy Mantra, Bhakti, Dźńana, Hatha Jogę czy Krija Jogę, Laja Jogę czy królewską Radża Jogę Mistrzów Mądrości, o czym powinni pamiętać wszyscy uważający się za aspirantów jakiejkolwiek szczegółowej odmiany praktyk jogicznych, w tym tantrycznych.

3. Samadhi Padah to pierwszy wielki krąg ćwiczeń jogicznych uważany za podstawowy. Krija Padah to drugi wielki krąg ćwiczeń jogicznych, który możemy uznać za średniozaawansowany lub mistyczno-ascetczny. Vibhuti Padah to trzeci krąg ćwiczeń jogicznych uważany za bardziej zaawansowany lub wyższy, gdyż praktykowany przez siddhów dla rozwoju cudownych mocy jogicznych. Ostatni etap to praktyka Kaivalja Padah czyli czwarty krąg ćwiczeń jogicznych dla bardzo wysokiej rangi adeptów, którym już nie wiele do wyzwolenia z kręgu wcieleń ziemskich brakuje. Joga prowadzi przez te cztery główne etapy rozwoju duchowego ku ostatecznemu wyzwoleniu z kręgów samsarycznego cierpienia. Samadhi, Krija, Vibhuti oraz Kaivalja to cztery etapy, cztery wielkie kręgi praktyki jogicznej, cztery wielkie etapy duchowego rozwoju człowieka wędrującego ścieżką powrotu dusz do Królestwa Niebios, do Dewaczanu. Pierwszy Mistrz i Założyciel Jogi, Śiwa Jogeśwara ustanowił Mahajogę, gdzie mamy cztery metody szczegółowe wędrówki poprzez wspomniane cztery etapy ścieżki Urzeczywistnienia Boga, Brahmana: Mantra Joga, Hatha Joga, Laja Joga oraz Radża Joga. Każda kolejna z wymienionych jest nieco trudniejsza do praktykowania niż poprzednia, stąd za podstawową i najłatwiejszą do praktykowania dla ogółu ludzkości przyjmuje się Mantra Jogę, której religijne uproszczenie w postaci Bhakti Jogi jest najbardziej znanym na świecie podejściem przygotowawczym do praktykowania Jogi. Radża Joga bywa dla ludzkości okresowo tak trudna, że awatarowie, emanacje czy zstąpienia Śiwa Jogeśwara nauczali prostszej odmiany Królewskiej Jogi Ryszich znanej jako Krija Joga. Należy sobie zapamiętać, że aby móc osiągnąć zdolność do praktykowania Radża Jogi, warto zacząć od Krija Jogi, dzięki której z czasem nabędziemy zdolności do praktykowania na sposób niebiańskich Mistrzów Mądrości. Joga jest Mahajogą, Wielką Jogą, jeśli chcemy praktycznie wykorzystywać pewne zbiory ćwiczeń i reguł z pożytkiem dla osób czy raczej dusz o różnych potencjałach czy zdolnościach do poświęcenia się tak praktyce jogicznej jak i drodze duchowego Urzeczywistnienia.

4. Metody jogiczne takie jak Radża Joga najbliższe są Mistrzom Mądrości, Ryszim, jednak to Laja Joga najbliższa jest Bogu Dawcy Jogi i to Laja Joga jest praktykowana przez cały Aśram Śiwa Jogeśwara, przez Ganów i Dewów z otoczenia Śiwa Boga i Króla Joginów. Nie jest łatwo zostać Ganą (uczniem Śiwa i jego Śiwaćarjów), gdyż karman człowieka musi być odpowiednio dobry, inaczej nie spotka w swoim życiu Mistrza Laja Jogi ani nikogo, kto jest zdolny nauczać Laja Jogi. Temat Guru to temat rzeka w duchowym rozwoju człowieka. Każdy nauczyciel czy mistrz ścieżki duchowego rozwoju człowieka naucza, że duszy ucznia potrzebna jest dusza mistrza, której dotyk pozwala zarówno na ostateczne oczyszczenie jak i na ostateczne zwrócenie się ku boskości. Nie ma ścieżki duchowego rozwoju bez Guru, gdyż Guru jest duszą wyzwoloną, duszą zrealizowaną, duszą, która posiada moc opieki i wstawiennictwa nad duszami wszystkich poszukujących Drogi Wyzwolenia. Upaguru oraz Aćarjowie to zaawansowani nauczyciele, którzy w imieniu Mistrza Dusz potrafią wiele nauczyć i wiele pomóc duszom uczniów poszukujących Ścieżki Powrotu do Brahmana. Upaguru to dosłownie Półguru, Półmistrzowie, tak jak Upadewa to Półbogowie, istoty bliskie realizacji, osiągnięcia stanu bycia Guru, ale posiadające jeszcze długotrwałe prace doskonalące do spełnienia na tej ziemi. Każdy Guru przyciąga do swojej misji na ziemi kilku, zwykle czterech, siedmiu lub dwunastu Upaguru, których poznać po tym, że całe życie towarzyszą głównemu Mistrzowi szkoły duchowej, a po jego śmierci, przez całe swoje życie kontynuują jego pracę nauczania i prowadzenia uczniów w harmonii z pozostałymi Upaguru. Mistrzowie wedyjscy, szczególnie Ryszi i Maharyszi, pozostawiali założone Aśramy jogiczne w rękach Guru następcy stając się Paramaguru dla swoich aśramitów, dla wszystkich uczniów duchowych. Nie ma Jogi bez Guru, a gdzie rola i znaczenie Guru są pomniejszane lub negowane, tam nie ma duchowego rozwoju człowieka ani realnej wewnętrznej przemiany ludzi w dusze wyższego, boskiego rodzaju. Ludzie współcześni czasem obawiają się słowa Guru, acz powinni pamiętać, że pojęcie to oznacza najwyższej klasy specjalistę w danej dziedzinie, w odniesieniu do Jogi, jest to zatem specjalista najwyższej jakości w dziedzinie metafizyki, rozwoju duchowego i ewolucji dusz oraz szczególnie w dziedzinie praktyki rozwoju duchowego istot ludzkich i anielskich, dewaicznych.

5. Współcześnie, w XX i XXI wieku e.ch., Joga uczona jest głównie w oparciu o swoje podstawy, a już szczególnie na Zachodzie, niezależnie czy naucza się Bhakti, Mantra, Hatha, Laja, Dżńana, Krija czy Radża Jogi, zwykle naucza się bardzo prostych, elementarnych podstaw, gdyż nawet ludzie bardziej szczerze zainteresowani rozwojem duchowym, alchemiczną wewnętrzną przemianą duchową są zwykle zaledwie u początków swojego zainteresowania duchową drogą rozwoju świadomości. Nie można pominąć podstaw, gdyż na podstawach buduje się cały gmach duchowej metamorfozy, a bez dobrych podstaw każdy dom, także ten duchowy, zawali się wymuszając rozpoczęcie całej pracy rozwoju duszy od początku. Warto pamiętać, że Radża Joga, a po części i inne systemy opierają się na pomocniczych jogach pokazujących pewne niezbędne aspekty w rozwoju duchowym człowieka jak Karma Joga, Bhakti Joga czy Dźńana Joga. Nie ma wchodzenia na wyższe stopnie bez zaliczenia takich etapów czy aspektów treningu jogicznego w pogłębiony sposób, na bardzo dobrym poziomie. Joga i jej Mistrzowie od czasów wedyjskich nauczają, że rezultaty duchowego rozwoju zależne są od praktyki czy pracy wysokiej jakości. Praca duchowej przemiany musi być dokonana w każdym wymaganym aspekcie na przyzwoitym poziomie, a zasługą każdej metody autentycznej Jogi jest jej wszechstronność, dzięki której jest to możliwe. Nie ma żadnych szybkich ani natychmiastowych ścieżek służących oświeceniu czy duchowemu wyzwoleniu, a postęp w rozwoju duchowym mierzony jest generalnie w cyklach jowiszowych, w cyklach liczonych dwunastoleciami. Można powiedzieć, że okres intensywnej praktyki czy cyklu rozwoju duchowego pod przewodnictwem żyjącego Guru to okres Dwunastolecia, gdzie sam Jowisz zwany jest Guru lub Bryhaspati pośród planet wędrujących wzdłuż pasa zodiakalnego. Dwanaście lat to cykl pracy pozwalający na dopełnienie się inicjacyjnego wtajemniczenia w Jogę i podjęcie kolejnej, wyższej lekcji wewnętrznego rozwoju. Świetnie zauważają to na Zachodzie ludzie wiele lat poszukujący, gdy widzą, że po dziesiątkach lat naiwnie spędzonych na samotnych poszukiwaniach duchowych i chorobliwym negowaniu wszelkich guru odkrywają, że tak naprawdę kręcą się w kółko, a bez fachowej pomocy kogoś, kto posiada rzeczywistą duchową moc, nie zrobią ani kroku dalej. Prawdziwa praktyka Jogi wymaga Guru, którego uczniowie akceptują bez cienia wątpliwości, Guru, z którym można wędrować ścieżką, praktykować i uczyć się przez tysiąclecia, a nie przez kilka lat czy spotkań. Prawdziwa Joga rozpoczyna się, gdy spotykasz Guru.

(Udana)

Mistrz Himalaya Swami

Linki zewnętrzne

PMH - Przekazy Mistrza Himalaja znajdują się na portalu Lajów