Indeks Haseł
Ezoteryczny Alfabet
Oto lista pojęć związanych z wedyzmem, jogą, tantrą, hinduizmem, kulturą wedyjską, ezoteryką, magią, okultyzmem, astrologią, które znajdują się (niebieskie) lub powinny się znaleźć (czerwone) w polskiej Himalaya-Wiki. Oczywiście listę tę można, a nawet trzeba rozszerzać o nowe pojęcia.
Najpopularniejsze Hasła na Himalaya-Wiki: <DPL>
category = Hasło ordermethod = counter order = descending addpagecounter = true count = 11
</DPL>
Skocz do hasła na literkę
A - B - C - Ć - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - Q - P - R - S - Sz - Ś - T - U - V - W - X - Y - Z
A
- abhajamudra - sanskr. abhaya-mudră; gest mistrza rozpraszający obawy i wątpliwości ucznia
- Adept - Mistrz Mądrości, istota przekraczająca ponadludzki stan
- advaita – indyjska filozofia niedualna, doktryna, główna szkoła wedanty
- adźapa - patrz ajapa techniczna metoda praktyki himalajskiej laja jogi
- adżna, adźńa, ajńa - Szósty ośrodek energii w głowie; Lotos o dziewięćdziesięciu sześciu płatkach
- agama – pisemny przekaz nauk
- Agni – Ogień, Płomień; żywioł ognia; bóstwo czy anioł Ognia
- agnihotra – wedyjski rytuał ogniowy
- ahinsa – zasada niekrzywdzenia i niezabijania stworzeń
- ajapa - adźapa joga, metoda praktyki lajów z siddhaśramu w Himalajach rozpowszechniona przez Purnananda
- Ajhole - święte miasto Durgi w stanie Karnataka w Indii
- ajńa - trzecie oko w treningu jogi
- ajurweda - indyjska medycyna naturalna, formalnie akceptowana przez WHO
- Akaśa - światło, dżwięk, przestrzeń, duch, kosmiczny eter
- Allah - słowo Bóg w języku arabskim, powszechnie przyjęte przez islam, odczytywanie słowa Elohim
- Allahabad - święte miasto w środk.-półn. Indii gdzie co 12 lat obchodzi się Kumbhamella
- Amarnath - święta jaskinia himalajska w Kaszmirze koło Śrinagaru
- amryta – nektar nieśmiertelności, boski napój
- anahata - Czwarty ośrodek energii w okolicy serca; Lotos o dwunastu płatkach
- ananda – stan szczęścia i błogości, wrodzona rozkosz ducha
- Ananta – nieskończoność; imię węża w mitologii Indii
- anava – egotyzm, złudna niższa jaźń w naukach jogi
- anioły - duchowe byty służące Bogu, stojące na straży dobra i prawdy; niebianie; dewy
- Anunnaki - mezopotamskie istoty gadzie podszywające się pod bogów z nieba, jaszczury
- Arati - hinduistyczny rytuał
- arhat - oświecony mistrz duchowy
- Arunachala - święta góra południowych śiwaitów, joginów i tantryków w Tiruvannamalai w stanie Tamil Nadu w Indii
- artha - druga faza rozwoju duchowego w tantrach; powodzenie, dobrobyt; radzenie sobie w życiu;
- Aryaman - jeden z synów Aditi; Anioł stróż narodu Polan
- Asana - Siad Medytacyjny skrzyżny lub klęczny, popularne Siedzenie buddyjskie, jap. Zazen
- ascendent - znak zodiaku który wschodził nad horyzontem w momencie urodzin czy innej badanej daty
- astrologia - podstawowy przedmiot każdej ezoterycznej szkoły, wiedza o wpływie gwiazd i planet
- astrologia wedyjska - zachowana na wschodzie starożytna szkoła boskiej astrologii
- asura - demon, nienaturalny, anty-sura, sztuczny, czort, diabeł, anty-boski
- Atlantyda - wspominana historycznie przez Platona wielka wyspa i kraina na Oceanie Atlantyckim
- atman - dusza, jaźń, mieszkaniec serca, istota, rdzeń, ten który jest
- aura - biopole w radiestezji i bioterapii otoczka energetyczna żywej istoty, aureola świętych
- avatara - zstąpienie, wcielenie, emanacja Bóstwa, deva lub devi, żywy anioł Boży
- Awesta - natchnione Pismo Święte wyznawców mazdaizmu i zaratusztrianizmu (zoroastryzmu)
B
- Balarama – brat Śri Kryszny
- ban-guru - fałszywy, zły guru, bez mistrza i tradycyjnej linii przekazu, samozwaniec
- Bhaga - jeden z dwunastu synów Aditi
- Bhagawad Gita – święta księga hinduizmu; traktat 18 lekcji jogi
- bhagawan – pan, władca, mistrz, błogosławieństw dawca
- Bhagawata Purana - jedna z wisznuickich Maha Puran
- Bhairawa - groźna forma Śiwy - Niszczyciela
- bhakta – wielbiciel, ofiarnik, czciciel
- bhakti – oddanie duchowe, uwielbienie, żarliwość, adoracja bóstwa
- bhakti joga – joga duchowego oddania i wielbienia
- Bhikshu
- bharatanatiam – klasyczny taniec indyjski
- bhawana - boskie zamierzenie, stwarzanie, istnienie, odczuwanie
- Bhima – jeden z Pandawów; groźne imię Boga Śiwy
- bies - nieczysta siła opętująca, czart, diabeł
- bindi – czerwona kropka na czole kobiety
- bindu - dosł. "kropla", "punkt", "nasienie", "ziarno"; jeden punkt, brama transcendencji
- biofizyka - dziedzina naukowa z pogranicza fizyki i biologi, bada też aury
- biopole - inaczej aura, eteryczna czy energetyczna otoczka żywej istoty
- Bollywood - największa na świecie wytwórnia filmowa w Bombaju (Mumbai) w Indii
- bodhi – oświecenie, ucieleśnienie światłości
- bodhićitta - bodhiczitta, oświecająca świadomość, oświecający umysł
- Bóg - Absolut, Najwyższa Istota, Wszechduch, Brahman, Śiwa, El, Elohim, Allah
- brahmaćarja – wstrzemięźliwość, celibat, boskie przewodnictwo, posłannictwo
- Brahma - Stwórca, kreator, Bóg Ojciec, Stwórca Wszechświata; zachodnia interpretacja pojęcia Brahman;
- Brahman - Wszechduch, Bóg, Absolut, Bóg-Duch; kapłan hinduistyczny, "oddech umysłu"
- Brahmany – komentarze objasniające rytuały wedyjskie i sens ofiary
- Brahmaputra - rzeka w Indii, Syna Boży
- Brahmawidja - sanskr. Brahma-Vidyā, Boska Wiedza, Mądrość Boża;
- braminizm – powedyjski nurt religijny kasty braminów
- Budha - planeta Merkury; symbol posłańca Bogów; planeta badana w kosmogramie osób podających się za awatarów;
C
- chiromancja -system analizowania osobowości oraz odczytywania możliwości kształtowania losu, czytanie karmana z dłoni
- czakra/m ---> zobacz ćakram
- czintamani ---> zobacz ćintamani
- czart - rodzaj demona czy diabła w mitologii słowiańskiej
Ć
- Ćanda - bł. spolszcz. Czanda; olbrzym, gigant; demoniczny olbrzym w mitologii Wschodu;
- ćakram - dysk, krąg, okrąg, wirujący dysk, ośrodek energii duchowej, organ duszy
- ćandra - księżyc, bóstwo księżyca, anioł księżyca
- ćela - sługa, służebnik, wierny uczeń Mistrza, adept Drogi, sewaka
- Ćidambaram - święte miasto śiwaitów w południowej Indii w stanie Tamil Nadu
- ćintamani - ćinta-mani, świadomości klejnot, moc spełniająca życzenia, klejnot umysłu
- ćittam, ćit, ćitta - świadomość, substancja z której formują się emocje (kama), umysł (manas) oraz rozum (buddhi)
D
- damaru – śiwaicki bębenek rytualny zwężony w środku, używany też w Tybecie
- danda – święta laska, kij dharmy samnjasina
- darpa - arogancja, powszechnie potępiana w religijnych tekstach Wschodu cecha blokująca rozwój duchowy
- darpana - sanskr. darpańa; zwierciadło dharmy; lustro guru; umysł mistrza jest zwierciadłem, lustrem dla ucznia
- darśan (darśana) – widzenie bóstwa lub guru
- Dattatreja – wielki jogin, mistrz adwajta wedanty, troista inkarnacja
- derwisz - mistyk, błazen, poeta, uczony, tancerz, wędrowiec, nędzarz, bogacz, asceta, sufi
- dewa – Bóg, Anioł, Świetlista Istota, Niebianin
- Dewi – Bogini, dziewica, niebianka, anielica
- Dewaczan – Niebiosa zapełnione przez Anioły, przez bogów, niebian
- Dharani - dosł. "skoncentrowana", "skupiona"; pieśń uzdrowienia; Bogini w lotosie Adżna
- dharma – prawo, zasady duchowe, nauka i praktyka, reguły drogi
- Dharmaradźa - sanskr. Dharmarãja; Król Dharmy; Władca Boskich Praw; imię Boga Jama, władcy zmarłych
- dhjana (dhyāna) – medytacja, płynięcie ku światłu, pojazd światła
- diabeł - zły duch, szatan, demon
- digambara - jeden z głównych nurtów dżinizmu
- Djaus, Diwa – Niebo, Bóg niebios, ojciec niebios
- Djuloka - sanskr. Dyuloka; Niebiosa; patrz Dewaczan
- Dogoni - Dogonowie, lud w Mali znany z tajemniczej wiedzy o Syriuszu
- Durga – groźna forma Bogini Śakti, niszczycielka zła i demonów
- Dwaraka - miasto w Indii mające ponad 5 tysięcy lat historii, historyczna siedziba Gopala Kryszna
- dwapara juga – trzeci okres Mahajugi, wiek brązowy w hinduizmie
- Dźagannatha – "Strażnik Planety", znana forma Kryszny czczona w wisznuizmie
- Dźapa - powtarzanie, recytowane; odmawianie różańca
- Dźapamala - sanskr. Japamãlã; różaniec zwykle z ziarenek drzewa Rudraksza
- dżina – zwyciężca, adept hatha jogi, mistrz dżinizmu
- dżinizm - jedna z najstarszych i najważniejszych religii Indii
- dźiwa – dusza, jaźń żyjąca wewnątrz cielesnej powłoki
- dźjotisz – światło, blask, astrologia wedyjska
- dźniana – cudowny dar Bożej mądrości, przenikliwe zrozumienie boskich spraw i zasad
- dźnianamudra - sanskr. Jñãnamudrã; gest mądrości; postawa przekazywania wiedzy i mądrości
E
- egregor - zbiorowa, podświadoma jaźń jakiejś grupy, wyznania czy plemienia
- ejnesof - także ejnsof to w fil. hebr. Nieskończoność
- ekagrata – jednolitość, zwartość, stały stan skupienia w jodze
- ekologia - nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody
- eksterioryzacja - OBE, podróżowanie świadomości poza ciałem fizycznym
- El - Bóg, bóstwo męskie w kulturze semickiej, fenickiej i ugaryckiej
- Elefanta - wyspa u zatoce Mumbajskiej w Indii znana z kultu Śiwa Trójgłowego
- Elim - Bogowie, bóstwa, anioły w językach semickich
- Elil - hebrajskie 'elijl' to bóstwo, bożek, bożyszcze, idol
- Elohim - hebr. elohijm, arab. Allah to Bóg, Absolut, Boska Para lub Bogowie (Empireum Bogów)
- Elura - zespół świątynny hinduski, buddyjski i dżinijski w stanie Maharashthra w Indii
- emet - hebr. prawda, rzeczywistość, realność,
- emunah - hebr. wiara, zaufanie, podstawowe pojęcie religijne od emun wierność, ufność
- enosz - hebr. człowiek, istota ludzka
- enoszut - hebr. ludzkość, rodzaj ludzki
- ezoteryka - wiedza wewnętrzna, sekretna, tajemna
F
- fakir - suficki i muzułmański święty, cudotwórca, charyzmatyk w islamie
- fana - proces rozpuszczania ego; oczyszczanie, obmywanie się
G
- gandharwa – klasa niebiańskich istot, półbogów Upadewa o dobrej naturze i wielkim artyzmie
- Ganeśa - Pan Zastępów, starszy Syn Boga Śiwa i Bogini Parwati, ucieleśnia mądrość i wiedzę
- Ganga – sposzcz. Ganges, święta rzeka w Indii
- Garuda – ptak wahana Boga Wisznu, rodzaj wielkiego orła
- gatha – duchowe nauki i instrukcje podane rytmicznym wierszem do recytacji
- gematria - numerologia oparta na języku hebrajskim i świętej geometrii; miara liczby i znaków
- ghana - Himalajskie misy, gongi, dzwonki używane do terapii dźwiękiem w Indii, Nepalu, Tybecie
- Gharapuri - inaczej Elefanta wyspa w zatoce Mumbajskiej znana z posągów Śiwa
- gnoza - poznanie; scieżka poznawania wyższej wiedzy; odpowiada dźniana jodze
- Godawari - jedna z siedmiu świętych rzek matek w Indii
- Goloka - jedna ze sfer niebios; duchowa planeta, najwyższa rezydencja Pana Kryszny
- gopi – pasterka, tancerka, dusza wielbiąca pana Krysznę
- Govardhana - święte wzgórze krysznaitów koło miasta Vrindavan w Indii
- gryhastha – etap gospodarza domu w życiu
- guna – więź, związanie, połączenie, zasada twórcza
- guru - mistrz i przewodnik duchowy, nauczyciel duchowy, awatara
- guru-dakśina – datek na rzecz mistrza i jego świątyni czy szkoły religijnej
- gurukula – dom guru, aśrama, stała rezydencja mistrza, centrum duchowe
H
- Haimawati- sanskr. Haimavatĭ; córka góry; córka Himalajów; jedno z imion Bogini Parwati
- Halahala - sanskr. Hālāhala; trucizna jaką wypił Bóg Śiva, aby demony nie zatruły świata
- Hamsa, Hansa - wahana, pojazd Boga Brahma w postaci świętej wielkiej gęsi wędrownej; mylnie tłum. jako łabędź
- Hanuman – król małp, koalicjant Ramy w walce z demonem Rawaną
- Harappa - miasto w Pakistanie (dawniej India Zachodnia) zniszczone w dawnych czasach przez wybuch atomowy
- Hare Kryszna – potoczna nazwa organizacji wisznuickiej; znana mantra indyjska
- Harihara – bóstwo będące zjednoczeniem Boga Śiwa i Wisznu
- harmonium - ind. Peti, indyjski instrument muzyczny sprowadzony z Europy
- Hiady - gromada gwiazd w gwiazdozbiorze byka; nimfy w mitologii greckiej
- Himalaya - Mistrz, Ojciec wszystkich mistrzów (ryszich), małżonek bogini Mena; Duch Gór Himalajów
- Himavanti - Bogini Mena w północnym śiwaizmie, matka Parvati, małżonka Ducha Gór
- hinduista – specjalista z zakresu religii lub wyznawca hinduizmu
- hinduizm - wierzenia i praktyki religijne na Półwyspie Indyjskim
- holi – indyjskie święto wiosny w pełnię Księżyca
I
- Imiona Indyjskie - Hindi - spis częściej używanych indyjskich imion męskich i żeńskich w języku Hindi
- Indra – "siła", wedyjski władca niebios Swargi, anielski Bóg Gromu, władca losu
- Indus - święta rzeka Indii i Pakistanu wzdłuż której powstała cywilizacja wedyjska; nazwa mieszkańca Indii
- inkarnacja – wcielenie duszy indywidualnej w materialną postać bytu
- Iśa (īśā/na) – pan, władca, duch w sercu; indyjskie imię Jezusa
- iśwara (īśvara) – pan, władca, czwarta emanacja Boga Śiwa odnoszona do serca
- itihasy – legendy, bohaterskie sagi, opowieści mitologiczne jak Mahabharata czy Ramajana
J
- Jadźurweda – jeden z czterech zbiorów świętych pism Wedy
- jadźńa – ofiara ogniowa
- Jama – zakazy moralne; anielskie Bóstwo śmierci i krainy zmarłych
- Jamuna - święta rzeka w Indii
- Jaszczury - mityczne istoty gadzie z konstelacji Oriona, zagrażające ziemi i ludzkości, szaraki
- jantra - yantra, znak, symbol, diagram; używany do medytacji i skupienia oraz w rytuałach S
- joga – zjednoczenie, unia, połączenie, jedność; zbiór dyscyplin duchowych z Indii
- joganidra - mudra wyciszania pięciu zmysłów w jodze
- Jogasutry – księga jogi Patandźalego
- jogging - swobodne, luźne bieganie, amerykański bieg transowy wzięty z Tybetu
- jogin – adept jogi, który osiąga zjednoczenie, czwarty etap rozwoju, kaiwalin – wyzwolony
- juga – epoka, długi czas
K
- Kailaśa - leżąca w Tybecie po stronie chińskiej najświętsza góra hinduizmu i śiwaizmu oraz buddyzmu
- kaivalya - kaiwalja, stan jedyności, pełnego zjednoczenia z boskością, wyzwolenie
- Kali - Bogini, groźna małżonka Boga Śiva, ucieleśnia władzę nad śmiercią i czasem
- kali juga – epoka bogini, wyzwolenia kobiety, panowania nad materią, wiek żelazny
- Kalkin – zbawiciel, wyzwoliciel; imię nadchodzącej awatary Boga Wisznu
- kalpa – okres, epoka, wielki cykl czasu, większy niż juga
- Kamasutra - święta księga Indii o życiu erotycznym dla tantryków
- Kańćipuram - spol. Kanczipuram; śiwaickie święte miasto w stanie Tamil Nadu
- karańaśarira - spolszcz. karana śarira, ciało subtelne
- karma, karman – czyn, akcja, los, przeznaczenie, skutek
- kasta – grupa społeczna w kulturze Indii
- Kaweri - jedna ze świętych rzek matek w Indii
- Khajuraho - święte miasto w Indii znane ze świątyń dekorowanych scenami z życia erotycznego
- kirtana - śpiewanie, recytowanie, intonowanie, tańczenie, jako praktyka duchowa
- klasyczne tańce hinduskie – opis typowych stylów indyjskiego tańca
- klątwa - rytualny urok lub czar sprowadzający nieszczęścia lub śmierć
- Konarak – miasto w Indii
- Kośa - ciało, powłoka, sfera świadomości
- Krama - jedna z głównych jogicznych szkół śiwaizmu kaszmirskiego
- kripa - krpa, łaska, błogosławieństwo, moc duchowa udzielana tylko w obecności guru
- krodha - gniew, złość, irytacja, jedna z sześciu bram piekielnych
- Kryszna – deifikowany awatara, wcielenie Boga Wisznu
- krysznaizm – jeden z głównych nurtów wisznuizmu
- Ku-Jogin - zły jogin, fałszywy jogin, jogoszust, źle praktykujący, zwiedziony
- Kula - rodzina duchowego nauczyciela w sensie jego uczniów, pokrewieństwo duchowe
- Kularnavatantra - krótki tekst ezoteryczny szkoły Kula czy Kaula Tantry
- Kumbhaka - wstrzymywanie oddechu po wdechu dla napełnienia energią życia
- Kumbhamela - Święto Dzbanu, zlot joginów i ascetów odbywany co 3 lata w Indii
- Kundalini – Energia Wężowej Bogini Mądrości, moc ogniowa żeńskiej zasady boskości, śakti
- Kundalini Joga – tantryczna metoda obudzenia ogniowej mocy Bogini
- Kunti – matka pięciu braci Pandawa znanych z eposu Mahabharata
- Kurukszetra - równina w okolicy Delhi, miejsce bitwy Kryszny i Ardźuny z Kaurawami; miejsce powstania Bhagawad Gity
L
- Laja Joga – medytacyjna szkoła jogi oparta na pracy z ćakramami i mocy Kundalini
- Lakini – Rudrani, małżonka Boga Rudra, trzeciej emanacji Boga Śiwa, królowa przyrody
- Lakszman – brat króla Rama
- Lakszmi – wisznuicka Bogini, małżonka Boga Wisznu
- Lalita – bogini, małżonka Boga Śiwa czczona w południowym śiwaizmie i tradycji śrividya
- Lalla (sanskr. Lalāsa) – śiwaicka mistrzyni Laja Jogi z XIV wieku
- Lemuria - wspominana historycznie w Ramajanie kraina demonów, dawna Wielka Lanka na Oceanie Indyjskim
- Linga – śiwaicki symbol Boga-Absolutu, znak prapoczątku stworzenia; linga-śarira to ciało lustrzane, eteryczne
M
- magia - najwyższy poziom praktycznej realizacji ezoteryzmu, okultyzmu, hermertyzmu i boskiej religii
- Mahabharata – epopeja opisująca dawne dzieje narodu indyjskiego
- Mahadewa – Wielki Anioł, Imię Śiwa
- maha juga – czterowiecze, epoka trwająca 4 miliony 320 tysięcy lat
- Mahabalipuram - święte miasto w Indii w stanie Tamil Nadu znane z kompleksu starożytnych świątyń Boga Śiwa
- mahatma – wielka dusza, tytuł wzniosłego mistrza duchowej hierarchii
- Maheśwara – jedno z imion Śiwy
- Maitreja – nauczyciel Ludzi i Aniołów, pierwotny Dźagad Guru dla wszystkich
- maja – iluzja, złuda, zaćmienie
- Majapur - święte miasto w Indii gdzie ma siedzibę ruch krysznaitów
- mala – 1. maalaa, różaniec modlitewny, zwykle o 108 lub 1008 koralikach, 2. mala, odpady, nieczystości, ekstrementy
- mandala - symboliczne zobrazowanie mocy i energii bostwa w formie diagramu
- mantra – słowo, wibracja, dźwięk; ochrona umysłu; fraza modlitewna
- manipura - Trzeci ośrodek energii w okolicy splotu słonecznego; Lotos o dziesięciu płatkach
- Manu – praojciec i prawodawca ludzkości, idealny wzór człowieczeństwa
- manusmryti – traktat wieszcza Manu, księga braminów
- manwantara – cykl czasu dłuższy niż juga, krótszy niż kalpa
- Mara, Marya – iluzja, koszmar, Zły Duch
- Marga - Mistyczna Droga, Duchowa Ścieżka
- marutowie – niebiane, bogowie światłości, dworzanie Boga Indra oraz Boga Waju
- Mathura - święte miasto znane jako miejsce narodzin Awatara Kryszna
- Matsja – ryba, imię jednej z awatar, wcieleń Boga Wisznu; także asana, pozycja w jodze
- medium - osoba kontaktująca się z duchami w sposób paranormalny
- Medjugorie - miejsce kontrowersyjnego objawienia maryjnego z lat 80-tych XX wieku w dawnej Jugosławii
- Mena lub Menaka - Bogini, niebiańska nimfa, Królowa Himalajów, Małżonka Ducha Gór Moria
- Mitra – wedyjski i perski Bóg przyjaźni, życzliwości i miłosierdzia
- mitologia indyjska – lista wedyjskich i hinduistycznych Bogów oraz Bogiń
- mistyka - ezoteryczna dziedzina wiedzy o bezpośredniej łączności człowieka z bóstwem
- misy tybetańskie - rodzaj instrumentu muzycznego do terapii dźwiękiem w ajurwedzie
- moksza – wyzwolenie, ekstaza; skupienie mądrości; czwarty etap praktyki tantry
- Moria lub Morya - Ojciec Mistrzów Duchowych (Ryszich); znany jako Mistrz Himalaya lub Hermes
- mudra – pieczęć, pozycja i gest; zaawansowana praktyka jogi lub tantry
- Muhurta
- muladhara - lotos podstawy o czterech płatkach
- mumukszu – tęsknota za Bogiem, pragnienie połączenia z Najwyższym
N
- nadi – strumień, subtelny przewód dla energii duchowej; w jodze uczy się o 14 nadi podstawowych
- nada – Boski Głos wewnątrz, wibracja Wszechświata, "dźwięk" ciszy, wibracja Najwyższych, Bezforemnych Niebios
- Namaskar - hinduskie pozdrowienie: bądź pochwalony, także hołd zpokłonem jako Padnamaskar
- Narajana – Istota Najwyższego Boga, punkt, w którym Brahma, Wisznu i Śiwa są Jednym
- Narasinha – człowiek-lew, czwarta inkarnacja Pana Wisznu
- natjaśastra – klasyczny traktat o indyjskim tańcu duchowym
- nawiedzenie - stan bycia pod wpływem szkodliwego ducha lub demona
- Nashik - święte miasto kultury duchowej ramaitów w Indii
- neohinduizm - ruch odrodzenia starej duchowości hinduistycznej
- New Age - ruch na rzecz złotego wieku, lepszego życia i postępu
- nidra – jogiczny stan świadomości, sen jogiczny bez zjawisk sennych
- numerologia - wiedza o liczbach i ich interpretacji; wiedza z daty urodzenia, wartości imion i nazw
O
- okultyzm - wiedza tajemna, tajemnica, sekretność; ezoteryka; mistyka
- om – święte słowo mocy rozpoczynające praktykę mantramów, inaczej pranawa
- opętanie - owładnięcie człowieka lub zwierzęcia przez demona, złego ducha czyli asura
- oświecenie – podstawowy duchowy cel adeptów jogi i tantry, po którym zaczyna się prawdziwa praktyka
- Or - boskie światło w tradycji hebrajskiej kabały i perskiej mistyki
- orgazm - w mistyce Wschodu stan seksualnego spełnienia i błoga ekstaza świętego seksu
- orgon - podstawowa energia kosmiczna w odkryciach Wilhelma Reicha
P
- Padanamaskara - dotknięcie stóp guru lub świętego
- pandawowie – pięciu bohaterów eposu Mahabharata, symbol zwycięstwa zła nad dobrem
- paramatma – wyższa jaźń, wyższa dusza, nadjaźń lub naddusza, dusza wszechrzeczy, jaźń wszystkich istot
- Paraśurama – Rama z toporem, jeden z trzech herosów noszących imię Rama
- Parwati – Bogini Parwati, dobrotliwa małżonka Boga Wisznu
- parias – członek społeczności pozakastowej; najemnik, parobek, niewolnik
- piśaća - diabeł, upiór, zły, czort czyli najbardziej zezłośliwiona istota w materii mroku
- Plejadanie - wspominani w ezoteryce mieszkańcy planet z gromady Plejad, niepoprawnie znani jako Plejadianie, Plejaranie
- Plejadianie - właściwie Plejadanie, hipotetyczni mieszkańcy Plejad
- Plejady - mistyczna gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Byka
- Plejaranie - właściwie Plejadanie, hipotetyczni mieszkańcy Plejad
- Patańdźali – Patańdźali, indyjski Ryszi, autor traktatu Jogasutry
- Pradźapati (Pradżapati) – aspekt Boskiego Ojca
- prasadam – wegetariański pokarm ofiarowany w czasie pudźy do spożycia, komunia
- pradżnia (prajńa) – prawiedza, mądrość, wszechwiedza, pierwotna zdolność zrozumienia
- prana – siła, energia witalna, moc życia i oddechu, energia słoneczna
- pratjaja – odczuwanie, odbiorczość, intuicyjna percepcja, czujność
- prema – duchowy dar Bożej Miłości, najwyższa i najczystsza postać Miłości
- Prythiwi – Bogini Ziemi; żywioł ziemi w filozofii indyjskiej
- pudźa – msza, nabożeństwo, rytuał religijny, ceremonia
- Purany – rodzaj świętych pism indyjskich
- Puri – miasto w Indii, jedna z czterech siedzib Śankaraćarja hinduizmu
- Purusza - dusza, jaźń, czysta istota, wnętrze, mieszkaniec wnętrza, człowiek
- Puszan – wedyjski Bóg rozkwitu i wzrostu, także duchowego
- Puszkar - miasto w Indii koło Ajmer słynne z głównej świątyni Boga Stwórcy, Brahma
- Puttaparthi - miejscowość w południowych Indiach, główna siedziba awatara Śri Sathya Sai Baba
Q
R
- Radha – małżonka Pana Kryszny
- radźas – druga z trzech gun, pasja, ambicja, namiętność
- raga – przywiązanie lub rodzaj muzyki indyjskiej
- rakszas - rodzaj bardziej złośliwego i podłego demona jaszczurowego, asura
- Rama – mityczny bohater i awatara Wisznu, zwycięski pogromca demona Rawana
- Ramajana – epos opisujący dzieje króla Rama i zwycięstwo dobra nad złem
- rasa – smak; w wisznuizmizmie rodzaj związku
- ratha - architektoniczna forma śwątyń budowanyc na kształt starożytnych rydwanów
- Ratha Jatra – wisznuickie Święto Rydwanu
- Ratri – wedyjska Bogini nocy, wieczora i zmierzchu; noc
- Rawana - demon, który porwał Sitę i został zabity przez Ramę
- reinkarnacja – ponowne wcielanie żyjącej duszy (jaźni), atmana
- Reptilianie - rasa istot gadzich, jaszczurów z Oriona próbująca skolonizować ziemię i zniewolić ludzkość
- Rudra – imię Śiwa, aspekt Natury, Przyrody; trzecia emanacja Boga Śiwa, dawca lekarstw
- Rudraksza - mala, różaniec służący do recytowania modlitw i formuł magicznych, mantramów
- Rudrani - inaczej Lakini, małżonka Ducha Przyrody, Rudra-Deva
- runy - pierwotne pismo magiczne Skandynawii, Celtów, Germanów, a nawet Ormian, dane przez Odyna
- Rygweda – jedna z Wed – Świętych Ksiąg Starożytnej Indii
- Ryszi, riszi, rishi – mędrzec, mistrz madrości; klasa istot oświeconych
- ryta – prawo i porządek boski we wszechświecie, zasada ładu i harmonii
S
- Sadguru – zrealizowany guru, nauczyciel świata
- sadhana – dyscyplina praktyki duchowej, która prowadzi do realizacji
- sadhu – święty asceta, mistyk
- sahasrara - Siódmy ośrodek energii; lotos korony o tysiącu płatków ponad głową
- samadhi – ekstaza, stan świadomości w którym ustaje myślenie, zjednoczenie
- sampradaja – stowarzyszenie, zrzeszenie, zbór, zgromadzenie, braterska wspólnota joginów
- samourzeczywistnienie – w jodze niższy stopień duchowego oświecenia
- Samaweda – święta księga ekstatycznych pieśni, trzecia Weda
- Samsara, sansara – cierpienie, kołowrót narodzin i śmierci
- sannjasa – wyrzeczenie, najwyższy inicjacyjny stopień ucznia w jodze i tantrze, faza życia; życie mnicha lub mniszki,
- sangha – wspólnota, bractwo, zbór; grupa praktykujących jogę regularnie
- sankhja – klasyczna filozofia indyjska mająca podstawy w traktacie Bhagawad Gita
- sanskryt – starożytny alfabet indoeuropejski
- saptasindhawa – siedem świętych rzek w tradycji indyjskiej
- Saraswati – Bogini, patronka muzyki i wiedzy, małżonka Boga Brahma
- Saraswati (rzeka) - jedna z siedmiu świętych rzek matek płynąca z Himalajów poprzez Zachodnie Indii
- Sati – Bogini, pierwsza małżonka Boga Śiwa i córka Dakszy; ceremonia pogrzebowa
- satja juga – epoka prawdy, złoty wiek, pierwsza część czterowiecza
- sattwa – najszlachetniejsza z trzech gun, określająca równowagę wewnętrzną, prawość, zgodność i spokój ducha
- Sawitar – wedyjski Bóg ucieleśniający duszę słońca i źródło życia
- sektofobia - zaburzenie psychiczne w postaci poczucia zagrożenia przez sekty
- sennik - podręcznik interpretacji snów; opis symboliki i znaczenia snów
- seremetyzm - brak kompetencji w zakresie ezoteryki
- Shirdi - święte miasto znane z wielkiej świątyni awatara Boga Śiwa, Bhagawana Śri Sainatha (Shirdi Sai Baba)
- siddha – cudotwórca, doskonały, rodzaj półboskich istot
- siddhi – charyzmatyczna moc duchowa, owoc duchowej realizacji; często dar duchowy, oznaka uświęcenia
- siedem matek – idea pochodzenia ludzkości od siedmiu Matek-Bogiń; Plejady
- Sita – dosłownie: "bruzda", Bogini urodzona w bruździe, małżonka proroka i awatara Rama
- sitar - indyjski i perski instrument muzyczny
- sevaka - służebnik, ofiarnik, osoba poświęcona służbie Bogu, Guru i Aszaramowi; Bhakta
- soma – święty napój mający na celu pojednanie z bóstwami niebios
- Subhadra – siostra awatara Kryszny
- Sufi - święty, czysty, mądry; mistyk
- Sufizm - mistyczny nurt filozoficzny
- Surja – anielski Bóg Słońca; dosłownie "słońce"
- sutra – zwięzły aforyzm służący jako środek do zapamiętania świętych nauk
- swami – Święty, Czcigodny, Dostojny; tytuł świętej osoby; Ojciec Święty
- swadhiszthana - drugi ośrodek energii poniżej pępka o sześciu płatkach
- Swara - svara, nuty, podstawowe dźwięki gamy w muzyce indyjskiej
- swastyka – wedyjski symbol pomyślności i powodzenia w formie indyjskiego krzyża
- system kastowy – naturalny system podziału ról społecznych w kulturze wedyjskiej
- szambala - shambala, śambhala, mityczna kraina świetlistych wojowników strzegących Ziemię przed inwazją zła
Sz
- Szachy - Królewska gra indyjskiego pochodzenia mająca wiele wariantów
- Szastra - zobacz śastra
- Szatkarman - poszóstne uzdatnienie; sześć ćwiczeń oczyszczających z Hatha Jogi
Ś
- Śaka, Sakka – buddyjski władca uważany za inkarnację Boga Indra
- śakti – moc i potęga boskiej natury, żeński aspekt Boga, Boskość; także siła czy energia udzielająca wszelkich charyzmatów, duchowych darów (siddhi).
- śaktyzm – kult Bogini i żeńskiej mocy w hinduizmie, podstawa tantry
- Śankara – reformator hinduizmu
- śastra - starożytny indyjski traktat poruszający tematy filozoficzno-religijne
- siddhi – cudowne zdolności i moce
- Śikhara – typ północnoindyjskiej świątyni
- Śiwa – Najświętsze Imię; Łaska, Przychylność, Trzecia Osoba Stwórcy niszcząca grzech, cierpienie, błędy i zło
- śiwaizm - indyjski i nepalski kult Boga Śiva w hinduizmie
- śiwaizm kaszmirski - jedna z sześciu głównych znanych szkół ezoteryczno-duchowych śiwaizmu
- śrawaka – uczeń słuchający nauk guru na własne uszy
- Śri – jedno z imion Bogini Lakszmi
- Śri jantra - wzorzec świętej geometrii przywołujący energię ezoterycznej bogini Śri Lalita Tripurasundari
- święta krowa – o indyjskim szacunku do matki krowy
- święty - osoba uznana za posiadającą boskie właściwości, często dar uzdrawiania lub materializacji wibhuti
T
- tabli - hinduski instrument muzyczny (bębenek)
- tamas – trzecia z trzech gun; ciemność, zaślepienie, niewiedza
- tandawa - boski taniec Pana Śiwa
- tanpura - tambura, tamboora, zwykle czterostrunowy śiwaicki instrument muzyczny, służący uzdrawianiu
- tantryzm (śaktyzm) – religijna filozofia i kultura, siła seksualna łącząca pierwiastek żeński i męski
- Tara – forma Bogini, jedna z dziesięciu archetypów małżonki Boga Śiwy, występuje w pięciu postaciach
- tattwa – prawda, prawdziwa istota, podstawowa zasada, prawdziwy byt
- telepatia - odczuwanie na odległość; komunikacja pomiędzy umysłami
- tilaka (bindi) – kropka z pasty sandałowej malowana na czole hinduskich kobiet lub znak malowany na ciele typowy dla danej sampradaji
- Tiruvannamalai - święte miasto śiwaitów w Indii u stóp góry Arunachala, celu pielgrzymujących joginów
- tithi – jednostka czasu równa jednemu dniu księżycowemu
- treta juga – druga część czterowiecza, wiek srebrny w naukach hinduizmu
- trimurti – Trójca Święta – Brahma (Kreacja), Wisznu (Utrzymanie), Śiwa (Niszczenie)
- Triśanku - król, dla którego Wiśwamitra stworzył własne niebo
- triśula - trójząb, atrybut trzymany przez Pana Śiwa
- Trzecie Oko - szósty ośrodek rozwoju wyższej świadomości; punkt jasnowidzenia; źródło magicznych mocy
- trzech ojców – doktryna wisznuicka
- tulasi – rodzaj kwiatu używanego w ceremoniach religijnych typu "puja"
- turija – stan ciągłej świadomości
- Twaszar – wedyjski Bóg – Architekt, Twórca
U
- Uma – małżonka Boga Śiwa, jedno z imion Bogini Parwati
- Upadewa (Upadeva) – w mitologii indyjskiej: półanioł, półbóg
- Upaniszady – sanskrycki gatunek literacki
- Uszas – Bogini świtu, jutrzenki, poranka przed wschodem słońca
V
- Varanasi - Benares, święte miasto hinduizmu i buddyzmu w Indii
- Viśuddha - Piąty ośrodek energii w okolicy gardła; Lotos o szesnastu płatkach
- Voodoo - czytane "wudu", szamańska religia znana z Haiti, a pochodząca z Afryki
- Vrindavan - święte miasto krysznaitów, miejsce dzieciństwa Awatara Kryszny
W
- wahana – nosiciel, pojazd; zwierzę na którym w ikonografii hinduistycznej podróżuje Bóstwo
- Waju (Vāyu) – wedyjski Bóg powietrza, wiatru, zdrowia i światła
- Wamana – czwarta inkarnacja Boga Wisznu w postaci karła, pogromcy demona Bali
- Wampiry - istoty żywiące się cudzą energią życia, a także wysysaną krwią
- wanaprastha – faza życia, jedna z czterech aśram
- Waraha – trzecia inkarnacja Boga Wisznu w postaci Dzika
- warna – kasta, zasadnicza grupa społeczna
- Waruna – wedyjski Bóg czuwający nad ładem i porządkiem wszechświata
- wedanta – indyjski ruch filozoficzny będący kontynuacją i objaśnieniem Wedy
- wedanta sutra – święta księga wedanty
- Wedy (Veda) – święte Pisma indoeuropejczyków, arjan i współcześnie hindusów
- wedyzm – najstarszy kierunek hinduskiej religijności arjan (aryjczyków)
- wegetarianizm – zdrowe jogiczne odżywianie z wyłaczeniem tego co pochodzi z zabijania zwierząt
- wibhuti – cudownie materializowany popiół, symbol czystości i świętości, łaska Pana Śiwy
- Widjadhara - Vidyādhara, posiadający wiedzę, zbiornik wiedzy, półboskie (upadewa) z Himalajów
- Wilkołak - człowiek w amoku przemieniający się w drapieżnego wilka
- wirat - słowo sanskryckiego pochodzenia oznaczające Naturę jako MOST do Boga
- wisznuizm – jeden z trzech głównych nurtów religijności i duchowości indyjskiej
- Wrindawana – święte miasto wisznuitów w Indii
- Wrytra – demon, asura, zły duch, demon złej myśli i negatywizmu pokonany przez Boga Indra
X
Y
- yajna - rytuał ofiarny, ceremonia ogniowa
- yajurveda - jedna z czterech wed tycząca kultu ofiarniczego i rytuału
- Yam - sylaba nasienna, bidźa mantram w ośrodku serca, w anahata
- yama - zasady moralne; bóstwo śmierci; zakaz moralny
- yamuna - rzeka w Indii
- yantra - znak, symbol, talizman, diagram ochronny lub magiczny, zwykle związany z bóstwem i mantrą
- Yeti - legendarny człowiek śniegu w Himalajach
- yoga --->zobacz joga
- yoga mudra - lotosowe zjednoczenie z guru
- yoganidra - proces wyciszania i powściągania zmysłów; rodzaj mudry
- Yogin - osoba praktykująca jogę
Z
- zaratusztrianizm (zoroastryzm) – religia objawiona starożytnych Medów i Persów
- Zend-Avesta - święta księga, biblia zaratusztrian
- Zombi - ożywiony nieboszczyk lub osoba w transie, zwykle pod wpływem czaru lub ziół